Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Van de naar schatting 190.000 mensen die op de Haagse KoninginneNach afkomen, heeft een fiks aantal de moeite genomen om een kaartje te kopen voor de BinneNach: Singers & Songs, dat inmiddels is uitgegroeid tot een volwaardig festival met veel americana en Haagse trots. Het Theater aan het Spui is goed gevuld en er is weinig te merken van de hossende, deels dronken oranje mensenmassa die op de onverdekte en gratis optredens van onder anderen T-99, The Polar Exploration Ship en Susan Tedeschi zijn afgekomen.
Bij binnenkomst worden de bonkende beats van het buiten spelende Opgezwolle meteen verruild voor de klanken van een roodharig punkmeisje dat lieve liedjes op een piano speelt. Roos Rebergen speelt in de band Roosbeef, die onlangs nog de Grote Prijs van Nederland won. Ik moet zeggen dat haar composities erg amusant klinken, zoals dat liedje over een lieve krokodil dat wordt aangekondigd als een liedje dat gaat over een meneer die meisjes lastigvalt. Voor de aanwezige dames en heren zingt ze ook nog een liedje in de Nederlandse taal. Dankzij haar prettige uitstraling komt Rebergen hoe dan ook overal moeiteloos mee weg en kan ze op veel sympathie van het publiek rekenen.
Na driekwart Roosbeef wordt duidelijk dat de BinneNach eigenlijk een avond bandjes zappen is. Het begint al met de onmogelijke keuze tussen Grayson Capps in de kleine en Todd Snider [foto rechtsboven] in de grote zaal. Bij Snider is er echter geen weg terug wanneer hij eenmaal zijn gympen uittrekt en blootsvoets het podium op loopt waar vorig jaar nog wijlen Chris Whitley één van zijn laatste optredens gaf. Als Snider - na een korte introductie van Jan Douwe Kroeske - eenmaal begint te zingen hoe hij op het dak van een groot gebouw klom en naar de verzamelde menigte beneden keek, moet ook ik even slikken. Het valt me op hoe eenvoudig de korte introducties ongemerkt overgaan in hartbrekende songs met treffende songteksten over het leven. Soms is hij treurig, dan weer viert hij hoe mooi het leven eigenlijk is.
Niet voor niets wordt Todd Snider uit Portland de beste singer-songwriter van Amerika genoemd. Hij is de ideale mengeling van Townes van Zandt en Bob Dylan en toch vooral uniek. Op de BinneNach wordt nog eens duidelijk waarom. Met alle respect voor Chuck Prophet, die afsluit in de grote zaal, en voor Spinvis, waarbij het zo druk is dat een aantal mensen niet meer de zaal in kan, maar Todd Snider geeft in zijn eentje misschien wel één van de sterkste, meest ontroerende optredens die ik ooit heb gezien, inclusief het laatste optreden van Kevin Coyne, dat een aantal jaar geleden een paar meter verderop plaatsvond. Ieder woord dat luid en duidelijk wordt gezongen, is welgemeend en wordt met ongelofelijke nederigheid gebracht. Zelden heb ik zo'n groot zanger gezien die zo dankbaar is dat hij zijn liedjes mag vertolken. Met een vreemd hoedje op, dat tot ver over zijn oren is getrokken, en een glimlach die zowat zijn hele gezicht bedekt, sluit hij af met een verzoeknummer en 'Enjoy Yourself', waarvan de boodschap even simpel als urgent is.
Na dit onvergetelijke optreden van Todd Snider valt zelfs het staartje van de nog niet vermoeide en ditmaal staande Grayson Capps [foto links] ietwat tegen. De toegift, die met luid protest wordt afgedwongen, geeft toch aan dat het een goed optreden moet zijn geweest. Vooral 'Have a Little Mercy', dat met Capps' vertrouwde, loeiharde soulstem wordt gezongen, klinkt behoorlijk stevig, al is de geluidsinstallatie daar niet helemaal op voorbereid.
Het optreden van Capps heeft in ieder geval niet de voorspelbaarheid van J.W. Roy, die voor de gelegenheid met een hele band optreedt. Ik mis vuur, hoe mooi de Brabander met de schorre stem zijn brave liedjes ook brengt. Na vier nummers trek ik het niet meer en beland ik godzijdank bij The Peptones, die in een bijna lege foyer spelen. Iedereen zit natuurlijk bij Spinvis. Toch is het Haagse drietal bij lange na niet vervelend. Ze spelen songs van hun helden (Bob Dylan, Tom Petty, Johnny Cash) als echte Haagse beatsongs, al staat hun optreden, net als dat van alle andere in de singer-songwritershoek, in de schaduw van Todd Snider, die het pand dan inmiddels al verlaten heeft.
Foto van Grayson Capps uit het KindaMuzik archief, door Inge Schoutsen.
http://www.kindamuzik.net/live/binnenach/binnenach/12725/
Meer BinneNach op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/binnenach
Deel dit artikel: