• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Asylum Street Spankers / Björn Berge

Rootsmuziek vanuit geheel verschillende benaderingen.
04 mei 2004, Ekko, Utrecht (NL)

Tekst: Ronald Besemer

Beeld: Cor Jabaaij

Publicatiedatum: 07 mei 2004

Wammo van de Asylum Street Spankers zegt het in de aankondiging van zijn band: de Spankers spelen geheel akoestisch want elektriciteit is van de duivel. Dat klinkt dus vrij zachtjes en daarom worden wij vriendelijk verzocht er niet doorheen te ouwehoeren. Waarna zangeres Christina Marrs het eerste liedje inzet, begeleid door haar Texaanse vrienden. Geven sommige artiesten de indruk dat het podium hun huiskamer is, denk aan Mark Olsons Creek Dippers, de Asylum Street Spankers geven veeleer het gevoel dat je in zwartwit kijkt naar een straathoek in Chicago anno pakweg 1940. Dat komt door het groot aantal traditionals dat ze spelen, door het deels zelfgebouwde en makkelijk draagbare instrumentarium en ook door het uiterlijk van de Spankers waarbij de hoedjes en wollen petten opvallen. Toch is het vrolijke brouwsel van country, ragtime en blues niet het anachronisme dat je bij een dergelijke setting zou verwachten. Met name het door Wammo gerapte 'Hick Hop' is een geraffineerd staaltje eigentijdse rootsmuziek. De liedjes die Marrs voor haar rekening neemt, klinken nog het meest ouderwets. Zeker als ze haar priemende schoolpleinmeisjesstemmetje opzet, zoals in 'Tight Like That'. Die combinatie van elementen maakt het optreden van de Spankers geslaagd en ontwapenend.

Bij Björn Berge is het precies omgekeerd: hij heeft geen groep en is helemaal alleen, maar maakt dankzij de elektriciteit juist wel een bak herrie. Toch zit ook hij met handen en voeten vastgeklonken aan de rootsmuziek. Hoe hedendaags zijn songkeuze moge zijn, het klinkt allemaal als schel uitversterkte en furieuze countryblues. Wat Berge doet is niet wezenlijk anders dan John Lee Hooker solo of Son House. Hooker zat altijd flink met zijn voeten te stampen, Berge heeft een slim plaatje onder zijn rechtervoet die zijn ritmische gestamp omtovert tot een basdrumgeluid. Son House's benadering van de countryblues werd door Jeffrey Lee Pierce (Gun Club) terecht gekenschetst als gewelddadig. Dat kan eveneens gezegd worden van de Noorse Stringmachine met de verbluffende slide-techniek. Er zit weinig lieflijks in Berges linkerhand die de snaren geselt met onwaarschijnlijk snelle bewegingen van de flessenhals. Songs van Motörhead, Beck en Morphine vormen slechts het decor voor de indrukwekkende fratsen van Berges slide. Alleen met zijn eigen compositie 'Minutes' in de toegift, komt Berge in de buurt bij een liedje dat een beetje rustig kan ademen. Liefhebbers van het echte liedje hebben dan hun heil al aan de bar gezocht. Na zijn masterclass slide neemt ook Berge daar plaats achter een glas bier. In de liefde voor het bier weten Berge, Street Spankers en concertgangers elkaar prima te vinden.

» Bezoek Asylum Street Spankers' website
» Bezoek Björn Berges website

http://www.kindamuzik.net/live/article.shtml?id=5948
Meer op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/709