Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Naar een band als Dead Moon gaan is meer een antropologische expeditie dan een concertbezoek. Vooral als het om een eenmalig concert in Europa gaat, ter viering van de laatste week van Patronaat in het oude gebouw (die uiteindelijk niet de laatste week in het oude gebouw bleek te zijn, maar dat is een heel ander verhaal). Fans van over het hele continent hadden zich naar de Haarlemse Zijlsingel begeven om hun helden te zien. Die fan is een man van tussen de 30 en 50, type ruwe bolster, blanke pit. De gemiddelde lengte was daarbij dusdanig dat uw recensent met zijn keurige 1,85 regelmatig moeite had zicht te krijgen op het podium. Desondanks waren de zwarte t-shirts – met of zonder Dead Moon print – altijd nog een paar maten te groot. De echte die-hard hield dan daar zijn leren jas over aan. En allemaal meeblèren natuurlijk.
Als niet-ingewijde in de Dead Moon cultus was het onmogelijk te zeggen wat nou zo geweldig aan het trio garageveteranen is. Natuurlijk is dit een band met decennia van podiumervaring en de proto-hardrock werd dan ook professioneel en met verve gebracht. Maar ja, er zijn veel meer bands die dat kunnen. En dus moet ik bekennen – velen zullen het heiligschennis vinden – dat ik de Datsuns leuker vind.
Ook voorprogramma Soledad Brothers was trouwens eerder oerdegelijk dan echt spetterend. De gitarist deed nog wel een poging tot showmanschap door gitaar in zijn nek te spelen, maar dat kwam nogal overdreven en flauw over. Meer indruk maakten de keihard heiende drummer en de heerlijk doorhonkende baritonsax die een aantal nummers net wel dat beetje extra gaf.
http://www.kindamuzik.net/live/dead-moon/dead-moon-soledad-brothers/2935/
Meer Dead Moon op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/dead-moon
Deel dit artikel: