Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
In 2008 debuteert Johannes Sigmund onder de naam Blaudzun en in 2010 slaat zijn tweede album, Seadrift Soundmachine, in als een bom. Muziekliefhebbers keken dus reikhalzend uit naar zijn aangekondigde derde plaat. Vanavond is het zo ver en Blaudzun presenteert de cd Heavy Flowers in een volledig uitverkocht Tivoli Oudegracht.
De band zet meteen krachtig in met 'Flame on My Head', een stevig uptempo nummer met mooie strijkersarrangementen, gevolgd door het opzwepende geklap dat ook op eerdere albums te horen was. Bijna elke zin begint met de woorden "I want", en er spettert een enorme levensdrift van het nummer af. De bezieling waarmee de muzikanten spelen, komt op het podium ook goed tot zijn recht.
Opvallend is dat de nummers nog rijker gearrangeerd zijn dan op de vorige plaat, met een groot dynamisch bereik. Er zijn meer americana- en folkinvloeden te horen, zoals in het ingetogen 'Solar', dat de sfeer ademt van een uitgestrekt en verlaten Amerikaans landschap. Maar er komen ook meer uptempo songs voorbij, zoals 'Who Took the Wheel'. Wat natuurlijk blijft, zijn Blaudzuns kenmerkende stem met die snik erin en de ukelele, die in verschillende nummers een hoofdrol speelt.
Blaudzun en de zijnen zijn niet te beroerd om het publiek te bedienen en ook een aantal oudjes te spelen. Zo komen 'Jezebelle' en 'Quiet German Girls' voorbij, evenals een akoestische versie van 'Wolves behind the Glass', met alleen Blaudzun en zijn ukelele op het podium. Ook de band heeft er duidelijk zin in en de verschillende instrumentalisten, waaronder blazers, een cellist en Blaudzuns broertje op gitaar, zijn allemaal bijzonder goede muzikanten.
Dat alles maakt de presentatie van Heavy Flowers tot een intense luisterervaring. Er werden al vergelijkingen gemaakt met Mumford & Sons en Arcade Fire, maar vanavond in Tivoli klinken Blaudzuns nieuwe liedjes gelukkig weer heel erg als Blaudzun. Het enige kritiekpuntje is dat die eigenheid - zijn dramatische stem, de onheilspellende arrangementen, zijn onnavolgbare, mysterieuze teksten - tegelijkertijd z'n makke is. Je moet ervan houden. Luisteren naar Blaudzun is een beetje als genieten van goede rode wijn: het ligt soms wel een beetje zwaar op de maag. Maar toch, goede wijn blijft goede wijn. En Blaudzun laat vanavond met zijn nieuwe cd weer eens horen dat hij op eenzame hoogte staat in het Nederlandse muzieklandschap.
http://www.kindamuzik.net/live/blaudzun/blaudzun-5119/22451/
Meer Blaudzun op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/blaudzun
Deel dit artikel: