Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
O, harde realiteit. Drummer Erik Danielsson laat bijna geen spaan heel van de droomwereld die Seawards heet. De luisteraar verdrinkt haast in het desolate, maar tegelijkertijd troostende geluid van de uitgesponnen, instrumentale post-rock, maar daar lijkt Danielsson weinig boodschap aan te hebben. "We streven helemaal niet naar zoiets specifieks als jij het beschrijft. De nummers gebeuren gewoon, om duizenden redenen tegelijk of juist om geen enkele specifieke reden. Er zit geen uitgesproken idee of concept achter de muziek, behalve dan dat het instrumentaal moet zijn. Dat geldt ook voor de titel Seawards. We verzinnen de titels altijd met zijn allen en komen met namen die ons persoonlijk gevoel het beste omschrijven. Maar ze zijn zeker niet bedoeld om de beleving in een bepaalde richting te sturen. Datzelfde geldt voor het samenstellen van de albums. Er gaat een hoop denkwerk, ruzie en luisterwerk aan vooraf voordat we iets besluiten, maar uiteindelijk gaat het er gewoon om wat goed voelt."
De woorden van Danielsson mogen dan ogenschijnlijk een gebrek aan romantiek verraden, de band begrijpt wel degelijk wat hun muziek met de luisteraar kan doen. "Als 'poëtisch' betekent dat onze muziek bepaalde beelden in je hoofd creëert, dan is dat fantastisch! Dat doet het bij ons namelijk ook. Door de afwezigheid van zang en dus tekst, staat de muziek open voor vrije interpretatie. Aan de andere kant: dat geldt voor álle instrumentale muziek. Dat mensen onze muziek soms als poëtisch beschrijven kan liggen aan het feit dat het gepassioneerde muziek is. Maar behalve dat maken we geen intellectuele en gecalculeerde muziek zoals Steve Reich dat doet, ook al houden we daar wel allemaal van. We gebruiken onze hersenen eigenlijk gewoon niet zoveel."
Met nummers die de twintig minuten overschrijden dringt de vraag zich op hoe muziek als die van Sickoakes ontstaat. "Het schrijven van nummers in Sickoakes is een extreem lang proces. Sommige nummers op Seawards zijn dan ook een proces van jaren. En sommige van hen zijn nog steeds in ontwikkeling, zelfs al zijn ze inmiddels vastgelegd op cd. Dat is iets positiefs voor ons trouwens, die ontwikkeling. En wat het bandproces betreft: we schrijven alles samen. Soms maken er een paar muzikale fragmenten die dan later met de rest van de band wordt gedeeld. Soms heeft iemand een idee of een loopje dat zich dan langzaam ontwikkelt tot iets. En soms ontstaat een nummer doordat de hele band urenlang hetzelfde loopje speelt, steeds met minieme variaties."
Dat doet een verregaande vorm van perfectionisme vermoeden, al valt dat volgens Danielsson wel mee. "Er zitten perfectionisten in Sickoakes, maar het komt zelden voor dat we precies bepalen wat iedereen moet spelen, noot voor noot. Er moet ruimte in de nummers zitten waar je mee kunt spelen, mee kunt werken. Anders wordt het heel snel dodelijk vermoeiend om ze te spelen. Bij het opnemen in de studio zijn we minder perfectionistisch. Als de opnamekwaliteit slecht is maar de atmosfeer goed, dan laten we het zo. Sommige stukken op Seawards komen van repetitieopnames en zitten vol fouten, maar we hebben ze desondanks zo gelaten."
Zoals de meeste bands heeft ook Sickoakes moeite met de gretige etikettenplakkerij van journalisten. In het geval van Sickoakes staat er op die etiketten 'post-rock', 'Explosions In The Sky' en 'Mogwai'. "We liggen er zeker niet wakker van hoor. Als je uitgaat van de originele betekenis van het woord 'pos-trock', namelijk het overschrijden van de traditionele grenzen van rock, dan zit er wel wat in. Maar over het algemeen is het gewoon een woord dat journalisten verzonnen hebben om te kunnen generaliseren. Daarnaast is het in de huidige muziekjournalistiek ook niet meer mogelijk om bands níet te vergelijken met andere bands. Het bestaat niet dat een schrijver een album kan omschrijven in slechts honderd woorden, dus worden er vergelijkingen bijgehaald om het makkelijker te maken, wat begrijpelijk is. Het goede daarvan is dat mensen die bekend zijn met die vergelijkingen, in ons geval Explosions In The Sky en Mogwai, om die reden hun weg vinden naar onze muziek. Het slechte is dat andere wellicht afknappen op die namen. De helft van Sickoakes heeft die twee bands nog nóóit gehoord, dus ze zijn zeker geen gezamenlijke bron van inspiratie voor ons."
Atmosfeer is een toverwoord voor Sickoakes. "Als we live spelen is het bijzonder moeilijk om de aandacht te vangen van een publiek dat je muziek niet goed kent. Dan komt het aan op een goede atmosfeer, en of het publiek open minded is. Zelf geloven we dat wat we spelen nogal toegankelijk is, al zetten we geen spectaculaire performance neer. Iedereen die een hele show van ons uitkijkt zien we als een compliment. Wat het fascinerende is met muziek als de onze is dat mensen je niet kunnen voorliegen of ze het goed vonden of niet. Het is misschien te emotioneel; je houdt ervan of je houdt er helemaal niet van. Elke poging om de muziek vanuit theoretisch oogpunt te analyseren zal vroeg of laat mislukken."
(Fans van Sickoakes kunnen in de nabije toekomst ‘een kleine vinylrelease’ op Type Records verwachten, en meerdere optredens in Europa in de zomer.)
http://www.kindamuzik.net/interview/sickoakes/sickoakes-eigenlijk-gebruiken-we-onze-hersenen-niet-zoveel/12542/
Meer Sickoakes op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/sickoakes
Deel dit artikel: