Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
"Het lijkt wel of hij tegenwoordig in Nederland woont", grapte mijn vriendin toen ze hoorde dat Brant Bjork weer eens langskwam. Ja, de goede man was de afgelopen tijd veelvuldig te zien op de Nederlandse podia. Eerst als voorprogramma van Danko Jones, daarna op Roadburn 11 en toen nog eens als hoofdprogramma in de Melkweg.
Vanavond is de knusse Tilburgse kroeg Cul de Sac aan de beurt en aan alles is te merken dat Bjork en zijn band zich thuis voelen op een klein podium als dit. Nou ja, podium. Dit podium wordt in muzikantenkringen vaak ‘de kuil’ genoemd omdat de band lager staat dan het publiek. Druk is het er wel voor de sympathieke stonerrocker die zich sinds jaar en dag laat gelden als de meest sympathieke en coole man aan het front. Bjork is altijd bereid tot een praatje, heeft geen kapsones en glimlacht zijn verwondering voor de aandacht voor zijn persoon weg.
Bij Brant Bjork & The Bros maakt het eigenlijk helemaal niet uit hoe goed ze spelen of welke nummers ze brengen. Is de sfeer broeierig en licht exotisch en klikt het tussen de band en het publiek, dan werkt het altijd. Even relaxed als genieten van de ondergaande zomerzon met een Passoa in je hand. En zo kon het gebeuren dat de ongeveer 120 aanwezigen zich helemaal verloren in de woestijngrooves van Brant en zijn begeleidingsband. Die bestaat al jaren uit bassist Dylan Roche, gitarist Cortez en meesterdrummer Michael Peffer. Trage, uitgesponnen grooves die tot aan de horizon reiken met Bjork als gangmaker en Peffer als intense aanjager.
Dat het bijna zomer is, is ook Brant al vijftien jaar lang niet ontgaan. Hij geeft iedereen een lekker laidback gevoel, flirt met vrouwelijke bezoekers, maakt grapjes en heeft de grootste lol met gitarist Cortez, die zich net als Dylan Roche een beetje op de achtergrond houdt. Geflirt wordt er ook met Santana, The Free, latin beats, Funkadelic, Band Of Gypsys en reggae.
Brants grooves zijn werkelijk verslavend. Hij heeft door de jaren heen een volstrekt unieke sound ontwikkeld met zijn afgeragde Fender en zijn praatzang. Een sound die vooralsnog niet te evenaren is. Een joint gaat rond. Brant past ervoor. Hij zit al gevangen in die magische groove. Of zoals hij zingt: "cool like 1968". Met een bandana nonchalant door de bos zwarte krullen wekt hij de erfenis van Kyuss weer eens tot leven.
Maar waarom was dit concert dan zoveel beter dan al die andere keren dat ik deze band live aan het werk zag? De ambiance was perfect en daar is Brant Bjork & The Bros erg gevoelig voor. Vanavond werkte alles. Saved by magic inderdaad. Het is maar te hopen dat Brant niet te groot wordt, want een veel groter podium zou die hele magie kapot maken en dat weet hij. Vooruit, nog een Passoa dan maar. Dat het een mooie zomer mag worden.
Foto uit het KindaMuzik archief.
http://www.kindamuzik.net/live/brant-bjork-the-bros/brant-bjork-the-bros/12748/
Meer Brant Bjork & The Bros op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/brant-bjork-the-bros
Deel dit artikel: