Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Na 27 jaar terugkeren met een nieuwe plaat en één Nederlandse clubshow - weliswaar van tweeënhalf uur - en dan niet die ene wereldhit spelen... Hoe komen ze ermee weg? Dat is de vraag als de Melkweg langzaam leegstroomt na een heet avondje Celtic soul van een bijna vergeten topband met een frontman die de status heeft van ware popster in het land van centerfolds, voorpaginagossip en muzikale eendagsvliegen.
De iconische Kevin Rowland is inmiddels 59 jaren oud, maar hij blijft voor altijd de jongeman in spijkerpak die midden in het punktijdperk bezeten is van soulmuziek en een liedje over een meisje genaamd Eileen de hitparade in zingt. Met dat nummer en zijn optredens heeft hij sinds 1982 veel geld verdiend, wat hij vervolgens allemaal uitgaf aan shit die door de neus of in de aderen verdwijnt.
Goddank is hij terug en ook nog gezond, deze eeuwige jeugdheld. En wat een geweldige show geeft hij met zijn band Dexys (Midnight Runners is uit de naam verdwenen). Vijf kwartier lang speelt de groep het ijzersterke materiaal van de nieuwe cd, One Day I'm Going to Soar. Het lijkt alsof Rowland zichzelf helemaal blootgeeft in deze prachtige nummers, die evenwel net zo gekunsteld op het podium worden gebracht als het toneel van de plaatselijke schouwburg hier om de hoek.
Rowland draagt eerst het pak van een pooier en wisselt daarna geregeld van kostuum, net als zijn zingende sidekick Pete Williams. Hij is echter vooral bezig een onsterfelijke Engelse soulman te worden met een sterk profiel en een herkenbare uitstraling. Er is een halve Melkweg voor volgelopen die de avond zittend op klaargezette stoeltjes begint. Tegen de tijd dat de encore van de show begint, staat iedereen te swingen en zit niemand meer op de plastic opklappers.
Zonder voorprogramma spelen Dexys de hele avond vol. En Rowland, afgekickt en fris, gooit steeds meer energie in de strijd. De band trekt de oude doos wijd open nadat de nieuwste plaat integraal is uitgevoerd. Er ontspint zich een lange soulrevue met klassiekers als 'Geno', 'Burn It Down' en 'This Is What She's Like', maar geen 'Come on Eileen' of 'Jackie Wilson Said'. Een verklaring hiervoor blijft Rowland ons schuldig na een hele avond dansen en meebrullen.
http://www.kindamuzik.net/live/dexys/dexys/24121/
Meer Dexys op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/dexys
Deel dit artikel: