Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Dirty gospel noemt Reverend Vince Anderson zijn muziek. Wat is in hemelsnaam die dirty gospel? “Luister, ik ben een Christen. Dus dirty gospel; dat ben ik die gospelmuziek maakt. Ik voeg het menselijke element toe en ik trek het door de modder. Mijn gospel gaat over zonde en vergeving en het heeft niets van doen met wat men nu als gospel afficheert in de VS.” Dat klinkt als het conflict van Jerry Lee Lewis, die de ene avond rockte en zijn piano voor een dolgedraaid publiek in de fik stak en de volgende dag op zijn knieën om vergiffenis vroeg. “Zeker. Of vergelijk het met die andere gasten uit Memphis. Johnny Cash is de eerste dirty gospel-zanger in mijn ogen. Als hij er niet was geweest, stond ik hier vanavond niet op een podium. Ik ben hem alles verschuldigd. Het ene moment zong hij over moord en in zijn volgende adem sprak hij over vergiffenis.”
Ruige kerk
Waarom, leggen we de Reverend voor, is het noodzakelijk om gospel opnieuw menselijke trekjes te geven en het daarna weer ranzig te maken? Het verleden loopt over van fantastische gospelzangers en waarom komt hij uitgerekend nu met een nieuwe vorm van gospel? In het schemer van de rokerige ruimte antwoordt de zanger en songschrijver: “Omdat de kerk altijd muziek moet brengen die de mensen in hun tijd verwelkomt. Mensen moeten ergens terecht kunnen. De kerk zou zo moeten zijn als de samenleving is. Haal de traditionele muziek uit de kerk, maak haar ruiger voor de mensen en wellicht volgt de kerk dan het goede voorbeeld.”
Muziek en geloof
De kerken waar hij over praat, zijn dat de kerken van blanken in de VS? “O nee, ik heb het over alle kerken. Ik heb als muzikant in zwarte kerken gewerkt. De ruigheid zit wel degelijk in de muziek van hun kerken, maar ook daar merk je de neiging om alles zoveel beschaafder te maken. Ik wil de muziek en het geloof weer bij elkaar brengen, zonder die cleane kantjes. Het gaat in het geloof, in de gospel dus, uiteindelijk om de Grote Waarheid. Gospel is in essentie universele muziek en zij kan iedereen aanspreken, ongeacht zijn of haar achtergrond. De kerk doet er alles aan om de mensen op een bepaalde manier zich te laten gedragen en daar gaat het mij nu juist niet om. You come to it as you come to it, just as you are.”
Memphis
Bezoek een dienst in de kerk van soulzanger Al Green in Memphis en je weet hoe ruig het er in kerken aan toe kan gaan. Bovendien is die kerk nog steeds een bron voor inspirerende muziek. De Reverend is niet geheel ongevoelig voor de mystiek van Memphis. “Mijn relatie met Memphis begon toen vrienden me vroegen om er een trouwceremonie te leiden. Jack Yarber [ook bekend als Jack Oblivian van de legendarische garageband The Oblivians – KM] zag me later optreden. Hij vroeg me of ik me in Memphis bij een stel muzikanten wilde voegen. Met hen heb ik in de SUN-studio opnamen gemaakt en Sam Phillips ontmoet. Memphis is de plaats waar de dirty gospel leeft. Daar is het doen, daar is het te horen. Ik heb Memphis voor altijd in mijn hart gesloten, met haar barbecues en haar inwoners. Memphis staat open voor alle muziek, the spirit really lives there. Het is geen museum. Ga er niet naar Beale Street, ga naar Al Greens kerk. Als de geest je daar te pakken krijgt, dan laat hij je niet meer los.”
New York
De Reverend, oorspronkelijk afkomstig uit de westkust van de VS, woont en werkt tegenwoordig in New York. Ervaart hij New York als een stad in crisis? “Ja, in zekere zin. Vooral vijf jaar geleden natuurlijk, na de aanslagen. Kort daarna speelde ik in kleine kroegen en zag ik al die locaties in een spirituele geboorteplek veranderen. Alles speelde zich buiten de kerken af. Het werd een nieuw fenomeen. Mensen noemden me al snel reverend, zonder dat ze mijn werkelijke christelijke achtergrond kenden. De behoefte aan preken was groot. Daarop ben ik mijn eigen kerk begonnen, zo kreeg ik weer contact met gewone mensen. Ik wilde een kerk voor buitenlui, truckers en gestoorden. Ga terug naar een willekeurig moment in mijn verleden en je zult zien dat ik één van hen was.”
Politiek
De dirty gospel van Reverend Vince Anderson is beslist politiek. Dat terwijl wij Europeanen denken dat het strenggelovige deel van Amerika druk is met het bombarderen en bedreigen van de rest van de wereld. Is de Reverend politiek omdat dat geweld niet te rijmen is met christelijke principes? Reverend Vince Anderson: “Ik doe wat ik moet doen en ik zeg wat ik moet zeggen. Op mijn laatste plaat staat een belangrijk nummer voor mij, ‘Don’t Think Jesus Would Have Done It That Way’. Eigenlijk zit het christendom, sinds het uit de grotten kwam en door de Romeinen werd geciviliseerd, op een glijdende schaal. Toch bevatten de woorden van Jezus nog steeds een essentie voor ons, die verder reikt dan de bullshit die we nu te horen krijgen van wereldleiders. Of dit standpunt mij thuis in de problemen brengt? De kerk heeft mensen nodig die opstaan en zich volkomen menselijk gedragen zonder zich daarvoor te verontschuldigen. Bush is een belediging voor elke christen.”
Rockpubliek
Zware kost voor het rockpubliek dat voor een avondje entertainment naar een club komt. Hoe staat dit publiek tegenover de gospelmuziek van de Reverend? De man plukt aan zijn baardje en grijnst. “Meestel pikt men het snel op. We leven in een ironisch tijdperk, nietwaar? Ironie kan een mooi wapen zijn tegen onderdrukking, mits juist gehanteerd. Al is niet iedereen die grappig is per definitie ironisch. Mensen willen echte muziek horen. Ik vind het best dat mensen uit mijn muziek halen wat ze willen. Als ze denken dat ik vol shit zit, is dat oké. Maar meestal zijn ze tegen het einde van mijn optredens er wel van overtuigd dat ik ergens voor sta en dat ik een gelovig mens ben. Op mijn manier.”
Kruispunt
Mocht de Reverend ooit op een kruispunt staan en daar moeten kiezen tussen goed en kwaad, welke afslag zou hij nemen? “Daar ben ik al geweest,” antwoordt hij beslist. “Het antwoord op je vraag is niet eenvoudig te geven. Als ik zou kiezen voor het geloof boven de muziek en alles wat daarbij hoort aan dirtyness dan zou ik snel geïnstitutionaliseerd raken. Maar zolang ik muziek én gospel en geloof weet te combineren en mijn undergroundstatus behoud, kan ik dubbelzinniger opereren en meer betekenen voor mensen - en hen aan het denken zetten. Als ik hier vanavond optreed heb ik meer kans om mijn doel te bereiken. Ik ervaar de dualiteit van rock en geloof niet zo sterk, ze brengen ongeveer dezelfde ervaring over. In de kerk branden kandelaren en hier heb je rookmachines. Als alles op zijn plaats valt, ervaart de bezoeker ook hier een ervaring buiten zichzelf.”
http://www.kindamuzik.net/interview/the-reverend-vince-anderson-and-his-love-choir/reverend-vince-anderson-predikt-in-rockclubs
Meer Reverend Vince Anderson op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-reverend-vince-anderson-and-his-love-choir
Deel dit artikel: