Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Toevallige ontmoetingen en een bijzondere samenloop van omstandigheden lijken kenmerkend te zijn voor Timber Timbre. Dat kan blijkbaar ook goed in de kleine en hechte muzikale gemeenschap van Toronto. "Iedereen belt elkaar op om samen muziek te maken. De ene week open je de show voor degene die volgende week de jouwe opent." Zo vond Trottier Kirk, en Kirk had Timber Timbre's derde teamlid Mika Posen (violiste) al opgespoord. Trottier: "De eerste keer dat ik met Mika speelde, opende ik voor de show van een andere band. Ik had Taylor gevraagd mee te spelen en hij bracht Mika mee. Ik leerde haar letterlijk vijf minuten voordat we op moesten kennen. In dat optreden zaten echt magische momenten. Alles was nieuw, alles was vers. We speelden op intuïtie."
Aanvankelijk bleven Posen en Trottier de improviserende musici tijdens de Timber Timbre-optredens, nu zijn de rollen gelijk verdeeld. "Mika en ik waren vooral degenen die live van alles uitprobeerden. Nu zijn we betrokken bij het leven van de liedjes en schrijven we onze eigen arrangementen. We zijn nu een band, maar Taylor is nog wel de leider."
Enge band
In 2006 bracht Kirk het eerste Timber Timbre-album, Cedar Shakes, uit en legde daarmee de basis voor de muziek die vaak als een bluesy wederopstand van rock-'n-roll uit de jaren vijftig wordt omschreven. Toen nog een beetje folky, nu wat weidser en filmischer. Een constante blijft de vergelijking met spookachtige muzikale thema's. Trottier: "Ik probeer niet te veel te lezen over wat er geschreven wordt over onze muziek en de nieuwe plaat. Maar er wordt wel heel veel nadruk gelegd op de donkere kant van de muziek, alsof we de soundtrack zijn van een horrorfilm, terwijl er juist heel veel licht zit in het nieuwe album. We proberen niet om een enge band te zijn. Ik speel moderne muziek, zoals ik denk dat moderne muziek gespeeld moet worden, dat is alles."
Werken in het lab
Sinistere muziek of niet, Trottiers beschrijvingen van de albumopnames zijn inderdaad allesbehalve zwaarmoedig. "Voor de bridge van 'Lonesome Hunter' lukte het maar niet om het goede instrument te vinden. Totdat we een vriendin die toevallig in de buurt was vroegen of ze een stuk op haar accordeon wilde spelen. Dat was perfect. Maar mijn beste herinneringen komen van de opnames van 'Swamp Music', een van de drie instrumentale nummers van de plaat. Het toevoegen van geluiden, creëren van lagen, samen dingen uitproberen. Alsof je een wetenschapper bent die in zijn laboratorium zit te zwoegen met loops en gekke geluidjes." Dat laatste leverde hem na een optreden in Berlijn eens de vraag op of hij een muzikale nerd is. "Ik weet niet zeker of ik dat als compliment moet opvatten", lacht Trottier. Wel dus.
"Wanneer mensen na optredens naar ons toe komen, merken we het enthousiasme van het publiek. De manier waarop ze oprecht geïnteresseerd zijn in ons, in onze instrumentatie, dát is geweldig." Deed hij dat vroeger zelf ook? "Nee. Daar was ik te verlegen voor. Nu zou ik willen dat ik het wel gedaan had. Ik heb Nels Kline (gitarist van Wilco, GvdL) ooit tijdens een festival zien spelen, maar ik ben na het optreden jammer genoeg niet op hem afgestapt. Hij is een groot voorbeeld voor mij; zijn benadering van muziek is hoe ik mijn rol in Timber Timbre probeer te benaderen." Wat hij dan aan Kline had willen vragen? "Can you show me all your tricks?"
http://www.kindamuzik.net/interview/timber-timbre/timber-timbre-toeval-bestaat-niet/21542/
Meer Timber Timbre op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/timber-timbre
Deel dit artikel: