Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
We zouden ons er gemakkelijk vanaf mee kunnen maken door enkele vergelijkingen op te gooien met Sophia en Pinback, maar daarmee zouden we de sympathieke Duitser te kort doen.
Kuhn richtte meer dan tien jaar geleden met zijn beste vriend Gilbert Hatsch de band Miles op, maar na het vertrek van deze laatste besloot Kuhn het even op zijn eentje te doen. Where Circles Begin is tot dusver de beste singer-songwriter-plaat-die-er-geen-is van het jaar. Door het gebruik van een ongewoon en spaarzaam instrumentarium, repetitieve melodieën en monotone zang die toch nergens verveelt vermijdt hij knap de valkuilen en beperkingen van het genre. Maar het klinkt vooral allemaal heel mooi en netjes gedoseerd.
Wie erin slaagt om Depeche Modes ‘In Your Room’ te herleiden tot een half gekreunde, half gefluisterde biechtsessie over een paar gitaaraanslagen en er een even groot effect mee weet te sorteren als het met bombast overladen origineel, spreken wij graag met twee woorden aan.
Meneer Kuhn, waar komt de naam ‘Monta’ eigenlijk vandaan? Op het internet blijken massa’s producten te staan met die naam.
"Ja, het bekendste is waarschijnlijk de kleefband (lacht). Eigenlijk zocht ik naar een eenvoudige naam, die een warm, vertrouwd gevoel opriep. Tijdens een gesprek met mijn vrouw ging het eens over haar vroegere hond, die Monta heette. Ik vond het wel een mooi idee: een band noemen naar een overleden hond waar je goede herinneringen aan hebt en die veel voor iemand betekende."
Maar Monta is wel degelijk jij als soloartiest. Je bespeelt ook nagenoeg alle instrumenten zelf. Hoe zit het eigenlijk met Miles, de band waarmee voor jou alles begon?
"Het is een beetje een vreemde en moeilijke situatie. Vorige zomer is Gilbert, medeoprichter van Miles en mijn beste vriend sinds jaren, uit de band gestapt. Dat is in alle vriendschap gebeurd, maar het was heel onduidelijk hoe het verder moest met de band. Als zo’n sleutelfiguur wegvalt kan je dat niet zomaar opvangen. We hebben daarom besloten om de boel even stil te leggen. We zien wel wat de toekomst brengt, we beschouwen het een beetje als een lange periode van windstilte."
Had je een duidelijk idee wat voor soort plaat je wou maken?
"Ergens kwam de onverwachte situatie rond Miles ook wel uit. Als je in een band speelt heeft natuurlijk iedereen zijn ideeën over hoe alles ingevuld moet worden, met als gevolg dat de vele compromissen die je moet maken ook weerklinken in de muziek die je uiteindelijk speelt. Ik had vooral een goed idee van wat ik niét wou doen: geen grootse arrangementen en geen klanktapijten vol vervormde gitaren bijvoorbeeld. Ik wou ook dat de teksten en de liedjes een coherent geheel vormden en een duidelijke stijl hadden.
Toen ik uiteindelijk de plaat ging opnemen in een studio in Oostenrijk had ik niet echt een duidelijk klankconcept in mijn hoofd. De instrumenten die je op de plaat hoort stonden in de studio en hadden allemaal een mooi warme geluid. De drummers waarmee ik samenwerkte waren studiomuzikanten die rondhingen in de studio en die met heel andere muziek bezig waren dan ik. Een ervan was een jazzdrummer, die heel andere dingen deed dan ik ooit aan een drummer zou vragen, maar het leverde wel mooie resultaten op. Heel bijzonder wat zo’n wisselwerking tussen mensen met een verschillende achtergrond vaak als resultaat geeft.
We zijn in de studio ook altijd voor de eerste optie gegaan, zonder te overwegen om het ook eens anders te proberen. Ik denk dat die spontaniteit wel in de nummers doorklinkt. Veel groepen hebben grote ideeën over hoe ze willen klinken, maar soms gebeuren de mooiste dingen net wanneer je ze niet te veel in de hand probeert te houden. Het is net hetzelfde als met de liefde: je gaat nooit iemand ontmoeten als je per s&eum; een lief wil opscharrelen. Je moet soms de dingen gewoon hun gang laten gaan."
Je gebruikte ook heel consequent de theremin op de nummers. Het lijkt me niet zo’n vanzelfsprekend instrument om over – in essentie – popnummers te draperen.
"Wel, geloof het of niet, maar ook dat is pas in beeld gekomen toen ik al in de studio bezig was. Ik heb het altijd een fascinerend instrument gevonden en het bleek echt niet zo moeilijk om te bespelen. Het gaf de plaat een originele inslag, maar ik had zeker geen Beach Boys of meer psychedelische toestanden in mijn hoofd. Het was het juiste geluid bij de juiste songs."
In Gent speelde je onlangs op het Gebroken Harten festijn. Je zou denken dat Monta daarvoor de ideale soundtrack levert.
"Wel, het was leuk, maar er waren daar ook nog een heleboel andere dingen te doen en ik had de indruk dat het publiek toch meer zin had om te fuiven. Ik speelde er met een pianist en dat vraagt natuurlijk de nodige stilte en aandacht van de mensen."
Misschien moest je toch maar distortion gitaren gaan gebruiken!
(lacht) "Ik maak er een voornemen van voor de volgende plaat!"
Where Circles Begin is uitgebracht door Rewika/Sonic Rendezvous
http://www.kindamuzik.net/interview/monta/monta-de-mooiste-dingen-gebeuren-als-je-ze-niet-te-veel-in-de-hand-werkt/8770/
Meer Monta op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/monta
Deel dit artikel: