Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Hij is alweer aan zijn vierde plaat toe, en die wordt – ook alweer – door velen als zijn beste beschouwd. Met veel gitaargeweld palmt Admiral Freebee twee uur lang de grote zaal van Trix in.
De bunker noemt men het voormalige Hof ter Loo in Antwerpen ook wel eens: een donker hol dat vanavond volgepakt staat met zweterige fans. Alle ongemakken zijn echter vergeten als de bard uit Brasschaat het podium bestormt en het publiek overdondert met het openingsnummer van nieuwe plaat The Honey and the Knife. Drie gitaren, een bas en twee drums: qua mannelijk geweld kan dat tellen. Het zal tekenend zijn voor de rest van het concert.
Tom Van Laere staat erom bekend dat hij elke keer nieuwe muzikanten in de arm neemt. Dat is met The Honey and the Knife niet anders. Als basgitarist mag Flip Kowlier aantreden en tweede gitarist van dienst is Bjorn Eriksson (ex-Zita Swoon). Opvallend is dat Van Laere veel belangrijke gitaarpartijen uitbesteedt aan Eriksson, Zelf neemt hij naast zijn gitaar en buffetpiano ook eens een basgitaar ter hand, voor 'My Hippie Ain't Hip'. Daarbij trommelt hij zijn vier bandleden op om mee te zingen, en die samenzang maakt het geheel nog sterker.
De admiraal ramt er vijf nieuwe nummers door, zonder één woord tot het publiek of één stukje improvisatie – niet zijn gewoonte. Gelukkig zit er wel afwisseling in het soort nummers: het funky liedje 'Always on the Run' en de intense ballad 'Look at What Love Has Done' – met een getormenteerde Van Laere aan de piano – doorbreken het gitaargeweld. Bij zijn lijflied krijgen de toeschouwers eindelijk meer dan 'afhaspelen wat op het album staat': 'Admiral for President' krijgt een verrassend tangolaagje.
En na ruim een half uur muziek begint Van Laere warempel te praten, over zijn eigenwijze grootvader. "Hij luistert altijd welke instrumenten hij op mijn platen hoort. En dan zegt hij: ik hoor nergens violen. Daarom heb ik nu een nummer gemaakt met violen, speciaal voor de bomma en bompa, die 67 jaar getrouwd zijn." Helaas zijn die violen van de plaat nergens te bespeuren op het podium – maar den bompa zal allicht niet in de bunker aanwezig geweest zijn. Maar ook zonder violen beklijft dit liedje, waarin Van Laere de crooner in zichzelf tevoorschijn tovert.
Maar dan heeft Van Laere blijkbaar genoeg van zijn nieuwe plaat. Hij ramt er nog wat obligate hits door – Einstein Brain, Oh Darkness, Rags 'n' Run – en maakt er een eind aan. Gelukkig zijn er nog de toegiften. Jankende gitaren en uitgesponnen instrumentale stukken nemen het publiek bij de kraag tijdens 'Hymns for Demons', en ook 'Get out of Town' is een muzikale explosie. Dit is Admiral Freebee op zijn best.
De lichten gaan aan, de achtergrondmuziek wordt aangezet. Maar het publiek blijft wild en schreeuwt om meer. De aanhouder wint, zo blijkt na een kwartier. Van Laere laat zijn band in de coulissen en vergast de luisteraars nog op een duet met Karolien Van Ransbeeck, frontvrouw van Few Bits, die het voorprogramma voor haar rekening nam. Na dit slaapmutsje is het écht over en uit.
Foto uit het KindaMuzik archief, door Bart van den Hoogenhoff, genomen tijdens Motel Mozaique eerder dit jaar.
http://www.kindamuzik.net/live/admiral-freebee/admiral-freebee-1327/20121/
Meer Admiral Freebee op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/admiral-freebee
Deel dit artikel: