Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Schenk maar in en vertel me dan is gelijk waarom het zolang moest duren om met jullie debuut te komen. Damian: "In Engeland is Diceman Lopez al sinds november uit hoor, maar de rest van Europa volgt nu dan eindelijk. Het is ook eigenlijk ons tweede album. Het debuut, Welcome to the Magic Land of Radio, werd gepresenteerd als een mini-album maar voor onszelf was het gewoon een volwaardige langspeler met acht nummers. Maar ik ben het met je eens dat het best sneller mocht gaan allemaal, maar ja, dat heb je zelf niet in de hand. Je moet rekening houden met de agenda van de producer en de releaselijst van het label."
Debuut of niet, Diceman Lopez lost de belofte in die Obi op London Calling 2002 al maakte. Het ook uit Londen komende kwartet maakt prettige alt.countrypop met een Engelse twist. Mooie, verzorgde luisterliedjes met echo's van Nick Drake en fijne uptempo waarop het lekker meestampen is. Niet een vreemde stijl voor een band die zichzelf genoemd heeft naar een karakter van folkie Arlo Guthrie, maar word je in je thuisland niet raar aangekeken om dit soort muziek te maken? "Ja, ze noemen het nu Engelse country, maar we worden met zoveel dingen gerefereerd dat ik niet echt meer weet waar we ons zouden moeten bevinden. Toen we in 2000 met de band begonnen was het wel moeilijk om hiermee verder te komen, maar dat is het in Londen voor iedereen. Elke avond treden er in elke zaal wel drie of vier bands op, dus dat zijn zo'n duizend acts over heel de stad. We konden in ieder geval wel opvallen met onze muziek. De meeste bands zetten toch de versterker op tien en beginnen te raggen. Ik denk ook wel dat Engelsen de laatste jaren meer ontvankelijk zijn geworden voor Amerikaanse muziek. Sparklehorse heeft wat dat betreft erg belangrijk werk verricht. Daarnaast was ook Giant Sand een grote inspiratiebron voor ons. Zij waren ook wel zo'n beetje de eerste alt.countryband. Het is wel grappig dat we nu veel vergeleken worden met Calexico, omdat we op een paar nummers wat mariachi-trompetten gebruiken."
Zijn jullie speciaal naar Londen verhuisd met het oog op de muziekindustrie? "Nee, ik ben geboren en getogen in Shepherd Bush. De rest van de bandleden wonen verspreid over heel de stad en we ontmoeten elkaar ergens in het midden om te oefenen. Ik heb nog wel vijf jaar door de wereld gereisd om tot de conclusie te komen dat Shepherd mijn plek is." Toch schijn je je liedjes in Frankrijk te schrijven. Hoe dat zo? "Ja dat klopt. Begin 2003 heb ik vijf weken een huisje in Zuid-Fankrijk gehuurd om te schrijven. Die isolatie heb ik nodig om in een bepaalde gemoedstoestand te komen en om vooral niet gestoord te worden door de telefoon enzo. Ik ga in augustus er weer naar toe om nieuwe nummers te maken." Niet bang om dan te veel de singer-songwriterkant op te gaan, hoewel daar natuurlijk niks op tegen is als dat zulk moois als 'Sleep Well Dear Friend' oplevert? "Dank je. Dat is ook een van mijn persoonlijke favorieten. Maar de band is heel belangrijk. Even alleen iets achter de piano of op gitaar spelen hoort erbij, maar niet meer dan dat. Ik schrijf dan wel de nummers, we maken ze samen. We spelen veel verschillende stijlen met zoveel instrumenten dat ik ook niet zonder ze kan en wil. Ze zijn nu dan wel even de weg kwijt, maar goed…"
Damian zou met zijn dikke brilleglazen zo voor het neefje van Freek de Jonge kunnen doorgaan. Hoewel daardoor een enigszins vertroebelde blik ontstaat, zijn zijn twinkelende pretoogjes makkelijk te ontwaren. Net zoals zijn muziek vaak voor een opgewekte stemming zorgt. Dit in contrast met de sombere teksten. Een bewuste contradictie? "Ja, ik vind dat wel een leuk gegeven. Dus dat je een liedje hoort en denkt 'hé dat is leuk', maar dat het als je gaat luisteren waar het over gaat toch minder leuk is dan je dacht." Ben je ook aanhanger van de theorie dat je je ongelukkig moet voelen om goede muziek te kunnen maken? "Daar geloof ik niks van. Alles kan je inspireren, dus ook mooie momenten. Bij onze muziek zit ook altijd een vleugje optimisme in verwerkt. Als de dingen goed aflopen dan is dat toch het mooiste wat er is." En laat ons op dat moment nu net het busje van de band de parkeerplaats van het Theater aan het Spui horen oprijden. Eind goed al goed. "Laten we daarop nog een laatste glaasje drinken, dan is die fles ook op."
Obi verzorgt het voorprogramma van Heather Nova op 5,6 (Paradiso, Amsterdam) en 7 juli (013, Tilburg)
Diceman Lopez is uitgebracht door Cooking Vinyl
http://www.kindamuzik.net/interview/obi/obi-alles-komt-goed/6536/
Meer Obi op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/obi
Deel dit artikel: