Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
In de jaren zeventig kende de Britse artrockband 10cc zowel commercieel als artistiek zijn succesperiode. Met het opstappen van Kevin Godley en Lol Creme in 1976 verdwijnt het progressieve aspect, maar de groep blijft daarna hits scoren, met 'Dreadlock Holiday' uit 1978 als hoogtepunt.
Graham Gouldman, bassist van het eerste uur, treedt sinds een paar jaar weer op als 10cc, met daarin twee andere oudgedienden op gitaar en drums. De concerten zijn een succes en in het kader van een theatertournee staat het gezelschap, aangevuld met een toetsenist en een percussionist, in de Groningse Oosterpoort.
Gouldman schreef voordat 10cc werd opgericht een aardige lijst aan evergreens bij elkaar. Als voorprogramma brengt hij hieruit een akoestische bloemlezing ten gehore. Naast 'Bus Stop' en 'Look through Any Window' van The Hollies komen onder meer 'No Milk Today' van Herman’s Hermits en 'For Your Love' van The Yardbirds voorbij.
De golvende gitaarmelodieën komen in gestripte vorm prachtig naar voren en samen met de prachtige samenzang onderstrepen ze de tijdloze klasse van de songs. Gouldman is een innemende gentleman die aardige anekdotes over de songs vertelt. Zo krijgen we te horen dat een vriend van zijn grootvader de aanleiding gaf tot 'No Milk Today' door een lege melkfles in de keuken als metafoor te gebruiken voor een voorbije liefde.
Als het vijftal versterkt als 10cc verdergaat, wordt snel duidelijk dat het publiek, vooral gesettelde veertigers, krijgt waar het voor komt: een greatestshitsshow, want 'The Wall Street Shuffle', 'The Things We Do for Love' en 'Mandy' zijn de eerste drie songs. Het geluid staat uitstekend afgesteld, waardoor een fel gespeeld 'Life is a Minestrone' kan uitgroeien tot iets moois en 'Feel the Benefit' een uitgesponnen orkestraal hoogtepunt wordt met ruimte voor improvisatie.
Helaas blijft improvisatie uit bij het nog steeds modern klinkende 'I'm Not in Love'. Hier laat 10cc een kans liggen om aan te sluiten bij de hedendaagse muziek. Want het productionele hoogstandje uit 1975 leent zich uitstekend voor bijvoorbeeld een ambientachtige synthbewerking of een live gesamplede stem.
Percussionist Mick Wilson zingt in de hogere regionen. Zijn degelijke stemgeluid is vaak krachteloos, en hij doet iets te veel aan mooizingerij. Dan verlang je ernaar dat Eric Stewart, zanger van het eerste uur, ooit nog eens 'ja' zegt tegen een volledige reünie van 10cc, zodat een weliswaar geslaagd concert zoals dit de degelijkheid kan ontstijgen.
http://www.kindamuzik.net/live/10cc/10cc/21502/
Meer 10cc op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/10cc
Deel dit artikel: