Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De Kift wordt in een goedgevuld Vera met enthousiast gejuich ontvangen. Het acht koppen tellende Zaanse gezelschap speelt daardoor van meet af aan een gewonnen wedstrijd. De nieuwste nummers worden met warm applaus onthaald en wanneer er een ouwetje als ‘Wee Mij’ voorbijkomt, wordt er vrolijk meegezongen.
Het grootste gedeelte van het optreden bestaat uit de nummers van nieuwe plaat 7, die bijna in het geheel de revue passeert. Het zijn vintage Kiftnummers, met als aanpassing dat het doldrieste theaterelement meer naar de achtergrond lijkt te zijn geschoven ten bate van het liedje zelf.
En dat is een goede zet. De muziek krijgt meer de ruimte, evenals de zangpartijen van Ferry Heyne. Het resulteert in prachtige nummers als ‘Goud’ (met opvallende folkinslag) en ‘De Zee.’ Het nummer is opgebouwd rondom een weemoedig gedicht van de Russische schrijver Boris Ryzji. Je zou bijna denken dat het voor het Zaanse rammelorkest geschreven is. Droefenis en het verlangen naar de zee; het is koren op de molen van De Kift.
Alle elementen van de muziek zijn in balans deze avond. De rammelende gitaren, de potten-en-pannenritmiek en het volop schetterende koper geven vooral dat snellere werk een energieke punkallure. Knap is hoe de band juist met de rustiger nummers vrijwel direct weet te ontroeren.
Wel is het jammer dat bandlid Frank van den Bos heeft besloten om te stoppen met De Kift. “Helaas,” zegt Ferry Heyne, “zo gaan de dingen” en hij draagt de toegift aan van den Bos op. Maar ook zonder hem zet De Kift een uitstekend optreden neer, met als enige minpunt dat het te kort duurt. Al na anderhalf uur sta je weer buiten, met schallend koper in je oren en een plotseling verlangen naar de zee.
Foto uit KindaMuzik Archief.
http://www.kindamuzik.net/live/de-kift/de-kift-9233/14557/
Meer De Kift op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/de-kift
Deel dit artikel: