Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De Hollanders - die het driedaagse Duitse muziekfestival in de Stadt aus Eisen zo onderhand hebben overgenomen - noemen het festijn dit jaar liefkozend Smelt! Festival. En niet alleen omdat ze drie dagen lang hun tentjes uit branden. Nee, nog dagen praten zij na over het smeltspoor op de Big Wheel Stage en de Sleepless Floor dat artiesten als Wankelmut, Joy Orbison en Marcel Dettmann achterlaten. KindaMuzik zet de tien meest verrassende acts voor jullie op een chronologisch rijtje.
De Berlijnse dj, producer en labelmanager Oliver Koletzki staat aan het begin van het festival voor een volgepropte Big Wheel stage. Hij tovert het ultieme festivalgevoel tevoorschijn met z'n platenkeus. Een behendige mixstijl van blije, kleurrijke tracks voor een publiek dat rondloopt met een oranje knuffelhamster op een stokje en een opblaasflamingo aan een hondenlijn.
Nadat Koletzki alle verwachte zonnedansjes heeft waargemaakt, komt Londenaar Joy Orbison verrassend hard uit de hoek. De dj en producer staat bekend om zijn eigenzinnige versmelting van garagehouse, two-step, jungle, techno en dubstep. De man kent zijn platen goed. Zo krijgt hij het publiek aan het springen door Truncates 'Dial' te laten doorklinken in een van de weinige breaks van Outlanders 'Vamp', een klassieker uit 1991 die nog altijd op ieder festival voorbijkomt.
Puberaal
Het ambient-popduo Blue Hawaii uit Canada weet in de Gemini-tent een eigen wereldje te scheppen. Raph en Agor gebruiken zang, gitaar, synthesizers en drummachines voor hun dromerige, experimentele sound. Zo zoet als hun releases klinken, zo puberaal rammen en kreunen ze er op het podium een technoset uit.
Al jaren heeft Berghain-resident Marcel Dettmann een dikke vinger in de Melt!pap. Twee jaar geleden deed hij tijdens zonsopgang samen met ModeSelektor en Shed een legendarisch experiment op de Desperados Stage genaamd A.T.O.L. Dit jaar heeft hij in z'n eentje de gehele Big Wheel Stage in zijn macht met de ene na de andere rauwe, ruige, pompende plaat.
Roosevelt is zo'n elektronische band die bijna opgericht lijkt te zijn om ooit op Melt! te staan. En daar staan ze dan dit jaar, drie jochies met een drumstel, twee microfoons, twee elektrische gitaren, een drumcomputer en een synthesizer. Ze beginnen voorzichtig met een halfgevulde Gemini-tent, maar na een half uurtje weten ze de hele tent vol en los te krijgen met hun zwierige, maar energieke chillwave.
Is dat Bambounou? Droge, minimalistische doch energieke techno schalt tijdens het laatste deel van zijn set over het strand van de Desperados Stage. Slechts 22 jaar en de Parijzenaar Jeremy Guindo heeft nu al een debuutalbum uit op Modeselektors label 50 Weapons. Door dubstep te kruisen met grime en techno heeft hij een mooie niche te pakken, dus houd hem in de smiezen!
Rollende bassen en melodieuze knallers
Als afsluiter, afterparty of ontbijt rockt Jacob Dilßner de beruchte en geliefde Sleepless Floor op zondagmorgen van zeven tot negen. Sommigen lokt hij uit hun tentjes met zijn rollende bassen en melodieuze knallers, anderen staan er hun laatste beetje energie op uit te stampen. Alles kan, alles mag, glitters en confetti overal. Wankelmut weet wat een feestje bouwen is. Karakteristiek voor zijn platenkeus is de Rampa-remix van de Re.You-track 'Anyway'. Hij sluit af met een nummer dat geen festival overslaat dit jaar: de remix die Claptone van George Morels klassieker 'Let's Groove' maakte.
Schone, minimalistische en energieke tech-house klinkt tijdens het eerste uur van Maceo Plex' dj-set door het kraakheldere geluidssysteem van de Big Wheel Stage. Het tweede uur keert hij gedurfd terug naar de sound die we meer van de in Spanje wonende Amerikaan Eric Estornel gewend zijn: diepere nu disco en filmische house.
Next level trap, zo mag de dj-set van Flying Lotus op de mainstage wel omschreven worden. Als je goed kijkt zie je Steven Ellison zelf ook een gat in de lucht springen in zijn dj-booth. Voor hem is een enorm halftransparant scherm gespannen waarop halfabstracte verhalen in alle mogelijke figuren en kleuren worden geprojecteerd. Van afrobeat via drum 'n' bass naar electro en weer terug naar rap. Deze man heeft geen mc of rapper nodig, hij komt gewoon lekker zelf achter zijn booth vandaan om mee te rappen: "I know it's not techno, but you're still allowed to dance!" Hij kent de klassiekertjes en krijgt de mainstage moeiteloos mee met onder andere de Hudson Mohawke x Lunice-remix van TNGHT's 'Higher Ground'.
Gulzig consumeren
Zet vijf muzikale masterminds bij elkaar op een podium en je krijgt Atoms for Peace [foto hierboven]. Thom Yorke en Nigel Godrich van Radiohead, Flea van Red Hot Chili Peppers, Mauro Refosco van Forro in the Dark en Joey Waronker van Beck en R.E.M. Het verhaal gaat dat Yorke op zoek was naar muzikanten om zijn soloalbum Eraser op het podium te brengen. Toen hij bovenstaande artiesten bij elkaar had weten te sprokkelen, ontstond er een project dat z'n eigen leven begon te leiden.
De heren komen op in grijze monnikspijen, met hun hoofd half verborgen in de kappen. Hun experimentele, elektronische rock heeft iets zwaars en lichts tegelijk. Ook al is er doorgaans weinig te verstaan van wat Yorke zingt, het publiek voelt dat de heren meer dan alleen muziek te brengen hebben. Over debuutalbum Amok vertelt Yorke in de Belgische krant Het Nieuwsblad: "Amok wortelt in een nieuw soort vrijheid van geest die ik her en der bespeur. We komen uit een erg benepen, versmachtende periode in onze cultuur van gulzig consumeren. Een van de gevolgen is dat veel mensen de consumptiemaatschappij beginnen te verwerpen. Hoe meer politici ons aan de leiband van die consumptiemaatschappij proberen te houden, hoe belachelijker zij zich maken."
Foto's van Melt! fotografen Stephan Flad en Geert Shäfer
http://www.kindamuzik.net/live/atoms-for-peace/melt-festival-2013/24157/
Meer Atoms For Peace op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/atoms-for-peace
Deel dit artikel: