Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het is het jaar 2006 als Justin Vernon uit Wisconsin zich na de breuk met zijn band DeYarmond Edison terugtrekt in een afgelegen hutje in de bossen van zijn thuisstaat. Zijn dagen brengt hij door met vissen, houthakken en het schrijven van liedjes. Onder de schuilnaam Bon Iver laat hij 500 exemplaren persen van zijn debuut For Emma, Forever Ago. Halverwege mei 2008 verschijnt de cd in Europa, maar als je de goedgevulde zaal van Het Paard ziet, begrijp je dat veel mensen al via de digitale snelweg de naam Bon Iver hebben opgesnord.
De eerste verrassing van de avond is dat Bon Iver nu een band is. De singer-songwriter Justin Vernon is in gezelschap van twee jonge muzikanten: Mike Noyce op gitaar en drummer Sean Carey. Triootjes zijn inmiddels een ware trend in dit genre. Ook Phosphorescent, Deer Tick en Low staan meestal als heilige drie-eenheid op het podium. Verder moet je Vernon vooral zien als bebaard en breekbaar boegbeeld, vergelijkbaar met Jim James van My Morning Jacket en Will Johnson van Centro-Matic.
Bon Iver is als het ware een gluiperige vulkaan, die langzaam borrelt en losbarst op het moment dat je niet op je hoede bent. Op een gegeven moment maakt bijvoorbeeld een schizofrene drumsolo een wreed eind aan de bijna onhoudbare onderhuidse spanning die in vrijwel alle songs aanwezig is. Daarmee is Bon Ivers interpretatie van americana beduidend alternatiever en meer experimenteel dan de gemiddelde alt. countryband.
Ergens is de dankbare Vernon ook wel een heel vreemde vogel. De haast autistische manier waarop hij zijn gitaren uitstalt, doet enigszins aan Neil Young denken. En als hij zijn gitaar stemt, vraagt hij het publiek om stil te zijn en vooral niet te applaudisseren. Daarnaast maakt hij ook meteen duidelijk dat hij de traditionele verplichte toegift achterwege laat. Hij houdt woord en het optreden duurt dan ook tamelijk kort.
Maar als de eigenzinnige Vernon in zijn uppie en bijna helemaal in het donker het laatste nummer van de cd, 're: Stacks' genaamd, speelt, dan ben je al gauw geneigd om voor eens en voor altijd aan zijn voeten te gaan liggen. Alleen vreemd om te zien dat het nog licht is als je de Haagse zaal verlaat.
http://www.kindamuzik.net/live/bon-iver/bon-iver/17020/
Meer Bon Iver op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/bon-iver
Deel dit artikel: