Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
"Het is vreemd alle duidingen te lezen. Ik loop niet rond te bazuinen aan iedereen dat ik een indiaan ben. Het is alsof je aan iemand vertelt hoe een vriendin eruitziet. Je propt een aantal karakteristieken samen: ze is blond, ze heeft blauwe ogen, ze is dokter… Dat gebeurt voortdurend met mij. Ik wil dat mijn liedjes in lijn zijn met mijzelf, trouw en eerlijk aan wie ik ben. Eerder in Europa deed ik het voorprogramma voor First Aid Kit. Nu ben ik hier headliner. Ik wil in mijn eigen tempo werken en niet al iets doen als ik er nog niet klaar voor ben. Dat is het probleem met zoveel bands, die zijn al weg voordat ze er überhaupt zijn. Ik wilde de juiste mensen vinden om me te helpen. Ook al heb ik al een paar platen uitgebracht, dit is de eerste keer dat ik een Europees label sprak waar ik graag mee wilde werken, het Britse Full Time Hobby. Als je langzaam maar hard werkt, kan je carrière een natuurlijk en duurzamer ritme volgen. Ik wil er zeker van zijn dat all my ducks are in a row.
Mijlenver
Als je zoals ik opgroeit in een eenzaam stadje in Oklahoma verlang je ernaar voorbij de eindeloze horizon te kijken. Net als in Kansas en Nebraska kun je er mijlenver zien. Je groeit er jezelf verwonderend op over wat waar begint en wat waar eindigt. Dat verlangen en die verlatenheid werken mee in de ontwikkeling van mijn geluid. De band Other Lives - ook uit Oklahoma - heeft een soundtrack gemaakt bij de grote vlaktes. Op een hele andere manier dan ik, maar even zo effectief en relevant. Zij maken sferen daar waar ik liedjes uitkleed.
Ik ben geboren met een natuurlijke aanleg om te zwerven en rond te reizen. Daarom zijn plekken zo belangrijk in mijn songteksten. Daarbij, rondzwerven is datgene wat ik sowieso negen maanden per jaar doe: ergens aankomen, een plek verlaten, wensen dat je ergens anders bent. Het is een consistente staat waarin ik me bevind, dus het is vrijwel onmogelijk voor mij dat niet mee te nemen in mijn schrijven. Ik zie mijzelf het liefst - nogal romantisch - als een troubadour. Mijn tekstmateriaal en creatieve energie put ik uit reizen. Mijn liedjes zijn karakterstudies, specifieke verhalen over een personage. Soms ben ik het zelf, soms iemand die ik ken of ontmoet heb. Als ik altijd op één plek zou zijn, zou ik te veel over eenzelfde personage of introspectief over mijzelf schrijven en dat wil ik niet. Ik wil universeler dan dat zijn.
Over de grens
De wereld is vol van kunst in het middengebied, het gebied waar iedereen comfortabel genoeg naar kan kijken en luisteren. Om een catalogus van songs te bouwen moeten je luisteraars zich ermee kunnen verbinden. Ik vertel verhalen en zing liedjes, dus er is weinig marge om mensen kwijt te raken. Mijn derde album Kid Face is een persoonlijke plaat geworden, de volgende zal meer over mensen uit mijn omgeving gaan. Er is altijd de kans dat je over een grens stapt en te persoonlijk wordt, andere keren ben je te waakzaam en zeg je te weinig. Maar die liedjes waarin je te duister of te vrolijk bent, zijn juist diegene waar luisteraars zich het hardst mee verbinden. Ze voelen zich niet de enigen die zich voor gek hebben gezet door te veel te willen delen. Ik probeer niet te veel over de grens na te denken, ik heb al vaak genoeg voor joker gestaan in mijn leven en dat blijft toch wel gebeuren als ik dingen blijf doen die publiekelijk te zien zijn.
Ik schreef een hart-onder-de-riem-liedje voor Jason Molina. Een maand later zou hij sterven. 'For the Miner' is nu een gedenkliedje geworden, zoals het juist nooit bedoeld was. In de songs die Molina maakte - onder eigen naam, via Songs: Ohia of Magnolia Electric Co. - voel je dat je eigenlijk niet zou moeten luisteren. Hij was de King of Oversharing. Ik hoorde hem voor het eerst op mijn zestiende. Deze jongen zei datgene wat ik op verschillende momenten in mijn leven wilde zeggen maar niet kon omdat ik niet wilde dat iemand zou denken dat ik suïcidaal of gestoord zou zijn. Hij had geen filter en was zó dapper in alles wat hij deelde. Waren er maar meer mensen zo. Voor hem werkte het schrijven helaas niet therapeutisch. Ik kan een functionerend en redelijk opgewekt mens zijn doordat ik mijn liedjes kan schrijven. Kon ik dit niet, dan was ik een boos en gestresst wezen."
Foto's door Michael Cooper.
http://www.kindamuzik.net/interview/samantha-crain/samantha-crain-gaat-over-de-grens/24736/
Meer Samantha Crain op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/samantha-crain
Deel dit artikel: