Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
It's Bosstime!!! Op de flats rondom stadion De Kuip hadden de bewoners al spandoeken met deze tekst erop langs de balkons gehangen om de grootste rocker allertijden welkom te heten. Bruce Springsteen was in den lande en dat moest men weten. Twee uitverkochte concerten in het Rotterdamse stadion en men is er weer even aan herinnerd waarom hij de grootste is, want dat staat na de twee marathon optredens weer als een pijl boven water.
Vorig jaar kwam hij dan eindelijk met een nieuw album op de proppen die na een nog langere periode eindelijk weer eens gemaakt is met 'the greatest houseband in all the land’: The E Street Band. The Rising heette het werkstuk met als thema 11 september, want Bruce voelt als geen ander de hartslag van 'The Promised Land' aan. De gelukkigen die Springsteen in oktober in Ahoy mochten zien wisten dat de band weer in topvorm was, na de iewat teleurstellende reunietournee van '99 waar door gebrek aan nieuw materiaal toch een bepaalde vorm van geldingsdrang aan ontbrak.
Amusement, emotie, energie, plezier en politiek gaan hand in hand tijdens de shows van Springsteen en op 6 mei kwam hij dan ook alleen met een 12-snarige gitaar het podium op om een indrukwekkende versie van 'Born In The USA' te spelen. Want na het Reagan tijdperk moet Bruce iets doen om zijn onvrede over het gekochte Bush Jr regime kenbaar te maken zonder 'prekerig' te worden. Twee dagen later begon hij ook op deze manier maar dan met 'Darkness On The Edge Of Town' waarin hij de situatie schetst van iemand die onbedoeld slachtoffer is geworden van het harde economische systeem. En 25 jaar na dato relevanter dan ooit zoals het gros van zijn muziek én teksten de tand des tijds hebben volstaan. Toch kwam het grootste gedeelte van de uit zo'n 24 nummers bestaande setlist voort uit The Rising en live spatten die uit elkaar. 'Into The Fire' en 'My City Of Ruins' mogen we als nieuwe hoogtepunten toevoegen aan het het rijtje met gouden krakers als 'Badlands', 'Born To Run', 'Ramrod' en 'Dancing In The Dark'.
Het geluid op het veld was van een ongekende kwaliteit: alle kleine details kwamen uit de speakers door een perfecte mix die ik in menig klein zaaltje niet zo goed ben tegengekomen. Bij de zitplaatsen op de 2e ring liet het geluid echter te wensen over gezien de vervormingen die een grote afstand met zich meebrengt. Dit was echter een kleine smet want alleen al visueel is het geweldig om deze rasartiesten te mogen aanschouwen en de kolkende mensenmassa hun vuisten in de lucht te zien slaan. Het spelplezier wat de band uitstraalt is ongekend en de toneelstukjes die Bruce speelt met saxofonist Clarence Clemmons en gitarist Steven van Zandt zijn zo heerlijk nep dat het daarom nóg leuker wordt. Zonder overdreven gebruik te maken van lichten, videoschermen of danspasjes weet The Boss 50.000 man gekluisterd te houden door simpelweg alleen maar muziek te maken, maar wel met een ongekende bezieling en dat maakt hem zo speciaal.
Springsteen heeft genoeg materiaal om elke avond weer nummers met elkaar in te laten wisselen en vooral op 8 mei was het voor de trouwe fans echt een onvergetelijke avond, want via ondermeer verzoekjes uit het publiek kwamen 'Candy's Room', 'Cadilliac Ranch' (die zo weinig gespeeld wordt dat Bruce de tekst en de toonsoort even niet meer wist), 'The Ties That Bind' en het kippenvel bezorgende 'Racing In The Street' voorbij.
Het is al vaak genoeg gezegd en het zal nog wel vaker gebeuren: Bruce Springsteen & The E Street Band presteren live wat nooit eerder en nooit meer vertoond zal worden. Al 30 jaar verpletteren ze iedereen op hun weg en daarmee steeds weer een nieuwe generatie opdat zij in levende lijve mogen aanschouwen waar die hosanna verhalen toch vandaan komen en ze zo uiteindelijk alleen maar met openmond in een totale shocktoestand kunnen bevestigen.
Misschien was het dit keer wel de laatste keer, want na deze tour gaat Bruce weer in een meer akoestische setting verder en waarschijnlijk alleen op tournee zoals hij dat in '96 ook deed. Maar van de hoeveelheid energie die deze 50+ers op het podium hebben tentoongespreid zal over een x aantal jaar hopelijk vast nog wel wat van over zijn om nog een keer langs te komen. Bruce Springsteen is per slot de allergrootste.
http://www.kindamuzik.net/live/bruce-springsteen/bruce-springsteen/3102/
Meer Bruce Springsteen op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/bruce-springsteen
Deel dit artikel: