Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
In de hotellobby waar de interviewsessie wordt gehouden blijkt al snel dat de rolverdeling in de band ook in het normale leven speelt. Podiumbeest Dolving oogt sportief en praat makkelijk. Björler, de man van de melancholieke gitaarsolo's, hangt daarentegen met zijn archetypische metallichaam met lichte bierbuik en sliertig haar schijnbaar ongeïnteresseerd in zijn stoel. Schijnbaar, want op voor hem bedoelde vragen geeft hij duidelijke en doordachte antwoorden.
Hoewel Dolving een makkelijke prater is, vertelt hij niet alles. Op de reden van zijn vertrek bij The Haunted na het titelloze debuut wil hij niet veel verder ingaan dan dat hij ‘problemen’ had. Drugs misschien? "Ik had heel veel problemen, wat allemaal moeilijk uit te leggen is. Ik moest mijn leven weer op orde krijgen en ben daarom uit de band gestapt. Gelukkig maar, want daardoor zit ik nu weer ín de band. Als ik het niet had gedaan was ik waarschijnlijk niet eens meer in leven geweest."
Dat betekent niet dat Dolving zich in de zes jaar tussen het debuut van The Haunted en rEVOLVEr alleen met zijn problemen heeft beziggehouden. Muzikaal heeft hij wel degelijk het een en ander geproduceerd. Met zijn Peter Dolving Band maakt hij ouderwets linkse protestrock. Daarmee wil hij ook doorgaan, hoewel de naam inmiddels veranderd is in Bring The War Home. Ook zou de band waarmee hij oorspronkelijk bekend werd, Mary Beats Jane, weer actief moeten worden. "Als een studioproject. We hebben veertien nummers af. Maar we gaan niet toeren, want dat werkt niet door de persoonlijke chemie tussen de bandleden. We hebben een erg negatieve invloed op elkaar en daar zijn we ons erg van bewust."
Emotionele basis
De teksten die Dolving voor The Haunted schrijft wijken duidelijk af van de politieke teksten van de Peter Dolving Band/Bring The War Home. Dolving: "Voor The Haunted schrijf ik teksten vanuit een ‘Haunted-perspectief.’" Niet echt verhelderend… "Het is erg lastig om dat te specificeren. Het is een emotionele geestestoestand, een format op zich. Ik weet wat het is als ik er mee bezig ben. Ik kan geen reggae- of een Mary Beats Jane-tekst voor The Haunted schrijven. The Haunted heeft zijn eigen taal die uit de muziek zelf voortkomt."
“Er is een bepaalde emotionele basis die uit de muziek komt die de teksten bepaalt. Soms schrijf ik iets waar we dan een song op baseren, maar dan verander ik de tekst meestal weer omdat de muziek de inhoud verandert. Mijn standpunt is emotioneel: de muziek geeft me een bepaald gevoel en dat probeer ik in tekstbeelden te vangen. Na een tijdje probeer ik daar dan uit te halen wat de song betekent en vervolgens richt ik me op het maken van een afgerond geheel.”
Gitarist Björler vertelt dat The Haunted er met de terugkomst van Dolving in plaats van zijn voorganger Marco Aro op vooruit is gegaan: "Hij heeft een meer afwisselende vocale stijl. En zijn teksten zijn beter doordacht en interessanter. Op de vorige platen hielpen wij ook wel mee met de teksten, maar dat is niet echt ons sterkste punt. Pete’s teksten zijn beter." Het verhaal doet de ronde dat Aro aan de kant werd geschoven omdat de rest van de band meer met 'echte' zang wilde werken en Aro daar ongeschikt voor was. Op het album The Haunted Made Me Do It zingt hij op een paar nummers, maar op opvolger One Kill Wonder is het weer puur schreeuwen wat de klok slaat. Björler daarover: "We hadden wel wat gezongen stukken voor One Kill Wonder, voor het nummer 'Demonize', maar dat werkte niet. Maar Marco kan wel zingen, wat hij bewijst op 'Hollow Ground' van The Haunted Made Me Do It." Het komt er een beetje ingestudeerd uit, maar dat kan schijn zijn. Feit is dat de officiële reden dat Aro stopte met The Haunted was dat hij niet meer wilde toeren – wat trouwens wel een beetje vreemd is gezien zijn toerplannen met zijn heropgerichte oude band Face Down. Maar goed.
Op de saaie toer
Op tournee met The Haunted lijkt trouwens een zware opdracht te zijn: Aro had er geen zin meer in, Björler stopte even om te gaan studeren (criminologie) en Dolving ging er bijna aan onderdoor. Is het echt zo erg? Björler: "Toeren kan vreselijk saai zijn. Je moet je echt op het werk concentreren. Vaak is het 23 saaie uren voor één uur plezier." Dolving: "Je moet duidelijk voor ogen hebben waar het om gaat en je er op instellen dat het godvergeten saai kan zijn. We maken momenteel een dvd waarop we proberen over te brengen hoe het is om in een toerende band te zitten. De lange uren van wachten, de monotonie. En dan ben je plotseling op een podium met allemaal mensen die uit hun dak gaan en je gaat zelf ook helemaal los. Het is een verbazingwekkend, bizar soort ying en yang.”
“Prettig is dat het financieel nu allemaal beter zit. Een reden dat ik moest stoppen met de band was omdat ik zo verschrikkelijk arm was. Nu heb ik een baan en een eigen bedrijfje naast de band die geld opleveren, en hoef ik me niet meer zo'n zorgen te maken over het onderhouden van mijn gezin met twee kinderen. Dat maakte het makkelijker om weer met de band te beginnen."
Goede songs
Waar The Haunted zich muzikaal mee onderscheiden, en zeker op rEVOLVEr, is met de – zeker voor een metalband – pakkende songs. Dolving daarover: "Als je objectief naar onze muzikale achtergronden kijkt, dan merk je dat we vijf individuen met een totaal verschillende muzikale smaak zijn. Het enige wat ons bindt is een liefde voor songs, in wat voor genre dan ook. Een goede song is een goede song, en het uitbrengen van een nummer laten we ook van dat criterium afhangen. Als het alleen een cool nummertje is, dan is het geen goede muziek." Björler: "Ik ben altijd gefascineerd geweest door simpele rockliedjes. Vers-refrein-vers met sterke hooks in de zang. Wij nemen die basisrocksong nemen en hullen hem in een metal mantel."
Een sterke melodie leidt ook Björler bij het schrijven van zijn droefgeestige gitaarsolo's - het andere sterke punt van The Haunted. "Die schrijf ik in de studio wanneer we nummers repeteren of arrangeren. Ik heb wel wat schetsen, maar het is simpeler als alle muziek er al is. Mijn solo's zijn geen standaard rock-'n-rollsolo's; ik probeer met een extra harmonie of melodie de song te complementeren." Dolving, vanuit het niets: "Meer Willie Nelson dan Paganini."
Hoezo Willie Nelson? Dolving, als een zich plots ontpoppende fan van de countryzanger: "Willie Nelson is een geweldige sologitarist! Hij heeft een aantal van de allerbeste country- en rocksolo's ooit geschreven. Op zijn akoestische gitaar met nylon snaren, echt geweldig spul! Je kan ze zo in een metalnummer stoppen en that would just fucking rock! Ik zit je echt niet te fokken of zo, geloof me. Het is echt waar!"
Tegensputteren over het 'typische' stemgeluid van de zanger helpt niet bij deze Nelson-fundamentalist: "Daar moet je doorheen kijken. Soms moet je jezelf dwingen om dingen te begrijpen. Het heeft me vijftien jaar gekost om ‘in’ The Misfits en Henry Rollins te komen en de muziek te doorgronden. Nu zie ik er de schoonheid van in."
De bekentenis dat datzelfde had met black metal, waar ik jaren moeite had met de sm-pakjes en de make-up, maar langzamerhand de muziek ben gaan waarderen kan dan ook op Dolvings bijval rekenen: "Dat was ook stom! Goede muziek, maar belachelijk Maar het is ook ironisch bedoeld, denk ik." Maar leken die bands zich begin jaren negentig niet behoorlijk serieus te nemen, waarbij zelfs doden zijn gevallen? "Toch blijft het belachelijk. Iemand vermoorden kan ontzettend belachelijk zijn, echt. Niet dat dat het minder treurig maakt, maar toch kan het volkomen achterlijk zijn."
Alles kan gebeuren
Björler kan daarover meepraten, want hij zat in 1994 nog een tijdje in een band met een van de beruchtere black metalmannen: Jon Nödtveit van de band Dissection. Die vermoordde samen met een vriend in 1997 een homoseksuele Algerijnse asielzoeker. "Die band was een pretproject en heeft ongeveer een week bestaan. Nödtveit was niet gek. Hij heeft alleen een volkomen fucked up iets gedaan toen hij onder invloed was van amfetaminen en drank. Het was verder altijd een aardige vent." Maar bestaan recente interviews niet voornamelijk uit eng occult geraaskal? "Dat was later, ik denk dat hij rond '96 in het satanisme en dat soort dingen geïnteresseerd raakte. Zoals zovelen, maar hij ging helaas een stap verder. Ik kan me er nu niet meer druk om maken, maar het is jammer om een vriend zo in de gevangenis te zien."
Lijkt me vreemd, als een oude vriend ineens een van de beruchtste misdadigers van Zweden wordt. Björler, fatalistisch: "Maar je kan nooit iets verwachten, toch? In deze wereld? (Wijzend naar de biljarters achter zich:) Je zou kunnen worden gedood door een biljartkeu." Dolving: "Eén stap naar buiten en je krijgt een kluis op je kop. Het zou kunnen gebeuren. Er zijn orkanen die hele gebouwen en koeien opzuigen. Wat gebeurt er met die koeien? Ze vliegen rond in de atmosfeer, ze donderen naar beneden en een dezer dagen eindigen ze bij jouw op schoot. Of bij mij. Alles kan altijd gebeuren. Beschouw nooit iets als vanzelfsprekend. We live in a wonderful state of chaos, really."
De Terror demo's zijn nooit officieel uitgebracht, maar drummer Adrian Erlandsson heeft ze hier online gezet om enkele nummers te beluisteren.
Website Bring The War Home.
The Haunted op tour:
17/11 – Baroeg, Rotterdam (NL)
18/11 – Patronaat, Haarlem (NL)
19/11 – Lantaarn, Hellendoorn (NL)
20/11 – Biebob, Vosselaar (B)
28/11 – Spirit of 66, Verviers (B)
http://www.kindamuzik.net/interview/the-haunted/the-haunted-vinden-een-goede-song-een-goede-song/11202/
Meer The Haunted op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-haunted
Deel dit artikel: