Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Wild Beasts maakt excentrieke indiepop. Óf je houdt ervan, óf je vindt het vreselijk. Een tussenweg is moeilijk mogelijk. Dit komt vooral door de hoge falsetstem van zanger Hayden Thorpe, vaak vergeleken met die van Antony Hegarty (die van Antony and the Johnsons). Deze kun je aanstellerig of nichterig vinden, of bijzonder. Datzelfde geldt eigenlijk ook voor hun muziek. Kitscherig of eigenlijk best wel mooi. Uniek zeker. Niet elke band maakt muziek wars van de commercie. En niet elke band heeft twee zangers. En zeker niet zangers van zulke hoge kwaliteit: de bariton van Tom Fleming vult de falset van Thorpe uitstekend aan.
Hun bandnaam doet een ruige Britse rockband vermoeden, maar niets is minder waar. Op foto's oogt het viertal gewoontjes. En ook in het echt blijken zangers Hayden Thorpe en Tom Fleming gemoedelijke en aardige jongens van midden twintig, die nu eenmaal mooie muziek maken en het leuk vinden om over deze passie te praten. De bandleden ontmoetten elkaar in een klein dorpje: Kendal, in het Engelse Lake District. "Het is een klein dorp", vertelt Thorpe. "Iedereen kent elkaar en dan kom je al snel gelijkgestemden tegen." "Misschien klinkt onze muziek daarom zo serieus", lacht Fleming. "In Kendal moet je jezelf wel serieus nemen, want niemand anders doet het. Over onze muzikale ambities maakte men alleen maar grapjes. En zeker met die rare muziek van ons was het toch vreemd dat de mannen met de witte jassen ons nog niet hadden opgehaald."
Voor het nieuwe Wild Beastsalbum Smother sloot de band zichzelf wekenlang in een studio in Wales op. Volgens Thorpe is het nieuwe album meer ingetogen dan zijn voorganger: "Two Dancers kun je beschouwen als een weg naar buiten. Smother is meer een weg naar binnen."
Smother gaat ook over loslaten en de pijn en het schuldgevoel die daarmee gepaard gaan, zegt Thorpe. "We zijn allemaal Kendal ontvlucht, relaties zijn verbroken en familiebanden zijn losser geworden. Er is geen loslaten zonder schuldgevoel, althans voor ons niet. Je laat iets of iemand achter, dat is nodig, omdat het je misschien verstikte; vandaar de albumtitel,Smother. Maar daarom is het nog niet minder pijnlijk. Dat schuldgevoel hebben wij op Smother vormgegeven." Zijn de bandleden soms katholiek? Fleming en Thorpe schieten in de lach. Een goede grap. "Wij katholiek?" lachen ze. "Nee hoor. Daar deden we te veel dingen voor die God verboden heeft. We mogen dan wel heel serieus en braaf lijken, zo braaf zijn we nu ook weer niet. Na een optreden gaan we ook gewoon tot laat de kroeg in. Met alle gevolgen, haha."
Wild Beasts mag dan niet braaf zijn, het is duidelijk wél een band die geen concessies doet en haar visie trouw blijft. "Wij willen niet alleen schrijven over alledaagse dingen, daar is de top 40 al mee gevuld", stelt Thorpe. "Veel mensen willen het niet over moeilijke dingen hebben. Die stoppen ze liever weg en daarom zijn alle top 40-liedjes alleen maar luchtig en vrolijk. Het is verstoppertje spelen, want die moeilijkheden zijn er wel; bovendien schuilt er ook schoonheid in pijnlijke dingen. Of misschien juist. En die onderwerpen verkennen wij in onze muziek."
Boeit het hen wat anderen van hun muziek vinden? "Ja en nee", zegt Fleming. "Natuurlijk willen wij muziek maken waar mensen iets aan hebben. Maar wij willen daarin wel trouw blijven aan onszelf. Dan vinden mensen onze muziek maar depressief of intellectueel. Er zijn al genoeg dertien-in-een-dozijn-liedjes, wij durven anders te zijn en daar zijn we trots op. En voor onszelf klinkt het natuurlijk niet zo vreselijk anders. Wij maken gewoon muziek die wij mooi vinden." "En natuurlijk is het voor een deel gewoon werk", zegt Thorpe, die zijn studie sociologie afbrak voor de band. "Dat klinkt niet heel romantisch, maar na een hele dag in de studio zijn wij ook gewoon moe en aan ontspanning toe."
Moe, ook van de vergelijking die door critici vaak wordt gemaakt tussen Wild Beasts en Antony and the Johnsons? "Mijn stem lijkt op die van Antony", geeft Thorpe toe. "Ik heb hem ooit ontmoet, een erg aardige man. Hij gaat volledig zijn eigen weg. Wij willen net als hij onszelf blijven uitdagen en grenzen verleggen. Dus eigenlijk is het een hele eer om met hem te worden vergeleken."
http://www.kindamuzik.net/interview/wild-beasts/wordt-2011-het-jaar-van-wild-beasts/21570/
Meer Wild Beasts op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/wild-beasts
Deel dit artikel: