Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
In oktober van het jaar des heren 1985 lag ondergetekende in het kraambed te bekomen van waarschijnlijk de belangrijkste ochtend van zijn leven. Ondertussen legden gitarist Michael Timmins en bassist Alan Anton in een schuurtje in Toronto al jammend de basis van het alt.countrygroepje Cowboy Junkies. Negentien jaar had het lot (lees: KM's live-coördinator) nodig om ons voor het eerst samen te brengen.
Aan het publiek te zien kan de band in België op een trouwe fanschare rekenen, voornamelijk dertigers en veertigers. Elk van hen schuifelt enthousiast richting podium als de Junkies aantreden, voorafgegaan door de zangeres Margo Timmins. Harten smelten als die laatste de eerste tonen van 'White Sail' laat weerklinken: een zoete, bezielde zangstem zoals ze tegenwoordig bijna niet meer gemaakt worden. Margo schudt meewarig het hoofd, sluit de ogen, en laat de muziek voor zich spreken. Ze zingt over de eerste zonnestralen na een liefdesbreuk in 'Sun Comes Up, It's Tuesday Morning' en tilt het nummer naar een hoger niveau.
Bij de start ontbreken overigens bassist en drummer; de band speelt in een afgeslankte versie haar eigen voorprogramma. Er wordt even gepauzeerd, waarna er zes mensen op de bühne staan. Dit resulteert in een verhoogde intensiteit, er worden wat avontuurlijker wegen bewandeld. Vooral tegen het einde van de set krijgen we soms nijdige rootsrock te horen, waarbij accordeon en gitaar afwisselend de aandacht opeisen. De Cowboy Junkies coveren graag - eerder op de avond passeerde al een puike versie van Neil Youngs 'Tired Eyes' de revue - en als afsluiter krijgen we dan ook het bijzonder mooie 'Blue Moon Revisited (Song for Elvis)' voorgeschoteld.
http://www.kindamuzik.net/live/cowboy-junkies/cowboy-junkies/7819/
Meer Cowboy Junkies op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/cowboy-junkies
Deel dit artikel: