Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Minimalistisch
Sharp Cut is een leuke plaat, maar wel erg simpel, tegen het debiele aan. Dat is ook precies wat je verwacht van een band met de ronduit achterlijke naam Sweatmaster. Over de teksten hebben we het dan nog niet gehad. “I am a demon and I love rock-‘n-roll” is zo’n beetje het meest diepgravende statement op de hele plaat. Aan The Hives en The White Stripes hadden we anno 2002 genoeg. Tijdens de garage-explosie aan het begin van het millennium deed Sweatmaster slechts in de marge mee.
Anno 2006 moet worden vastgesteld dat Sharp Cut een meesterlijk efficiënte plaat is. In iets minder dan een halfuur komen twaalf perfect afgewerkte, minimalistische rocksongs voorbij. Meer nog dan De Stijl-fanaat Jack White ontpopt Sweatmaster zich op dit album als de Mondriaan van de rock.
Veelzijdig
Aan de telefoon in zijn woonplaats Turku zegt zanger/bassist Sasu Mykkänen dat de minimalistische directheid van Sharp Cut niet eens een keuze was: “We hadden wel nummers met een ander gevoel, maar we konden ze niet spelen. Technisch lukte het wel, maar het goede gevoel kregen we er niet in. Het nummer ‘The Kid’ van de nieuwe plaat, dat vaak wordt vergeleken met Queens Of The Stone Age, is één van onze oudste nummers, maar we kregen het nu pas zoals we wilden. Hoewel we veelzijdiger zijn geworden, kunnen we nog steeds niet goed zacht spelen. Ik heb daarom nog steeds een hoop ideeën die ik niet kwijt kan in Sweatmaster. Het is belangrijk om aan je zwakke kanten als band te werken, maar nog belangrijker om je sterke kant te laten zien. Bij Sweatmaster is dat hard rocken.”
Die nieuwe plaat waar Mykkänen op doelde, is het vorig jaar verschenen Tom Tom Bullet. Inderdaad laat Sweatmaster hierop een veelzijdiger geluid horen, wat helaas enigszins ten koste gaat van die krachtige eenvoud. Toch is het een sterk album, iets wat van de eraan voorafgaande ep met covers Song with No Words niet gezegd kan worden. Sweatmaster lukt het hierop niet om een eigen draai te geven aan nummers van inspiratiebronnen als Money Mark, The Wipers, The Misfits en Music Machine. Mykkänen geeft toe dat de ep niet veel meer was dan een tussendoortje: “Het was een idee van ons label, Bad Afro. Het zou nog even duren voordat het nieuwe album uit zou komen en die tijd konden we overbruggen met dit eerbetoon aan onze invloeden. We houden van veel soorten muziek, zolang een nummer maar korter duurt dan drie minuten en recht in je gezicht is.”
Geld
De tweede plaat kreeg dus de merkwaardige titel Tom Tom Bullet. Mykkänen: “Het is een kogel die recht op je hart afgaat. ‘Tom tom’ is het geluid van je hart en het is ook een soort drum. Bovendien ziet het er goed uit en klinkt het goed, als Japans Engels. Voor een albumtitel is het belangrijker hoe de woorden voelen en klinken dan wat ze betekenen. Voor songteksten is de betekenis belangrijker. Er moet een directe betekenis zijn; niet van dat onderbewuste gedoe. In de rock-‘n-roll zijn er een aantal centrale onderwerpen: seks, zonde en geld. Dat laatste is vanaf het allereerste begin al één van de belangrijkste onderwerpen in de rock geweest. Het zou eigenlijk ‘sex, drugs, money & rock-‘n-roll’ moeten zijn.”
Biff Malibu, de zanger van Gluecifer, heeft ooit gezegd dat rock-‘n-roll commerciële muziek is voor een groot publiek. Hoe ziet Mykkänen dat? “Er zijn gradaties in. Bij sommige soorten muziek zal het praten over geld het gevoel schaden dat de betreffende band wil uitdragen. Voor muziek zoals die van Gluecifer en ons maakt dat niet zo veel uit. Nou wil ik geen communistische rocker zijn, maar we doen ook weer niet alles voor het geld. Als dat het geval was, hadden we wel gothmetal in de stijl van H.I.M. en Nightwish gespeeld, of in het Fins gezongen. Dat is wat je moet doen om hier populair te zijn. Het laatste heb ik trouwens wel geprobeerd, maar Finse woorden eindigen vaak op gesloten klanken, wat lastig is voor songteksten. Als het er ooit van komt, ga ik mijn Finse songs eerst in het buitenland testen.”
“Ik moet wel toegeven dat we als band niet altijd even slim met de zakelijke kant zijn omgesprongen. Dat is niet iets waar ik trots op ben. Het probleem is dat we te lang over dingen nadenken. Als je succes wilt hebben, moet je vaak snel beslissingen nemen. Op het niveau waarop we nu zitten is het lastig om een tournee van de grond te krijgen. Finland is ver weg van alles. Door alle kosten voor de overtocht verdien we niks met toeren. Maar goed, zolang onze muziek steeds beter wordt, gaan we door.”
http://www.kindamuzik.net/interview/sweatmaster/sweatmaster-de-mondriaan-van-de-rock/12392/
Meer Sweatmaster op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/sweatmaster
Deel dit artikel: