Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De Amerikaanse singer-songwriter Alela Diane is in België op olie gebotst. Eind 2007 speelt ze twee uitverkochte cluboptredens en een paar maanden later slaagt ze er al in om de Ancienne Belgique helemaal te vullen. In de zomer is er het obligate festivaloptreden en nu is al weer de theaterzaal van de Vooruit aan de beurt. Verwonderlijk eigenlijk als je weet dat de cd die ze hier opnieuw komt promoten inmiddels bijna vijf jaar oud is.
Haar songs hebben niet veel nodig om te kunnen overtuigen, en van enige aankleding is er vanavond geen sprake. De veren die de zangeres aan haar gitaar heeft gehangen lijken een halfslachtige toegeving om het oog ook wat te gunnen op het grote, statige podium. De bindteksten klinken weinig doorleefd en het blijft tevergeefs wachten tot er een echte vonk naar het publiek overslaat.
Alela Diane blijft onverstoorbaar dezelfde liedjes spelen als op de andere optredens de afgelopen maanden en dat begint eigenlijk een beetje op de zenuwen te werken. Ze begint in haar eentje met een ongeïnspireerde versie van 'Clickity Clack', nochtans een van de beste nummers van haar prachtige album The Pirate's Gospel. Naarmate de set vordert, groeit de band verder aan. Haar vriendin Alina Hardin komt haar bijstaan met achtergrondzang en een ongelofelijk ongeïnteresseerde blik op haar gezicht. Ook haar vader en Matt Bauer zijn weer van de partij, respectievelijk op gitaar en banjo.
De Amerikaanse folktraditie waar Alela Diane op voortborduurt is rijk aan traditionals, maar toch haalt ze vanavond opnieuw 'The Cuckoo' en 'Sea Line Woman' uit de kast. Ondertussen is er ook een drummer bij komen zitten, en samen brengen ze een leuke cover van 'Gold Dust Woman' van Fleetwood Mac. De cd die ze net heeft uitgebracht met de gelegenheidsformatie Headless Heroes is te koop na het concert, maar tijdens het optreden is er geen spoor van nummers daarvan te bekennen. Een gemiste kans want met deze bezetting zou ze er iets heel moois mee kunnen doen.
Bij 'The Pirate's Gospel' gaat het publiek beleefd rechtstaan en klappen wanneer de immer lieflijke Alela Diane daar om vraagt maar het kwaad is reeds geschied. Ook de twee bisnummers voegen niet veel toe aan dit makke optreden. Een artiest mag best dezelfde set blijven uitmelken. Maar als ze er zelf niet veel zin meer in lijkt te hebben, is het tijd voor iets nieuws.
Foto's door Môsieur J.
http://www.kindamuzik.net/live/alela-diane/alela-diane/17764/
Meer Alela Diane op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/alela-diane
Deel dit artikel: