Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Op 16 mei 2015 stond broeder Dieleman op het podium in de Tolhuistuin. Platenzaak Concerto vierde een weekend lang haar zestigjarige verjaardag en Tonnie Dieleman uit Zeeuws-Vlaanderen verzorgde een van de muzikale hoogtepunten. Broeder Dieleman speelde wat nummers van de verschenen langspelers Alles Is IJdelheid en Gloria en veroverde met zijn folkliedjes de harten van de toeschouwers.
In de Tolhuistuin staan opnieuw zo'n honderd stoelen klaar. Vanaf het podium zijn delen van de nieuwe plaat, Uut de Bron, te horen. Dieleman maakte opnames in het veld, componeerde instrumentele stukjes muziek met banjo en Zeeuwse kleppers en vroeg Zeeuwse arbeiders teksten in te spreken. Van alle elementen maakte hij het conceptalbum Uut de Bron. Op het podium wordt hij vergezeld door Eduard Walhout, die de soundscapes en de liedjes ondersteunt met beelden van het Zeeuwse land.
Dieleman begroet de bezoekers en legt uit dat hij jarenlang het gevoel heeft gehad nergens bij te horen. Hij is geen troubadour, geen zanger van liedjes met een dialect, maar een jonge man met een rugzak vol herinneringen. Dieleman is een Zeeuw die gebruik maakt van elementen uit zijn omgeving. "Veel plezier. Laat het maar over je heen komen."
Ruim vijftig minuten later vraagt Dieleman: "Viel het mee? Dat was het." Er wordt wat uit de zaal geschreeuwd, bezoekers roepen complimenten en een grapjas vraagt om herhaling, 'maar nu in het Nederlands'.
Dieleman heeft de zaal in de greep gehouden met een muzikale reis door het Zeeuwse platteland. Flarden tekst, de geschiedenis van Zeeuws-Vlaanderen, de gevaren van het water en gedachten over het geloof werden ondersteund of onderbroken door muzikale intermezzo's. Dieleman musiceerde zijn banjo tot leven met een strijkstok en zong zinnen uit zijn teksten als mantra in delen van de liedjes die terug te vinden zijn op Uut de Bron.
Natuurlijk, de Zeeuw durft voorbij het liedje te kijken, zoals werd gemeld bij het verschijnen van het boek en de schijf Uut de Bron. Liederen, veldopnames, instrumentale passages en de beelden van Walhout intrigeren, maar beklijven niet. Het is alsof er in de vijftig minuten een aantal malen dezelfde muziek langskomt met een andere tekstregel. Die zinnen zijn dan ook nog eens in het Zeeuws en voor een deel van de toeschouwers onnavolgbaar en onbegrijpelijk. Vijftig minuten is dan lang.
Of het meeviel, vroeg Dieleman. Nee, het viel niet mee, zou een antwoord uit de zaal kunnen zijn. De toeschouwer die meer van broeder Dieleman kent dan Uut de Bron had graag nog wat nummers met een kop en staart van de eerste releases gehoord.
Foto uit het KindaMuzik archief door Oscar Anjewierden
http://www.kindamuzik.net/live/broeder-dieleman/broeder-dieleman/26518/
Meer Broeder Dieleman op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/broeder-dieleman
Deel dit artikel: