Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Naar aanleiding van het heruitbrengen van de drie eerste Dinosaur Jr-albums, nu op Merge, kwam de band in juni naar Europa voor een korte tournee. In originele bezetting: dit wil zeggen Joseph Mascis Jr. ofwel J (spreek uit Jay) op gitaar, Emmett Jefferson Patrick Murphy III ofwel Murph op drum, en Lou Barlow op basgitaar. De reünieconcerten in Groningen, Amsterdam en Gent trokken veel volk en de oude fans waren het erover eens: de gitaarcapriolen van de heren hadden nog niets aan kracht ingeboet. De band wordt teruggevraagd voor enkele zomerfestivals en de AB is gastheer voor één van de weinige clubconcerten van Jay, Lou en Murph, de tweede keer sinds oktober 1988.
J Mascis speelde drum bij Deep Wound, het eerste bandje van Lou Barlow op de middelbare school. Toen waren ze nog goede vrienden, hoewel er reeds van het prille begin sprake was van een communicatieprobleem. Later vormen ze samen met Murph Dinosaur Jr en in 1985 brengen ze een eerste plaat uit, Dinosaur, maar echt bekend worden ze pas twee jaar later met het geweldige You’re Living All Over Me. De bandleden, prille twintigers, vervreemden echter steeds meer van elkaar. Een jaar na het verschijnen van Bug en na enkele serieuze ruzies wordt Barlow in 1989 uit de band gezet. Vanaf dan gaan ze elk hun eigen weg. Murph blijft nog wel bij Dinosaur Jr maar het wordt nog meer een éénmansproject van J, tot de split in 1997. Van heel deze geschiedenis is anno 2005 gelukkig niets meer te merken en wat overblijft is muzikaal erfgoed uit de jaren ’80 om te koesteren.
Ze komen wat moeizaam op gang met ‘Quest’, alvast een eerste nummer over de onmogelijkheid tot communicatie en contact, maar vanaf ‘Raisins’ zitten ze op het juiste spoor: hun krakende, niet geëvenaarde gitaargeluid overdondert vanaf de eerste aanslag. J kan nog steeds voor geen meter zingen maar gitaar spelen doet hij des te beter. Ze klinken erg fris en het lijkt wel of ze zichzelf heruitvinden op het podium. Hun nummers blijven geweldig en in tegenstelling tot bijvoorbeeld tijdgenoten The Pixies onlangs op Pukkelpop doen ze er nog iets meer mee dan alleen maar naspelen.
Ook in tegenstelling tot het concert van The Pixies valt hun enorme overgave en overtuiging op. En de snelheid van de muziek. De invloed van Dinosaur Jr op de alternatieve gitaarmuziek van de jaren ’90 is dan ook niet zozeer op het niveau van het ritme te situeren (daar is Slint voor een groot stuk verantwoordelijk voor) maar eerder op het vlak van de plotse overgangen naar een nog explosiever refrein en de gitaaruitbarstingen. Onder de takkeherrie - wat een volume! - zijn toch veel nuances te horen en in nummers als ‘In a Jar’, ‘Bulbs of Passion’ en ‘Gargoyle’ komt zelfs een prachtige melodie bovendrijven. De gelaagdheid is grotendeels te danken aan de effectpedalen en de constante distortion waardoor de kracht van de effecten enkel maar groter wordt.
Bijna alle nummers van hun persoonlijke favoriet You’re Living All Over Me passeren de revue, waarschijnlijk deels omdat ze die op 31 augustus integraal zullen spelen in de Koko in Londen in het kader van Don’t Look Back, een reeks concerten waarbij groepen één van hun albums volledig spelen.
J en Lou zingen beiden maar tussen de nummers door is het Lou die af en toe het publiek toespreekt, terwijl J zijn gitaar stemt of nog wat speelt. “We fly all over the world to play these old songs. This is from the first record and I sing it”, zegt hij trots alvorens een schitterende versie van ‘Forget the Swan’ neer te zetten, inclusief de tienerstem van weleer. Afgesloten wordt met ‘Sludgefeast’. Murph is alweer aan zijn vierde handdoek toe en J staat zo diep voorovergebogen dat het lijkt alsof hij zijn veters aan het binden is. Hij wil blijkbaar letterlijk het onderste uit de kan halen. Bisnummers ‘Just Like Heaven’ en ‘Freak Scene’ klinken dan weer wat te rommelig maar ‘Tarpit’ uit de tweede bisronde is weer strakker. Lou zingt onze oren nog wat meer kapot met ‘Chunks’ en dan is het gedaan.
In Amsterdam zorgden het verrassingseffect en al de jeugdherinneringen die terug opgeroepen werden voor een groot deel van de pret maar ook zonder de nostalgie kan Dinosaur Jr nog overtuigen. Het was een goed concert met enkele zeer sterke momenten. En nu gaan ze weer elk hun eigen weg...
http://www.kindamuzik.net/live/dinosaur-jr/dinosaur-jr/10372/
Meer Dinosaur Jr op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/dinosaur-jr
Deel dit artikel: