Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
In 1992 geeft Buffalo Tom rond lunchtijd een gloedvol optreden op Pinkpop. Een geschikt tijdstip voor bassist Chris Colbourn om op het podium een appeltje te eten. Het is illustratief voor het anti-rock-'n-rollimago van het drietal. In de jaren erna groeit Buffalo Tom uit tot een populaire alternatieve gitaarband. De eerste zes jaar van het nieuwe millennium leidt de band een slapend bestaan. In 2007 verschijnt een nieuwe plaat en sindsdien tourt de groep weer.
De achtste plaat, Skins, verschijnt recent. Het is een afwisselend, maar toch wat gezapig album, met bijvoorbeeld songs over het wel en wee van het vaderschap. Het brengt ze naar een uitverkocht Vera. Natuurlijk zijn de bandleden twintig jaar ouder geworden, maar ze zien er allerminst vadsig of verlopen uit. Zanger en gitarist Bill Janovitz draagt een kekke hoed, drummer Tom Maginnis heeft geen lang haar meer, maar Chris Colbourn is onveranderd dol op appels. Ook vandaag hapt hij een mooie Granny Smith weg.
Op plaat mag de tijd van Buffalo Toms onstuimige gitaarrock voorbij zijn, live is allerminst sprake van muzikale appelflauwte. De band snapt dat het publiek niet wil indutten en legt het zwaartepunt van de set bij nummers van prijsplaten Let Me Come over en Sleepy Eyed. Het overtuigend brengen hiervan vraagt om extra passie en intensiteit. Dat Buffalo Tom dit nog steeds ruimschoots bezit, ervaart het dertigpluspubliek, dat uit alle delen van het land op dit concert is afgekomen.
Want Bill Janovitz kan nog steeds niet blijven stilstaan bij zijn soms prettig gruizige gitaarlijnen. Als hij eenmaal in een nummer zit, is hij onveranderd de gitaarslaaf van twee decennia geleden: hij zakt diep door de knieën, deinst terug voor zijn eigen akkoorden en molenwiekt met zijn gitaar. De zang komt uit zijn tenen, waarbij hij de kop letterlijk in de nek gooit als zijn emotionele zang tegen schreeuwen aan zit.
Op zulke momenten toont Buffalo Tom als liveband zijn zeldzame klasse. Zoals in gedragen refreinen van 'Taillights Fade' en 'Summer', het hecht gespeelde 'Larry' en het intense hoogtepunt 'Mineral'. Tevens een uitschieter is de geslaagde, ontspannen interpretatie van New Orders 'Age of Consent'.
Met dit zeer sterke optreden en een verre van slechte nieuwe plaat in de achterzak doet Buffalo Tom er nog toe. Hoewel een bezoeker tegen het einde van het optreden zijn bijna-tienerzoon triomfantelijk optilt, is het onzeker of het veel nieuwe fans oplevert.
http://www.kindamuzik.net/live/buffalo-tom/buffalo-tom-7296/21300/
Meer Buffalo Tom op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/buffalo-tom
Deel dit artikel: