Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
In verband met een gewijzigd tourschema vindt het optreden van Black Uhuru in Tivoli een dag later plaats dan oorspronkelijk gepland. De publieke belangstelling voor het concert van de gedeeltelijk herenigde Jamaicaanse reggaelegendes lijkt er niet onder te lijden. Tivoli is goed gevuld wanneer de mc de zaal begint op te jutten en ervan probeert te doordringen dat er vanavond geschiedenis wordt geschreven.
Achter hem op het podium staan inmiddels The Ras-Ites die in eerste instantie tot taak hebben de zaal op te warmen voor het hoofdprogramma. Dat doet het vijftal uit Londen niet onverdienstelijk met (eigen) werk onder meer afkomstig van hun meest recente album One World.
Echt gedenkwaardig wordt het optreden niet. De drummer mag dan excelleren in het uitdelen van rake klappen, als geheel laat de band het geregeld afweten met ronduit vals spel. En hoe sympathiek de pleidooien voor eenheid in de wereld en voor het afschaffen van alle ‘isms’ ook mogen zijn, ze doen obligaat aan.
De kwaliteit gaat spoorslags omhoog wanneer, wederom onder veel geschreeuw en aansporingen als "Holland, are you feeling irie?", het drietal dat tegenwoordig Black Uhuru vormt, het podium betreedt.
Blikvanger is de bezonnebrilde zanger Michael Rose. Rechts van hem staan de schijnbaar onverstoorbare oprichter Derrick ‘Duckie’ Simpson en zangeres Kay Starr. Zij heeft de ondankbare taak de in 1990 aan kanker overleden Sandra ‘Puma’ Jones te doen vergeten.
Maar het is Rose die van meet af aan alle aandacht trekt. Nog altijd blijkt hij een gloedvol zanger en een rasechte showman. Vanaf ‘Party in Session’ is het raak en komen alle nummers uit de succesvolste Black Uhuruperiode van begin jaren tachtig voorbij. Dat is dan ook de periode dat drummer Sly Dunbar en bassist Robbie Shakespeare officieel van de groep deel uitmaakten en als producers voor een groot deel de muzikale koers bepaalden.
Militante, politiek bevlogen songs als ‘World Is Africa’, ‘Solidarity’ en ‘The Youth of Eglington’ kunnen rekenen op instemmend applaus van het publiek, waaronder zich opvallend weinig rasta’s bevinden.
Hoewel hij niet altijd goed te verstaan is, geniet Rose zichtbaar van zijn rol als publieksmenner. Wanneer hij ook nog een pluim heeft uitgedeeld aan U2’s Bono voor diens strijd tegen de armoede in Afrika en Black Uhuru’s grootste hit ‘What Is Life?’ voorbijgekomen is, laat de zanger zich dan ook met tegenzin door de mc van het podium af bonjouren.
http://www.kindamuzik.net/live/black-uhuru/black-uhuru/14827/
Meer Black Uhuru op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/black-uhuru
Deel dit artikel: