Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Op de dag dat heel Nederland in de ban is van een sneeuwfront speelt de Schotse band Biffy Clyro in een voor een derde gevuld Rotown. Of het gebrek aan publiek komt door de witte, steeds dikker wordende deken of doordat de band met de gekke naam gewoon weinig fans heeft, is onduidelijk.
Waar geen twijfel over bestaat is dat de heren er helemaal voor gaan, daar op dat Rotterdamse podium. Alledrie brengen ze hun vocalen alsof het vandaag de laatste dag van hun bestaan is. Gitaren en drums worden stevig bewerkt en het geheel klinkt heel aardig. Maar al snel blijkt er een ingrediënt in het geheel te ontbreken. Een vrij essentieel ingrediënt, zelfs. Want een goeie rockband heeft meer nodig dan talent, instrumenten en een podium. Biffy Clyro ontbreekt het aan connectie. Simon Neil en de gebroeders Johnston doen hun ding, maar zijn daarbij geheel in zichzelf gekeerd en gunnen het publiek geen contact.
Jammer, want hoewel niet bijster origineel is de muziek van Biffy Clyro zeker niet onaardig. Natuurlijk, het is uitermate duidelijk dat Nirvana een grote invloed op de Schotten heeft gehad, maar het is te makkelijk om de band af te doen als grungeband-cloon. Er is best diepgang terug te vinden in deze muziek, maar zolang het voor de fans interessanter is de cd op te zetten, dan naar het optreden te gaan, zal Biffy Clyro niet het succes van een ware rockband oogsten.
http://www.kindamuzik.net/live/biffy-clyro/biffy-clyro/8812/
Meer Biffy Clyro op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/biffy-clyro
Deel dit artikel: