Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Je bent alweer op tournee, hoe bevalt deze tour?
"Deze keer doe ik maar een optreden of zes dus het valt goed mee, de vorige tournee duurde een maand en het werd uiteindelijk allemaal een beetje routineus. Deze is veel gemakkelijker, te kort om saai te worden zeg maar. Bovendien ben ik samen met Buck 65 op stap. Da's een goeie vriend van me dus we trappen veel lol. 't is meer vakantie dan werk, maar binnen vijf dagen denk ik daar misschien anders over." (lacht)
Verschilt touren in Europa sterk van optreden in de VS?
"Zeker, in de VS rijden we gewoon van optreden naar optreden, touren is daar veel compacter. Hier vliegen we van stad naar stad, en ik ben absoluut geen fan van luchthavens... Maar ik reis licht dus veel problemen heb ik meestal niet."
Reageert het Euopese publiek anders dan het Amerikaanse?
"Er is een groot verschil tussen Engelstalig en niet-Engelstalig publiek. Gisteren was ik in Rome en daar moet ik veel harder werken om reacties los te krijgen, moet ik meer een performance opvoeren, kleed ik me uit op het podium, laat mensen mijn (fluistert) penis zien en zo. Rome was leuk." (lacht)
Op 'Makeshift Patriot' neem je een zeer uitgesproken standpunt in aangaande de gebeurtenissen van 11 september. Heb je daar veel kritiek op gekregen in de VS?
"Af en toe merk ik wel dat er mensen in het publiek geschokt zijn, maar algemeen gesproken zie ik veel opgeluchte reacties, mensen die het me met eens zijn. In Amerika werken de media op een vrij propagandistische wijze, en 'Makeshift Patriot' is daar een commentaar op. Blijkbaar zijn er genoeg mensen die aanvoelen wat juist en niet juist is, ondanks de afstomping die men probeert door te voeren via kranten en televisie. Gelukkig zijn er onafhankelijke media zoals internet, waar andere opinies mogelijk zijn.
Het gaat zo slecht nog niet met de Amerikanen denk ik, ondanks wat de rest van de wereld via de pers te zien krijgt."
Samen met Joe Beats vorm je de Non-Prophets. Jullie werken al jaren samen. Hoe heb je hem eigenlijk ontmoet?
"Ik heb Joe leren kennen op de unief. Ik deed journalistiek, hij Engelse literatuur. Hij deed ook een radioshow op de zender waar ik af en toe wat freestyle deed om mijn reputatie op te bouwen. Op een avond maakte hij reclame voor mijn show en maakte daar een opmerking bij, iets in de zin dat mijn naam Sage echt niet goed gekozen was. Ik was rázend man, ik ben onmiddellijk naar de studio gehold om die etter op zijn gezicht te slaan. (lacht) Mijn naam was alles wat ik had op dat moment. Maar hij kalmeerde me, en de volgende dag bleken we in dezelfde klas te zitten voor wiskunde. We geraakten aan de praat, hij bleek ook een enorme fan van hip hop te zijn en voilá."
Jullie hebben net het album Hope op de wereld losgelaten. Op het eerste gehoor gaat deze plaat minder over Sage Francis dan Personal Journals en meer over hiphop...
"Exact. De Non-Prophets-elpee is in feite zelfs geen Sage Francis-plaat. Ik ben me daar op de plaat zeer bewust van, het is niet de bedoeling dat ik heel de tijd over mezelf lig te rappen. Ik kaart op deze plaat gewoon dingen aan, of trap zoveel mogelijk lol. De plaat zat al jaren in de pijpleiding, maar ik heb ze opzij geschoven om eerst Personal Journals te maken. Het leek me goed om dat te doen, anders zouden veel mensen Hope waarschijnlijk verkeerd begrepen hebben."
Hope refereert uitvoerig naar de hiphop van eind jaren '80 en begin jaren '90, vind je dat veel mainstream rap zich niet bewust genoeg is van die culturele erfenis?
"Tja, de zogezegde rapmuziek die ik in de hitparades hoor heeft niks te maken met wat ik hiphop noem. Niet dat ik in elk nummer verwijzingen wil horen naar oudere rapmuziek, maar het lijkt alsof de mainstream zich totaal niet bewust is van de roots. Dát is wat ik er in mis. Natuurlijk overdrijf ik wel op Hope, de verwijzingen zijn legio en liggen er vingerdik bovenop. Dat was natuurlijk een bewuste keuze, het album is een hommage aan hiphop, met een moderne draai eraan. Het refereert naar de muziek waarmee ik ben opgegroeid en zegt eigenlijk dankjewel aan de atiesten waar ik toen naar opkeek. Ik kan alleen maar hopen dat de mensen die de plaat horen en die de namen en muziek waarnaar ik verwijs niet kennen, een beetje op onderzoek gaan en zelf de pareltjes ontdekken die in die tijd gemaakt zijn. Niet iedereen moet terug naar Melle Mel en de Sugarhill Gang, maar dat zou natuurlijk ook wel leuk zijn (lacht). Ach, ik heb misschien gewoon teveel hiphop gehoord, ik krijg niet meer de 'magische' ervaring die ik vroeger had, ik heb er een beetje mijn buik van vol. Als ik nieuwe dingen hoor vergelijk ik die onmiddellijk met de klassiekers en dat is niet eerlijk ten opzichte van die nieuwe kids."
In je muziek zitten duidelijk ook sporen van andere genres, singer-songwriters vooral. Waar heb je die invloeden opgepikt denk je?
"Ah, de eerste tape die ik van m'n vader heb gekregen was die plaat van Lou Reed met 'Walk on the Wild Side' erop. Dat was het eerste nummer waar ik een echte reactie op vertoonde, dus heeft mijn vader die tape voor me gekocht. Ik heb er misschien een paar keer naar geluisterd, ik was acht jaar oud en ontdekte kort daarna hiphop. Die Lou Reed-tape heeft daarna vast 15 jaar in de kast gelegen voor ik m'm weer eens opzette. Het rare is dat Reed best wel hiphoppy is, hij zingt niet echt en z'n attitude was absoluut cool. De laatste plaat die ik heb gekocht is trouwens Tonight's the Night van Neil Youg, fucking amazing man. Ik had het er net nog over met Buck. 'k Heb ook net de biografie van Young gelezen, boeiend spul. Veel dingen waren overigens zeer herkenbaar bij momenten. (lacht luid) Weet je wat zo fantastisch is aan Neil Young? Zijn teksten zijn zeker niet geniaal of zo, maar ze zijn zo expressief, dat vind ik heerlijk. Misschien moest ik dat zelf ook maar eens gaan proberen (lacht), mijn teksten zijn echt geladen, ik probeer elk woord als het ware in steen te beitelen, er een klein universum in de zin van te maken. Soms wordt het misschien een beetje... teveel. Soms moet je het misschien gewoon laten vloeien. Soms doe ik dat wel, in battles of zo, maar ik moet er bij zeggen dat ik eigenlijk geen fuck om battles geef (nochtans heeft Francis de Scribble Jam 2000 Battle gewonnen - EDw). Als ik battle schud ik alles gewoon uit mijn mouw. De dingen die ik dan zeg zijn zinvol op die plaats en op dat moment, maar daarna niet meer. Alles wat buiten de battle staat, het stadium, camera's, de hele sfeer, staat de creativiteit in de weg. Dus ik doe het nooit meer, tenzij om het te vernietigen. (verzinkt in gedachten)
Man ik zou voor altijd kunnen slapen, gisteren was er een serieuze stroompanne in Rome, ik heb verdomme twee uur naar m'n hotel gezocht, dan wilden ze me niet binnenlaten en dan heb ik in utter darkness naar m'n kamer gezocht. It was kinda fun, but not really. (lacht)
Voor welk blad schrijf jij eigenlijk?"
Kindamuzik, een onafhankelijk online magazine, we schrijven over rock, rariteiten, elektronica...
"Ah, elektronische muziek, vráág me wat ik van elektronische muziek vind." (grijnst)
Ahum, wat vind jij van elektronische muziek?
"Hah, ik ben een totale ignoramus op het vlak van elektronische muziek, ik weet er gewoon niks vanaf. De dingen die ik heb gehoord raken me gewoon niet maar dat komt waarschijnlijk omdat ik niet de juiste dingen hoor. Iemand zou me eens wegwijs moeten maken in die dingen. Tom Browne van Warp Records staat erop dat hij me aan techno verslaafd gaat maken. Ik weet niet, ik hou echt van organische klanken, en dat krijg ik niet van elektronische muziek. Als ik techno hoor denk ik alleen maar 'geef me Bob Dylan man'. Ik zou het waarschijnlijk wel kunnen appreciëren, maar iemand moet me leiden."
Ik las dat je de Non-Prophets-website gaat opdoeken. Je hebt daar nochtans jaren gewerkt aan het opbouwen van een bloeiende gemeenschap, je was bijzonder actief op je forum dat door duizenden mensen werd bezocht. Waarom kap je ermee?
"Dat was een impulsieve beslissing. De site werd nooit ge-update. Ik ken niks van webdesign, dus de site bleef identiek hetzelfde voor vijf jaar. Ik hield me wel bezig met het message board, maar ik ben nu op een punt gekomen waar ik denk dat er een betere manier moet zijn. Ik leer er niks meer van, ik beantwoord niet genoeg vragen, er zijn wat mensen die zich als klootzakken gedragen. Daar hebben ze mijn forum niet voor nodig. Ik ben ook een beetje neurotisch, ik wil alles zelf doen, en ik heb geen tijd voor alle dingen tegelijk. Iemand anders laten modereren zie ik ook niet zitten, het is mijn site. Dus fuck it, de Non-Prophets-plaat komt uit en dat lijkt me een goed moment om de boel te sluiten."
Je hebt net een plaat uit op Lex Records en je hebt een deal met Epitaph getekend. Hoe is die samenwerking tot stand gekomen?
"Epitaph heeft contact met me opgenomen man. Ze herkenden iets van de DIY-mentaliteit van vroege punk in mijn muziek. Ze hebben veel repsect voor mijn werkethiek. Ze vonden 'Makeshift Patriot' heel goed, vroegen me of ze dat nummer op één van hun compilaties mochten zetten... Daarna zijn ze naar wat shows van mij komen kijken en wilden ze me tekenen. Ik was daar heel blij mee, ze gaven me geen white-rap bullshit. Veel platenmaatschappijen zijn gewoon op zoek naar een nieuwe Eminem en ze horen stukjes daarvan in mijn muziek. Dus denken ze dat ze dat stukje van me kunnen kopen en dat de rest wel zal weggaan maar zo werkt het niet. En uiteindelijk krijgen ze dat ook wel door. Dus goodbye en no thank you. Epitaph is daar helemaal niet mee bezig, ze willen mijn platen uitbrengen zonder dat ze me willen sturen. Dus in feite nemen ze een deel van de rompslomp van me over, en dat is een goed ding, ik probeer niet langer alles zelf te doen. Ik heb al twee nummers gemaakt voor de nieuwe plaat, samen met Sixtoo. Eentje daarvan gaat waarschijnlijk in de prullenbak omdat het teveel als Personal Journals klinkt, en dat wil niet. Ik ben op zoek naar een iets militantere sound denk ik. Ik heb in ieder geval een aantal doelwitten, ik wil mijn zegje doen en debat uitlokken, mensen een positie laten innemen. Maar ik zou natuurlijk ook gewoon een folkplaat kunnen opnemen, zonder drums, ik ben moe van het vechten tegen de bas en de snare. Ooit zal ik zulke platen maken man, en mezelf voor schut zetten." (lacht)
Bij deze...
Hope is uitgebracht door Lex Recordings en wordt gedistribueerd door Zomba
http://www.kindamuzik.net/interview/sage-francis/sage-francis-ooit-zal-ik-folkplaten-maken-en-mezelf-voor-schut-zetten/4425/
Meer Sage Francis op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/sage-francis
Deel dit artikel: