Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Een beetje wij-gevoel geeft het wel, in het bovenzaaltje van Paradiso. Terwijl de meesten in de grote zaal Interpol staan te beluisteren, heeft men hier de kans om zich te vergapen aan een knap staaltje briljante muzikale kunstjes. Laat ze daar beneden maar aanmodderen. De muziek van de toekomst staat hier boven.
Het concept is meestal eenvoudig. Een van de muzikanten zorgt voor een riffje, riedeltje of een paar toetsaanslagen. Vervolgens wordt het fragmentje geloopt. Er komt een laagje overheen, dan nog een, en ga zo maar door. Voordat je het weet sta je met je oren te klapperen van de stuwende sound die alleen Battles kan produceren.
Letterlijk het middelpunt is voormalig Helmet-drummer John Stanier, die zijn sticks bijna tot zaagsel slaat. In een soort trance beheerst hij al rammend iedere tempowisseling.
Een uur lang staan er drie man rond zijn drumkit te huppen op hun eigen melodieën. Over en weer ontstaan allerlei muzikale vraag-en-antwoord spelletjes. Fragmentjes vullen elkaar feilloos aan en de meest vreemde klanken vormen zich om tot ritmische en dansbare nummers. Soms is het organisch, dan weer machinaal. Maar altijd vallen alle klanken op hun plek. Als een ingewikkelde wiskundige formule die altijd klopt.
Ian Williams is vaak de aangever. Hij bespeelt toetsen en snaren, slaat een paar blikjes Heineken achterover en slingert zijn gitaar geregeld van zijn rug naar zijn buik om wat freaky gepingel te laten horen.
Tyondai Braxton, te herkennen aan het wolkje krullen op zijn hoofd, speelt ook toetsen en gitaar. Hij is ook verantwoordelijk voor de vocalen. De vervormde stemgeluiden zijn nauwelijks te verstaan. Dat hoeft ook niet, want ze dienen als muziekinstrument. Het klinkt goed bij de dreinende klanken van Battles.
Tussen de wirwar van draden, vaak geknield, zit Dave Konopka. Al spelend met pedalen, draaiend aan knoppen en pluggend met stekkertjes zorgt hij voor de donkere basgeluiden of hanteert hij zijn gitaar als zijn beste vriend.
De trip wordt bijna zonder onderbreking voortgezet. Oud werk komt langs, maar ook nieuw materiaal van de plaat die exact op de dag van dit optreden uitkomt. Een hoogtepunt in deze excursie naar de hoogste regionen van creativiteit valt moeilijk te benoemen. Toch vallen nieuwe nummers als ‘Race:in’ en ‘Atlas’ extra op, vooral door het gebruik van de Smurfenlied-vocalen van Braxton.
Als kunst muziek zou zijn, dan komt Battles het dichtst in de buurt. En als je vanavond niet in de kleine zaal van Paradiso bent, dan ben je op de verkeerde plek.
http://www.kindamuzik.net/live/battles/battles/15444/
Meer Battles op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/battles
Deel dit artikel: