Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
"You know what we Americans do with our villains? We make them heroes", zegt singer-songwriter David Olney. 'Dillinger' volgt, een song over de bad guy John Dillinger, die later een soort Robin Hood-rol toegeschreven zou krijgen. Olney denkt daar duidelijk anders over.
"Luther's bleeding from a hole in his side
I don't believe he'll make it through
Ruby cradles his head and she starts to cry
Oh God, what can I do?
I've always been a gangster's girl
Don't die and leave me alone in the world
'Shut up', says John Dillinger"
"Across his lap a sub-machine
Under his arm a .38
He's feeling alive, he's feeling mean
His yellow eyes are filled with hate
The papers say he's a Robin Hood
Mistreated and misunderstood
'Fuck'em', says John Dillinger"
"'All right', says John Dillinger"
Eén en ander volgt nadat Freek de Jonge de avond heeft afgetrapt met zijn Nederlandse versie van 'It’s a Man’s World'. "Van die zwarte man uit Amerika", zoals de Jonge het omschrijft.
Het nummer handelt over een onhandige Zeeuwse bakkerszoon die nog nooit het zachte vrouwenvlees heeft mogen roeren. Als zijn vrienden besluiten dat het genoeg geweest is en een bezoek aan de Antwerpse rosse buurt het gemis aan ervaring moet verhelpen, worden de jongens op de snelweg geschaard en overlijdt de bakkerszoon. "Het is eennnnnn… MANnenwereld", huilt de Jonge.
Olney ziet de escapades van de cabaretier op vreemde bodem (De Melkweg) ietwat gelaten aan. De Jonge is uitbundig, zoals u van hem gewend bent. Schmierend, grappend, vol mimiek en theatrale gebaren. Olney tapt ondertussen wat met zijn rechtervoet, kromt zijn rug om zijn gitaarspel wat meer voorrang te geven en laat voor de rest vooral zijn ijzersterke songmateriaal spreken. Ondanks het hemelsbrede contrast passen de twee goed bij elkaar.
De Jonges beperkte zangvermogen wordt opgevangen door Olneys zang en spel; Olneys statische show krijgt extra allure door die domineeszoon. Het duo kan bovendien leunen op een retestrakke band, compleet met pianist, violist en Mexicaanse gitaarheld. De rooting van vanavond is als volgt: de Jonge vraagt aan Olney hoe het volgende nummer heet, Olney antwoordt en de Jonge improviseert op het thema of put even snel uit vroeger werk. Tot vermaak van eenieder aanwezig. Olney zet vervolgens in, brengt drie coupletten en de Jonge maakt in het Nederlands het lied af.
Opvallend fel is de Jonge als hij het Vlaams Belang aansnijdt ("De naam Wilfried is van Vlaamse oorsprong. Je weet wel, ik wil friet. Het kwartje valt wel laat hoor!"). Gaandeweg ontpopt de Jonge zich meer en meer als gastheer van Olney. Zijn songs zijn toch de ster van de avond, de Jonge zorgt vooral voor de briljante introductie in struikelend Engels of zelfs even in het Fries.
Hoogtepunt van de avond is het prachtige 'Lenora', afkomstig van de laatste plaat van Olney, genaamd Migration. Het gaat over een knappe gans (de Jonge: "Kun jij het verschil zien dan?") die tijdens de grote trek zijn maatje verliest aan een schot hagel. Ergens tussen troubadour, Johnny Cash en americana in. Zijn Nashville-roots zijn in ieder geval nog altijd gezichtsbepalend.
http://www.kindamuzik.net/live/david-olney-freek-de-jonge/david-olney-freek-de-jonge/10974/
Meer David Olney & Freek de Jonge op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/david-olney-freek-de-jonge
Deel dit artikel: