Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Wanneer de verbinding gelegd is met Skype klinkt er aan de andere kant van de lijn - vanuit Haarlem - direct al een vrolijke uitgelatenheid. Suus de Groot en Linda van Leeuwen - al jaren goede vriendinnen - werkten intensief samen aan de debuutplaat van Sue the Night. Daarmee is de metamorfose compleet. Stond De Groot in 2011 nog in de finale van de Grote Prijs van Nederland als singer-songwriter, nu brengt ze een energiek, dansbaar en gevarieerd geluid met zeskoppige bandbezetting. "Ik heb dankzij Linda het jasje van de songwriter van me afgeschud en ik ben meer gaan denken in grootsheid. We hebben niet geschroomd om nieuwe elementen toe te laten op de plaat. Dat is de grootste stap, het buiten mijn beperkte hokje denken qua arrangementen. Dat er op een nummer steeldrum zou komen, had ik van tevoren nooit kunnen bedenken."
Van Leeuwen, die niet alleen als muzikant, maar ook als producer intensief betrokken was bij de opnames, vult aan: "Het is heel natuurlijk gegaan. In de tijd als songwriter was Suus ook niet zo snel met haar liedjes naar een producer gestapt en had gezegd: 'Hier, doe er maar mee wat je wilt!' Dat ligt niet in haar aard. We zijn al heel lang vriendinnen en ik speel al een tijdje in haar band . Daar ramde ik af en toe een floortombeatje door haar tokkels heen. Dat gaf een extra laag. Daarna heb ik haar geholpen met het vormgeven van de demo's voor Pascal Deweze (die vier van de elf nummers produceerde, NS). Bij hem hebben we veel geleerd over het loslaten van het idee geen fouten te mogen maken. Hij heeft een heel vrije manier van werken. En dat het er uiteindelijk op uitdraaide dat ik de producer werd van de andere zeven nummers, dat hadden we van tevoren ook niet bedacht. Het is als een pyramide ontstaan."
Dat Van Leeuwen, die ook het management van Sue the Night voor haar rekening neemt, de ervaring meebrengt die ze opgedaan heeft met haar andere band Bombay (destijds nog Bombay Show Pig geheten) is daarbij mooi meegenomen, vindt ook De Groot: "Linda is met Bombay al door de mangel gehaald. Ik heb met een andere band wel al eerder een plaat opgenomen, maar we gingen uit elkaar voordat het album uitkwam. Dus het proces met opnemen was me niet vreemd, maar vanaf daar was het onbekend. Linda is daar wel ervaren mee. We kunnen alles daar ook over bespreken. Het is fijn om een stapje voor te hebben wat dat betreft." Waarop haar vriendin toevoegt: "Ook Thijs van der Klugt heeft een grote invloed gehad. Naast dat we het grootste deel in zijn studio in Haarlem hebben opgenomen heeft hij mij qua produceren aangemoedigd en meegeluisterd naar de pre-producties. Ook op de dansbaarheid en gitaarsound drukte hij zijn stempel, en hij heeft alle tracks tot een geheel gemaakt met zijn mix. Daarnaast heb ik zijn eighties drumsamplebank mogen gebruiken hier en daar, haha."
Ontlading
Na een periode van hard werken en schaven is de plaat nu dan uit handen gegeven. Met een flinke, geoliede band wordt er de komende tijd getoerd. De Groot: "Het geeft een gevoel van ontlading, het is eng. Nu is het uit onze handen, we kunnen er niets meer aan doen. Wel aan andere dingen, maar niet meer aan de plaat. Die is nu de grote boze wereld in. Maar het is heel erg gaaf om te zien dat het idee dat je hebt bij het liedje, de productie en de tekst nu opeens een eigen leven gaat leiden. De vergelijkingen met Blondie en met Japan heb ik nu voor het eerst gelezen. Dat zit er blijkbaar ook in en ik kan dat niet tegenspreken."
Over het geluid is het duo dan ook erg tevreden. De Groot: "Er zitten precies de ingrediënten in van muziek waar ik zelf ook graag naar luister. Niet te eenzijdig, heel breed, dynamisch, intens." Om er lachend aan toe te voegen: "Ik luister er zelf ook graag naar!" Dat het geluid raakt aan veel van de bands waar De Groot en Van Leeuwen zelf ook naar luisteren is niet vreemd. Van Leeuwen: "Suus en ik vinden elkaar heel erg in de muzieksmaak. De pop van de jaren zeventig en tachtig, de jaren negentig. Vroeger hebben we nog avonden lang lol gehad met introspellen doen met liedjes uit dat soort tijdperken. Alles wat ik opzette kende Suus eigenlijk ook wel. Dus blijkbaar zijn we opgegroeid met dezelfde liedjes. Wat ik van Suus heb geleerd is bijvoorbeeld Neil Young en van mijn kant komt weer meer Phil Collins. Fleetwood Mac is een gemene deler. Dat die naam regelmatig valt is dus niet verwonderlijk. Maar ook moderne nieuwe dingen, zoals The War on Drugs en Arcade Fire."
Levenslessen
Thematisch gezien is De Groot niet bang om de grootse dingen des levens op te zoeken. De hoes, een variant op het aloude Iedereen Kan Schilderen van Ravensburger, is daarbij al een vingerwijzing dat de luisteraar de vrijheid heeft om het op te pakken zoals hij zelf wil, aldus de zangeres. "Het is vrij te interpreteren. Het oorspronkelijke idee was om de hoes zelf in te kleuren. Voor ons komt het voort uit hoe de plaat tot stand is gekomen en stukje bij stukje is ingekleurd. Dus het viel mooi samen. De hoes heeft een subjectieve legenda. Voor iedereen zal de plaat anders klinken, voelen en uitgelegd worden. Mosaic bevat wel grootse thema's, zonder dat het zwaar op de hand wordt. Thema's als wereldproblematiek, oneerlijkheid, verdraagzaamheid en sociale eenzaamheid kan ik niet vermijden. Daarbij vind ik het leuk de grens op te zoeken tussen melancholie en vrolijkheid. De melancholie voert de boventoon." Om er schaterlachend aan toe te voegen: "Ik ben ook een heel emotioneel mens."
Van Leeuwen: "We kregen het laatst voor elkaar om mensen in één set te laten dansen én te laten huilen. Dat was wel tof. Vaak ben je als band dansbaar óf huilbaar. En wij zijn het allebei, dat is toch wel gaaf. Als objectief ervaarder van Suus' teksten denk ik ook wel dat er een klein tikkeltje levenslessen in zitten. Niet op een vervelende of belerende manier als van: je moet altijd je vuilnis weggooien. Maar bijvoorbeeld in 'The Great Bear' is eigenlijk een heel klein, lief levenslesje verpakt in een meisje dat iets vertelt aan een ander meisje. En ook 'The Whale' is een statement waarmee Suus je aan het denken wil zetten."
Ook in het rustigere liedje 'Bogeyman' komt een stukje maatschappijkritiek om de hoek kijken. "Toen Suus dat schreef kreeg ik hetzelfde gevoel als bij dat liedje 'Pumped Up Kicks' van Foster the People. Dat is een heel vrolijk deuntje, maar heeft een verschrikkelijk nare tekst." Waarop De Groot aanvult: "Dat heb ik een beetje van Neil Young meegekregen. Ken je zijn liedje 'Ohio'? Toen ik dat voor het eerst hoorde had ik echt zo'n beetje een vrolijk, euforisch gevoel. Daarna hoor je pas waar het écht over gaat. Dat is even slikken."
Live foto van Kimmo de Gooijer (CC BY-NC-SA 2.0)
http://www.kindamuzik.net/interview/sue-the-night/sue-the-night-liedjes-om-zelf-in-te-kleuren/25685/
Meer Sue the Night op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/sue-the-night
Deel dit artikel: