Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Al ruim vijftien jaar bevindt Deerhoof zich in een spagaat tussen lieflijke liedjes en experimentele pop. Dit leidt tot verknipte muziek waar soms geen touw aan vast te knopen is. Het ene moment luister je naar een obscure soundtrack en het volgende moment zit je in een bossanovazijstraat. Toch valt de platenkast op Deerhoof Vs. Evil minder snel om dan vroeger. Op het podium overheerst door gitaar gestructureerde chaos.
Drummer Greg Saunier en gitarist John Dieterich voltooiden beiden het conservatorium in San Francisco. Dit verklaart wellicht de complexe songstructuren en de experimenteerdrang van het viertal. Op momenten doet hun muziek denken aan die andere conservatoriumband, ons eigen Knalpot. Of aan die andere fragmentarische band: Health.
Deerhoof gaat overrompelend van start. Het gezicht van bassiste en zangeres Satomi Matsuzaki wordt van onderaf beschenen met fel okergeel licht, waardoor ze meteen de aandacht naar zich toetrekt. De twee gitaristen trekken van leer met mathrockstructuren tot de derde macht. Helaas gaat de dunne zang van Matsuzaki verloren in het volle geluid. Ondertussen leeft ze zich uit in springerige dansjes en in oosterse ochtendgymnastiek voor zowel armen als benen.
Bij afwezigheid van het keyboardgeluid dat op Deerhoof Vs. Evil de gaten vult, ligt de nadruk live op de gitaren. Die leveren tijdens uitbarstingen en in duels tussen de beide gitaristen meer dan genoeg boeiende momenten op. Zoals in de zuigende melodielijnen van 'Qui Dorm, Nomes Somia', of wanneer ze elkaars riffs afkalven in 'The Merry Baracks'.
Het overrompelende van de eerste nummers houdt de band niet vast. Dit komt onder meer door het geluid, dat op een draaglijk volume staat afgesteld. Met als gevolg dat alleen de bezoekers vooraan echt meedelen in het muzikale avontuur van Deerhoof. Het voordeel is wel dat lichtere songs, zoals het filmische 'Let's Dance the Jet', uitstekend uit de verf komen. De intieme momenten met lieflijke zang worden hierdoor echter talrijker, zodat de aandacht toch wat verslapt.
Wie wel constant indruk maakt, is Greg Saunier. De drummer lijkt zich van niemand wat aan te trekken en gaat met een fabelachtige techniek volledig op in prachtige struikelritmes en adembenemende tempowisselingen. Hij is de smeerolie van de grillige muzikale flipperkast Deerhoof. Hierdoor weet je niet welke kant het opgaat en blijven de onalledaagse klanken van de groep boeien. Niet de hele tijd, maar wel vaak.
http://www.kindamuzik.net/live/deerhoof/deerhoof/21527/
Meer Deerhoof op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/deerhoof
Deel dit artikel: