Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
"It's really fun", antwoordt zangeres/gitariste Mary Timony op de vraag hoe het is om weer in een band te spelen. Niet dat we de dames van Wild Flag echt lang hebben moeten missen, maar toch. Het wordt vaak aangehaald; na het uiteenvallen van hun vorige bands leken de dames uit het oog van de muziekwereld te verdwijnen. Dat berust volgens Timony echter op een misverstand. Op verschillende manieren zijn ze actief gebleven: "Ikzelf ben nooit weggeweest. Ik heb altijd al mijn eigen albums gemaakt, misschien niet zo actief en zichtbaar als nu, maar toch. Ik ben ook al jaren gitaarleraar." Dat brengt brood op de plank, maar Timony kan inmiddels niet wachten om met Wild Flag de wereld te veroveren.
Portlandia
Wild Flag komt voort uit de bands Sleater-Kinney, The Minders en Helium en bestaat naast Timony nog uit zangeres/gitariste Carrie Browstein, toetseniste Rebecca Cole en drumster Janet Weiss. Brownstein is de grondlegger van de band. Na het uiteenvallen van Sleater-Kinney heeft Brownstein vooral naam gemaakt als schrijver van en actrice in de tv-serie Portlandia, een komedie over een aantal curieuze karakters met de stad Portland, Oregon als achtergrond. Toen Brownstein werd gevraagd om de soundtrack voor de film Women, Art and Revolution te maken, kwam ze al snel terecht bij haar oude vriendinnen. Timony: "Het was geweldig om samen te spelen en de muziek voor die soundtrack te schrijven. Het was dus geen rare beslissing om daarna samen een band te beginnen."
Enthousiasme troef
"De samenwerking ging vloeiend. Sommige nummers werden half afgerond aangedragen door een van ons en samen verder gearrangeerd. Andere nummers werden weer volledig samen in de oefenruimte geschreven." Het resultaat is het gelijknamige album Wild Flag en daar spat het enthousiasme vanaf. De kwaliteit van het album is niet onopgemerkt gebleven en het prijkte eind vorig jaar dan ook hoog op verschillende eindejaarslijstjes. "We hebben zo'n ongelofelijke lol gehad bij het maken van dit album en dat hoor je er zeker aan af, denk ik!"
Het album klinkt als een klok, maar af en toe gaan je gedachten toch automatisch terug naar Sleater-Kinney, niet in de laatste plaats vanwege de karakteristieke stem van Carrie Brownstein. De band heeft niet bewust geprobeerd om daar afstand van te doen. De muzikale voorkeuren van de vier dames zijn door de mangel gehaald, totdat er uiteindelijk die gruizige postpunk/indierock stond. "We probeerden gewoon muziek te maken die ons aanstond, die goed werkte en vooral nieuw voor ons voelde."
Externe druk
De band heeft nauwelijks last gehad van het verleden van de verschillende bandleden. Druk om te presteren is er ook niet. Timony legt uit: "Nee, echt niet. We wilden gewoon een album maken waar wij helemaal achter stonden. Het moest ook een reflectie zijn van wat wij op het podium doen. Voordat we de studio in doken, hebben we veel getoerd. Op die manier zijn we een heel stuk strakker geworden en kregen we een goed idee van wie we nu eigenlijk als band zijn. We ontdekten zo ook welke nummers werken en welke niet. De selectieprocedure werd daardoor heel makkelijk; sommige nummers werden gewoon gedumpt. Van toeren word je pas echt een band. Ik denk niet dat we echt last hadden van externe druk, maar we wilden wel graag dat het goed uitpakte en dat we trots konden zijn op het resultaat."
Onderste foto door John Clark
http://www.kindamuzik.net/interview/wild-flag/wild-flag-terug-van-nooit-weggeweest/22523/
Meer Wild Flag op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/wild-flag
Deel dit artikel: