Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Naast me staat een man. Blank, midden dertig. Licht kalend, brilletje en een witte blouse. Niet bepaald het type dat je zou verwachten bij een optreden van de Londense formatie Asian Dub Foundation. Maar hij staat er, en heeft het naar zijn zin. Voorzichtig knikt hij met zijn hoofd. Op zijn manier gaat hij los. Net als de rest van de bezoekers overigens. Eigenlijk heeft de Asian Dub Foundation het maar makkelijk. Hun opzwepende mix van dub, jungle, hiphop, rock en traditionele Aziatische muziek staat altijd garant voor een feest. Van begin tot eind. Hun show in Utrecht vormde geen uitzondering. Het Grote Asian Dub Foundation Feest wordt eigenlijk alleen maar groter en groter. Op Enemy Of The Enemy, hun laatste meesterwerk, is rapper Deeder Zaman ingeruild voor twee MC’s: Aktarvata en Spex. Vooral live levert de dynamiek tussen deze twee enorm veel energie op.
Maar is dit alles eigenlijk wel de oorspronkelijk bedoeling geweest van ADF? Ging het dit linkse gezelschap er niet voornamelijk om zoveel mogelijk politieke misstanden aan de kaak te stellen? Aan hun teksten ligt het in ieder geval niet. Op Enemy Of The Enemy laten de Aziatische Britten de gehele wereldproblematiek de revue passeren. Alleen de albumtitel zegt wel genoeg, lijkt me. Ook op het podium proberen ze het. Tijdens het titelnummer is de hele band verkleedt als terroristen. Maar hoe zeer ze ook hun best doen, live komt het verkondigen van hun politieke mening duidelijk niet uit de verf. Daar komen de mensen niet voor. En dat is ook gelijk het luxeprobleem van de ADF. Oppervrolijke en zeer dansbare muziek in combinatie met zware politieke statements. Waar leg je dan de nadruk op? ADF laat dat een beetje in het midden, en laat zo onbedoeld het politieke gehalte een beetje varen.
Dat werd vrij pijnlijk tijdens het nummer ‘19 Rebellions’. Een rustig nummer met gevoelig Portugees gesproken tekst over de opstanden in negentien verschillende gevangenissen in 2001 in Brazilië. Negen jaar eerder werden daar tijdens rellen 111 gevangenen door de politie vermoord. Nog steeds is er niets veranderd aan de situatie van de gevangenen daar. Reden genoeg voor ADF om er weer aandacht aan te vragen. Maar wat gebeurde er in Utrecht? Omdat het een nogal rustig nummer is pakten veel mensen het moment aan om even naar de wc te gaan of bier te halen. En daar sta je dan op het podium met je goedbedoelde boodschap. Ook als gitarist Chandrasonic een moment wil vragen voor een gevallen Aziatische strijder. Geen gehoor. Niemand kent ‘m.
Maar het feest gaat ondertussen onverstoord verder. Mijn blanke buurman is inmiddels ook aan het dansen. Het dak gaat er af. Hij houdt zich niet bezig met welke boodschap dan ook. Dus stelt ADF zijn verwachtingen een beetje bij. Zodat ook mijn buurman de message begrijpt. “It’s About Love, Peace and Dub.” Tja. Dat snapt ie wel. En, oh ja, na het toegift stelt MC Spex nog even het zekere voor het onzekere. “We want the war to stop, and peace to start.” Alsof dat nog niet duidelijk was.
http://www.kindamuzik.net/live/asian-dub-foundation/asian-dub-foundation/3464/
Meer Asian Dub Foundation op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/asian-dub-foundation
Deel dit artikel: