Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Als KindaMuzik Tom Vek spreekt, is hij net terug van een kleine tour met Moby in Engeland, en heeft hij zojuist de video afgerond voor zijn nieuwe single ‘C-C (You Set the Fire in Me)’. Daarnaast heeft hij net zijn eerste headline-tour in het Verenigd Koninkrijk achter de rug. In bescheiden clubs weliswaar, maar met het nodige succes. Nederland deed hij tot nu toe één keer aan, en wel op Koninginnedag, tijdens de meest recente editie van London Calling. Met andere woorden: het gaat goed met de jonge Engelsman. Het is allemaal het gevolg van zijn onlangs verschenen debuut We Have Sound, dat in de Britse pers goed onthaald werd.
Het zou voor Tom Vek natuurlijk eenvoudig zijn om de bijzondere totstandkoming van zijn album uit te buiten, en de mythevorming rond zijn persoon een handje te helpen. Dat doet hij echter niet, want Tom Vek is de bescheidenheid zelve. Zelf doet hij liever niet te dik over zijn geprezen multi-instrumentalisme. Naar eigen zeggen heeft het niet zo heel veel om het lijf. Veel verder dan zijn eigen nummers komt hij naar eigen zeggen niet. Ooit begon hij met de bas. Langzaam maar zeker kwamen daar steeds meer instrumenten bij, omdat hij nu eenmaal benieuwd was hoe de gitaar bij dat ene baslijntje zou klinken: “Ik wilde alles in één keer horen”. Langzaam maar zeker leerde hij zo alle instrumenten bespelen die nodig waren. Die bescheidenheid is onterecht, want Vek creëert op zijn debuutalbum een fris en doordacht geluid. Een geluid dat aansluit bij heersende trends, maar ook iets onmiskenbaar eigens heeft. Dat uit zich in een behoorlijk sterk debuut, waarop met name de singles goed uit de verf komen.
De vele muzikale referenties op We Have Sound doen een aardige platencollectie vermoeden. Toch is Tom Vek geen muzikale alleseter: “Om eerlijk te zijn luister ik heel weinig naar oude muziek. Ik heb geen iPod en ook geen enorme cd-collectie. Ik heb vooral een aantal lievelingsplaten die overuren draaien. Mensen zeggen wel eens dat er niet meer zo veel goede muziek gemaakt wordt tegenwoordig, maar je moet gewoon goed zoeken. Natuurlijk luisterde ik wel naar de platen die bij mijn vader in de kast stonden, maar het begon voor mij bij de grunge en Smashing Pumkins, later gevolgd door groepen als Eels en Soul Coughing. Geweldige bands. Voor mij is muziek vooral een gevoel. Je wordt erdoor geraakt of niet. Ik kan echt verliefd worden op muziek.”
Zoals gezegd, Tom Vek nam zijn debuutalbum in zijn eentje op in de garage van zijn ouders. Dat klinkt heel romantisch, maar is het gevolg van het feit dat muziek altijd hobby is geweest. Zijn officiële beroep blijft dat van grafisch ontwerper: “Daarvoor heb ik een opleiding gedaan en een diploma gehaald. Ik vind het ook nog steeds ontzettend leuk. De muziek is voor mij altijd een hobby geweest. Ik ben ook nooit een demoverstuurder geweest. Ik heb altijd het naïeve idee gehad dat er ooit wel iemand op de deur van mijn repetitieruimte zou kloppen. En in feite is dat uiteindelijk nog gebeurd ook! Ik kan op dit moment gewoon de huur betalen van mijn muziek, en dat is echt te gek. Maar het is in feite een uit de hand gelopen hobby. Dat geeft me wel des te meer ruimte om het te doen zoals ík het wil, en niet anders. Als mensen dat niet meer leuk vinden, ga ik zonder problemen weer verder als grafisch ontwerper. Dat vind ik nog steeds heel leuk om te doen. Ik heb zelfs al bij mijn label gevraagd of er niet nog bands zijn die een logo nodig hebben.”
Met deze zelfverzekerde instelling heeft Vek ook zijn band samengesteld. Voor zijn tour vroeg hij aan drie vrienden hem enkele shows te begeleiden. Hijzelf is de onbetwiste leider van het stel: “Soms zegt iemand: ‘Zou het niet leuk zijn als we dit en dat zo en zo doen?’ Dan zeg ik altijd: ‘Ja, maar dat doen we niet.’ Een veeleisende baas? Ik heb wel eerder in bands gezeten, maar dit is echt van mij. Ik wil het dan ook zo dicht mogelijk bij mezelf houden. Als band moeten we zo dicht mogelijk staan bij wat het eigenlijk is. Echt, ik ben geen control freak!” Zelf speelt hij bij optredens gitaar en een beetje bas, en neemt hij uiteraard de vocalen voor zijn rekening. Zou hij het op het podium ook niet het liefst allemaal zelf doen? Vek: ”Als het niet zo verrot zou klinken, absoluut!”
Niet voor niets heet zijn album We Have Sound. Het draait Tom Vek allereerst om het geluid. Zijn teksten zijn van minder belang. Ze zijn vaak repetitief, en lijken in dienst te staan van de groove: “Inderdaad. Ik moet in eerste instantie geraakt worden door muziek. Toch zijn teksten wel belangrijk. Dat merkte ik toen ik een paar jaar instrumentale muziek maakte. Dan miste er toch iets. Mijn teksten gaan ook absoluut wel ergens over, maar ze komen altijd vrij snel, en zijn altijd gebaseerd op de muziek. Niets is erger dan een mooie tekst op beroerde muziek.”
Tom Vek staat 18 augustus op Pukkelpop in Hasselt, België.
foto 1: Joss McKinley
foto 2: Daniel Alexander
http://www.kindamuzik.net/interview/tom-vek/tom-vek-niets-is-erger-dan-een-mooie-tekst-op-beroerde-muziek/9703/
Meer Tom Vek op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/tom-vek
Deel dit artikel: