Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Wammo van de Asylum Street Spankers zegt het in de aankondiging van zijn band: de Spankers spelen geheel akoestisch want elektriciteit is van de duivel. Dat klinkt dus vrij zachtjes en daarom worden wij vriendelijk verzocht er niet doorheen te ouwehoeren. Waarna zangeres Christina Marrs het eerste liedje inzet, begeleid door haar Texaanse vrienden. Geven sommige artiesten de indruk dat het podium hun huiskamer is, denk aan Mark Olsons Creek Dippers, de Asylum Street Spankers geven veeleer het gevoel dat je in zwartwit kijkt naar een straathoek in Chicago anno pakweg 1940. Dat komt door het groot aantal traditionals dat ze spelen, door het deels zelfgebouwde en makkelijk draagbare instrumentarium en ook door het uiterlijk van de Spankers waarbij de hoedjes en wollen petten opvallen. Toch is het vrolijke brouwsel van country, ragtime en blues niet het anachronisme dat je bij een dergelijke setting zou verwachten. Met name het door Wammo gerapte 'Hick Hop' is een geraffineerd staaltje eigentijdse rootsmuziek. De liedjes die Marrs voor haar rekening neemt, klinken nog het meest ouderwets. Zeker als ze haar priemende schoolpleinmeisjesstemmetje opzet, zoals in 'Tight Like That'. Die combinatie van elementen maakt het optreden van de Spankers geslaagd en ontwapenend.
Bij Björn Berge is het precies omgekeerd: hij heeft
geen groep en is helemaal alleen, maar maakt dankzij de elektriciteit
juist wel een bak herrie. Toch zit ook hij met handen en voeten
vastgeklonken aan de rootsmuziek. Hoe hedendaags zijn songkeuze moge
zijn, het klinkt allemaal als schel uitversterkte en furieuze
countryblues. Wat Berge doet is niet wezenlijk anders dan John Lee
Hooker solo of Son House. Hooker zat altijd flink met zijn voeten te
stampen, Berge heeft een slim plaatje onder zijn rechtervoet die zijn
ritmische gestamp omtovert tot een basdrumgeluid. Son House's benadering
van de countryblues werd door Jeffrey Lee Pierce (Gun Club) terecht
gekenschetst als gewelddadig. Dat kan eveneens gezegd worden van de
Noorse Stringmachine met de verbluffende slide-techniek. Er zit weinig
lieflijks in Berges linkerhand die de snaren geselt met onwaarschijnlijk
snelle bewegingen van de flessenhals. Songs van Motörhead, Beck en
Morphine vormen slechts het decor voor de indrukwekkende fratsen van
Berges slide. Alleen met zijn eigen compositie 'Minutes' in de toegift,
komt Berge in de buurt bij een liedje dat een beetje rustig kan ademen.
Liefhebbers van het echte liedje hebben dan hun heil al aan de bar
gezocht. Na zijn masterclass slide neemt ook Berge daar plaats achter
een glas bier. In de liefde voor het bier weten Berge, Street Spankers
en concertgangers elkaar prima te vinden.
» Bezoek Asylum Street Spankers' website
» Bezoek Björn Berges website
http://www.kindamuzik.net/live/article.shtml?id=5948
Meer op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/709
Deel dit artikel: