Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Na het Nederlandse Flying Fortress is het aan Underground Railroad om het publiek op te warmen. Het vanuit Londen opererende Franse trio kwijt zich goed van deze taak en zet een potig concert neer dat erg schatplichtig is aan Sonic Youth. Toch verrast Underground Railroad aangenaam door de energie waarmee ze hun gitaargeweld brengen en het enthousiasme dat van de leden afdruipt.
De succesformatie JayLouMurph raast de laatste jaren terug op een hoog tempo door de Lage Landen en houdt tussen enkele grote festivals even halt in Eindhoven, tevens de eerste plaats die ze aan het begin van hun carrière eind jaren tachtig in Europa aandeden. Dinosaur Jr is natuurlijk terug van nooit weggeweest. Maar na de jarenlange vete tussen J. (echte naam Joseph) Mascis en Lou Barlow kwam de reünie in 2005 toch als een herademing. Sindsdien haalt Dinosaur Jr immers met veel bravoure de oude nummers terug uit de kast en met het nieuwe Beyond neemt het trio de draad van weleer terug op.
Mascis’ lange grijze haren zijn de stille getuigen van het feit dat de tijd niet stilgestaan heeft. De beste man is er evenmin dynamischer op geworden. Een spraakwaterval was hij nooit maar als er tegenwoordig tijdens een concert enkele woorden – of een blik in het publiek - afkunnen dan is hij in een opvallend sociale bui.
Op grote festivals heeft Dinosaur Jr nog steeds de neiging om erg gebald uit de hoek te komen maar op het podium van de Effenaar krijgt het gezelschap voldoende tijd om zijn ding te doen en dat brengt toch wat sleet op de formule. Vanavond putten ze gretig uit de nieuwe nummers maar ook het oude materiaal. Zelfs Mascis’ latere Dinosaur Jr-werk ‘Feel The Pain’ en ‘Out There’, laten ze niet achterwege.
Toch zijn stiptheid en inzet begrippen die even niet in het woordenboek van Mascis opduiken. ‘Automatische piloot’ daarentegen blijkt echter met een dikke markeerstift aangeduid te zijn. Mascis komt vaak te laat aan de microfoon waardoor hij zich vaak tot het laatste woord van een zin beperkt of trapt al eens naast een pedaaltje zodat bepaalde effecten even achterblijven. Sommigen zouden dit charmant noemen, anderen ronduit slordig.
De nummers op zich maken natuurlijk veel goed en als Mascis zich stilaan begint te verliezen in zijn typische gesoleer zoals in ‘Pick Me Up’ lijkt de tijd even geen vat te hebben gehad op de grijsaard. Naar het einde toe geraakt het drietal toch danig op dreef en volgen er knappe versies van ondermeer ‘Budge’, ‘Freak Scene’ en ‘Tarpit’. Plots klinkt het een stuk strakker en dynamischer en draait de band eindelijk op volle toeren, en op die momenten is Dinosaur Jr. nog steeds ongeëvenaard. Toch zou het beter zijn als Mascis zijn energie in het vervolg wat meer doseerde.
Foto uit het KindaMuzik archief, door Jan Mulders.
http://www.kindamuzik.net/live/dinosaur-jr/dinosaur-jr-underground-railroad/15869/
Meer Dinosaur Jr. op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/dinosaur-jr
Deel dit artikel: