Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Frankrijk
Swayzak en huizen. Daar is wat mee. Interviewde ik vorig jaar James Taylor terwijl hij midden tussen de verhuisdozen stond, op het punt naar Frankrijk te emigreren; dit keer kan ik zijn muzikale partner David Brown (die achterbleef in Londen) maar amper verstaan vanwege de verbouwing in zijn huis. "Bel me maar mobiel," schreeuwt hij over de herrie heen.
Terwijl Brown zich door het rumoerige Londense stadsgewoel wurmt, bekent hij eigenlijk ook wel weg te willen uit de Britse hoofdstad. "Weet je, ik woon hier wel, maar eigenlijk alleen omdat het een praktische plek is voor iemand die veel moet reizen. Ik heb hier nauwelijks echte vrienden. Londen is een negatieve plek. De mensen hier zijn niet gelukkig volgens mij."
Volgens de Britse technomuzikant wordt dat pas duidelijk als je op reis gaat naar andere landen. "Vorig jaar waren we met Swayzak in Japan. Dan proef je een compleet andere sfeer. Mensen zijn daar veel vriendelijker, minder cynisch."
Ook in Frankrijk is het volgens David Brown beter toeven. Afgelopen winter verbleef hij er een maand. In een prachtig landhuis, dat ze speciaal voor de opnames van het vierde album huurden en vervolgens verbouwden als opnamestudio. Van god en alleman verlaten werkten James Taylor en David Brown daar aan de fundamenten van Loops from the Bergerie. Een album dat de terugkeer naar het warme analoge geluid van de begindagen van Swayzak moest brengen. "We zaten daar midden in een prachtig natuurgebied, bovenop een heuvel, met een rivier vlakbij. En zonder contact met de buitenwereld. Het gebouw had geen telefoon en ook ons de mobieltjes werkten niet. We moesten minimaal een kwartier lopen om bereik te hebben!"
Hoe deden ze dat dan met al die gastzangers en zangeressen die meewerkten aan het nieuwe album en langskwamen in de geïmproviseerde studio? Verdwaalden die niet hopeloos? "Ha, nee. We haalden ze van het vliegtuig. Anders hadden ze het nooit gevonden."
Electro?
De intieme terug-naar-de-natuur-aanpak werkte. Loops from the Bergerie is inderdaad veel warmer en sfeervolle dan voorganger Dirty Dancing, waarop scherpe gesynthetiseerde klanken uit de laptop de boventoon voerden en duidelijk werd geflirt met electroclash. "Zelf hebben we Dirty Dancing nooit als een electroclashalbum beschouwd," werpt David tegen. "'I Dance Alone' is eigenlijk het enige nummer dat het electrostempel kan dragen."
Wel geeft hij indirect toe dat het een onevenwichtig album was, dat moeizaam tot stand kwam. "Toen we Dirty Dancing maakten, zaten we eigenlijk in een overgangsfase. James stond al met één been in Frankrijk. Dat zorgde voor een hoop onrust."
Inmiddels woont James op een steenworp afstand van Carcasonne en barst Loops from the Bergerie van de Franse ingrediënten. Zo is de albumtitel gebaseerd op een soundtrack van Serge Gainsbourg, staat er een Frans kasteeltje (de 'bergerie') op de hoes en heet een van de spannendste nummers op het nieuwe album 'Jeune Loup'. "Frankrijk is voor ons Britten altijd een exotische plek geweest," verduidelijkt Brown. "Ik heb vooral sexy associaties met Frankrijk. Denk aan Brigitte Bardot, aan Françoise Hardy en Serge Gainsbourg. De sensualiteit uit zijn muziek hoor je volgens mij ook terug in ons nieuwe album."
Chemie
Hoewel de kern van Swayzak lange tijd een duo was, is er langzaam een echte band aan het ontstaan. Zo is studiospecialist en engineer Kenny inmiddels volwaardig lid van Swayzak en lijkt zanger Richard Davis ook een basisplaats verworven te hebben. Hij gaat in ieder geval mee op tournee, net als drummer Francesco.
Is de chemie tussen James en David niet enorm veranderd nu er meerdere mensen betrokken zijn bij het muzikale proces? "Ja, ik denk het wel," antwoordt David. "James en ik werken veel op intuïtie. Onze kennis van apparatuur is weliswaar beperkt, maar we komen er altijd wel uit. Kenny heeft veel meer een studioachtergrond. Hij is het gewend om twaalf uur non stop in een studio te werken. Ik ben vrij snel afgeleid, maar Kenny kan rustig uren geconcentreerd doorwerken aan een nummer."
Dat deed hij dan ook. Uiteindelijk sleutelden David en Kenny in hun Londense studio ruim een halfjaar aan de opnames uit Frankrijk. De dertig nummers van die sessie dienden als basismateriaal (loops) voor het uiteindelijke album.
De manier waarop Swayzak componeert is compleet veranderd in de loop der jaren. Van de lang uitgesponnen dubby deephouse waarin slechts subtiele verschuivingen te horen waren naar volwaardige songs met volop ruimte voor collage-achtige vocalen. Waarbij onwillekeurig associaties met Underworld opdoemen. "Het is een grotere uitdaging om songs te schrijven," vindt David. We vinden dat de warmte van onze muziek goed samengaat met de warmte van de menselijke stem. Al werken we ook met contrasten. Warme geluiden en een kille stem of omgekeerd."
Chants
Echte songteksten zul je tevergeefs zoeken op Loops from the Bergerie. Vaak zijn het meer schetsen dan uitgewerkte teksten. Slogans bijna. "Vroeger vond ik de vocalen vreselijk in de eerste houseplaten," bekent David. "Die waren vaak heel tacky. Dat wilden we absoluut voorkomen. Bij ons is het weer een soort chanting. Slogans die telkens terugkomen in kleine variaties, net zoals groepen als Front 242 en Cabaret Voltaire dat vroeger deden."
Hij noemt 'Keep It Coming' als voorbeeld. "Dat nummer heeft een bepaalde 'industrial' toon," vindt David. En nee, dat nummer gaat niet over seks. Al zou je dat wel denken bij een tekst als 'Keep it coming, it's not going inside'. (lachend) Onze drummer Francesco riep dat tijdens de opnames. Hij bedoelde te zeggen 'ga maar door met zingen, ook al staat de opnameapparatuur niet aan'."
Loops from the Bergerie is uitgebracht door !K7/PIAS.
Op 9 oktober stelt Swayzak het album voor op Petrol + te Antwerpen (B)
http://www.kindamuzik.net/interview/swayzak/swayzak-terug-naar-de-warmte-van-vroeger/7216/
Meer Swayzak op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/swayzak
Deel dit artikel: