Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Een klein, kaal mannetje loopt onrustig rond op de dansvloer van Paradiso terwijl hij aandachtig luistert. Soms rent hij een trapje op richting zijn apparatuur. Dan roept hij iets tegen de geluidsman. Vervolgens staat hij beneden weer te luisteren naar zijn gedetailleerde elektronica die vanuit vijf punten de dansvloer omgeeft met geluid. Om iets later naar boven te rennen. Zo duurt het voort. Vanavond bespeelt Richard Devine voor het eerst een 5.1 surround systeem. Want hij houdt van vooruitgang, innovatie. En van insecten.
Vijf punt een
"Een geweldig systeem, hé?", zegt Richard enthousiast na zijn soundcheck voor het optreden tijdens 5 Days Off 2005. "Ik moet vanavond nog een klein beetje aan de EQ (equalizer) veranderen. Het klinkt namelijk nog iets te computer omdat het direct van mijn geluidskaart komt. Als je op de dansvloer staat is het heel intens. Alsof gebroken metaal door zaal heen vliegt." Hij maakt een sshhwwoo-geluid terwijl zijn armen bijbehorende zwaaibewegingen maken. "Twee jaar geleden stond ik hier op Sonic Acts. Toen was er een 12.1 opstelling waarbij de speakers ook boven aan het balkon waren bevestigd. Daardoor kon ik de beats ook op en neer gooien. Dat was helemaal geweldig. Ik denk dat hier de toekomst ligt. In de komende vijf tot tien jaar zal 5.1 echt een nieuwe standaard worden. Het wordt steeds beter betaalbaar. Daarna komt 7.1. Dan 12.1 en 16.1. Maar dat is nog een lange weg."
"Er zijn niet veel artiesten die deze opstelling gebruiken omdat het heel veel tijd kost om dit voor te bereiden. Je komt niet weg met een paar voorgeprogrammeerde loopjes. Je moet ook bepalen waar het geluid zich bevindt en de frequenties in de gaten houden. Thuis heb ik een kleinere versie van deze opstelling staan. Met een joystick kan ik het geluid door mijn studio verplaatsen. Ik zorg ervoor dat het mijn optreden van te voren al is geautomatiseerd. Dan hoef ik tijdens het optreden alleen maar effecten en plug-ins toe te voegen. Ik kan wat spelen met de EQ's en stukken muziek verschuiven zodat ik direct kan reageren op het publiek. Het is heel interactief zodat er genoeg ruimte is voor improvisatie. Tijdens de soundcheck hoorde ik dat de beats hier erg goed werken dus die zullen vanavond zeker te horen zijn." Die avond schoten er inderdaad flink wat beats door de zaal heen. Vooral 'Sigstop' en 'Arc-acid' van zijn nieuwste album Cautella zorgden voor intense, krankzinnige momenten op de dansvloer.
Een nieuw niveau
Dit wonderkind uit Atlanta, eind twintig, heeft er al een hele carrière op zitten. Zijn eerste platen stammen uit 1995 en zijn gevuld met compromisloze hardcore en beukende techno. "Toen was ik nog een rebelse puber die een beetje punk wilde zijn", zegt hij lachend. Als hij vervolgens op Kennesaw State University grafische vormgeving gaat studeren wordt zijn muziek een stuk serieuzer. 's Avonds en 's nachts werkt hij aan zijn donkere, waanzinnig gedetailleerde elektronica die voortdurend in beweging is. Vanaf het eerste album Lipswitch uit 2001 draagt zijn muziek een heel eigen geluid. Zijn industriële surrogaatwereld zindert van de energie, barst soms uit in een bombardement van nano-samples waarna het neerdwarrelende stof op atomair niveau wordt weergegeven. Warp en Schematic mogen deze unieke muziek uitbrengen. Cautella kwam onlangs uit bij Sublight - het label dat gedeeltelijk wordt gerund door zijn goede vriend Venetian Snares.
"Al snel wilde ik iets nieuws gaan maken", vertelt hij. "Iets fris, iets wat nog niet eerder was gedaan. Dat is het doel van mijn muziek. Die moet vooruitstrevend, eigenzinnig en vooral anders zijn. Of het nu gaat om ritme, opbouw of sound design, ik wil de muziek naar een nieuw niveau brengen waarbij de luisteraar denkt: 'dit is het meest extreme punt waar de muziek heen kan gaan. Dit is op het randje. Hij pakt me bij mijn hersens en breekt ze open.' Innovatie staat bij mij altijd op eerste plaats.
"Ik hou van details en veranderingen. Elke seconde moet je naar de volgende leiden. Elk stukje moet passen en het geheel moet kloppen. Pas als het nummer van begin tot eind onderhoudend is, dan is het af. Het is heel moeilijk om dat te beslissen. Daarom luister ik er heel veel naar. Meestal ga ik even naar buiten zodat ik iets later weer met frisse oren kan luisteren. Deze manier van muziek maken is heel tijdrovend. Het overgrote deel is sound design. Op het eind komt alles bij elkaar en werk ik het uit tot een nummer."
Druk, druk, druk
Richard besteedt tegenwoordig de meeste tijd aan andere zaken dan muziek. "Negentig procent van de tijd ben ik bezig met film en tv, wat overblijft kan ik voor mijn muziek gebruiken. Uiteindelijk wil ik voor de film gaan werken. Op dit moment doe ik veel werk voor tv-commercials." Hij pakt zijn PSP erbij en laat twee autoreclames zien waar hij de geluiden voor heeft gemaakt. Zijn futuristische geluiden passen perfect bij de strak ontworpen auto's. "Dit soort werk is ontzettend leerzaam. Anders dan bij mijn muziek wordt ik gedwongen om binnen een bepaald kader te werken. Als ik een filmpje krijg thuisgestuurd moet elk geluid gelijk lopen aan het beeld. Ik moet de kijker langs die dertig seconden film leiden. Dat is behoorlijk lastig."
Alsof dat allemaal nog niet genoeg is doet hij ook veel werk voor computerspellen. "Onlangs heb ik nog de geluidseffecten gedaan voor het Xbox-spel Halo. Daarnaast doe ik veel sound design voor synthesizerbedrijven als Aleasis, Korg en Nord en help ik met het ontwikkelen van software voor de productie van muziek. Ja, ik ben echt druk. Als ik thuis kom moet ik nog minstens zeshonderd dingen doen. Ik heb amper tijd om naar de wc te gaan!"
DVD
In verschillende interviews liet Richard Devine al weten bezig te zijn met een DVD-project. Komt het er nog een keertje van? "Volgend jaar komt het uit bij Schematic. Ik ben al halverwege met de muziek. Volgens mijn vriendin is het de meest gestoorde muziek die ik ooit heb gemaakt. 'Richard', zei ze, 'je muziek was altijd al gestoord. Maar dit is wel een klein beetje te gestoord.' 'Kijk', zei ik, 'dan zijn we op een nieuw niveau. Dan kunnen we verder.'
"Het enige probleem is dat we nog een geschikte beeldkunstenaar moeten vinden die mijn ideeën kan uitwerken. Ik wil het gezicht van de dood laten zien, omgeven door een surround geluid. Het zal ergens tussen abstract en narratief in hangen. Het belangrijkste is dat het een schokreactie teweeg brengt bij de kijker die de beelden niet helemaal kan plaatsen. We willen namelijk afwisselend scherp en onscherp gaan filmen. Het moet zwaar verontrustend zijn. Zo'n tienduizend keer verontrustender dan Chris Cunninghams laatste korte film Rubber Johnny. Daar zat humor in, kleine grapjes. Dit moet dodelijk serieus worden. Iedereen moet denken: die man is gestoord!"
Insecten
"In de popmuziek worden hele simpele emoties aangesproken. Het vertelt de luisteraar hoe die zich moet voelen. Verliefd, bedroefd, vrolijk, etc. Terwijl mijn muziek de luisteraar niets opdringt. Ik laat dat liever open zodat iedereen zijn eigen voorstelling kan maken. Zoals mijn vriendin dat doet. Ze zegt dat ik alien insect music maak. Een geweldige omschrijving. Eén nummer klonk volgens haar alsof insecten in metaal aan het knagen waren. Fantastisch!
"Ik wil andere emoties aanspreken. Dat kan ik misschien het best beschrijven aan de hand van de schilderijen van Francis Bacon (de beroemde twintigste eeuwse schilder met een zwak voor verminkte hoofden). Toen ik bezig was met Aleamapper inspireerde zijn werk me enorm. Hij maakt een soort snapshots van duistere, vervaagde gezichten. Hij heeft een scherp oog voor die korte momenten van dierlijkheid in onze menselijke blik. Hij grijpt dat ene moment, die ene emotie die amper opvalt, en verandert dat in iets artistieks. Dat uitgangspunt nam ik over. Ik probeerde om akoestische geluiden uit hun omgeving te halen en in een nieuwe artistieke omgeving te plaatsen, zodat de luisteraar denkt: 'waar ben ik in godsnaam?'.
"Voor Cautella werd ik beïnvloed door de moderne architectuur van Santiago Calatrava. Hij maakt bruggen en gebouwen geïnspireerd door bijvoorbeeld de vleugel van een vlinder of de pootjes van een rups. Hij neemt de structuur van iets levends en zet het om in kunst. Dat was ook een grote inspiratiebron." Hij pakt de cd erbij en haalt het hoesje eruit. "Kijk maar", wijzend op het hoesje dat hij uitvouwt tot een poster. "Zie je dat duivelse insectachtige ding? Dat is het gevoel dat dit album moet uitstralen. Het is niet voor niets dat het album Cautella heet. Dat is de biologische specificatie voor een bepaald soort motten die veel voorkomt in Noord-Amerika. Het zijn hele rare beestjes met lange gebogen voelsprieten waar ik al lang door ben gefascineerd. Eigenlijk heb ik een zwak voor alle insecten. Die beestjes zijn zo klein, geraffineerd en mechanisch. Het lijkt er soms op dat ik mijn muziek alleen voor hen maak."
Cautella is uitgebracht door Sublight
http://www.kindamuzik.net/interview/richard-devine/richard-devine-iedereen-moet-denken-die-man-is-gestoord/10099/
Meer Richard Devine op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/richard-devine
Deel dit artikel: