Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Concerten in De Effenaar starten zelden op tijd. Deze keer wel, en ook nog eens op tijd, origineel, verrassend en kwalitatief uitstekend. Berg Sans Nipple trakteerde een te lege Effenaar op een voorprogramma dat stond als een huis. Geen grote villa, geen rijtjeshuis maar meer een spannende blokhut in een afgelegen bos. Een blokhut vol met elektriciteitskabels, effectapparatuur, een computer en een drumstel. Tegenover elkaar in die blokhut: de twee mannen van Berg Sans Nipple. De een achter het drumstel en sampler, de ander achter de apparatuur, xylofoon, mini-steeldrum en keyboard.
Het resultaat is een levendige mix van live-sampling, sfeervolle soundscapes voorzien van xylofoonmelodietjes, gesamplede gitaardeuntjes en strak, zeer strak drumspel. Het kan in het innovatieve hoekje van Animal Collective en Black Dice geplaatst worden, een meer organische Boards Of Canada mag ook. Levendig, spannend en zeer de moeite waard.
Een perfecte opwarmer voor de hoofdact Do Make Say Think, zeven man sterk. Twee drummers, een basspeler die ook de trompet ter hand neemt, een gitarist die ook de saxofoon bespeelt, nog een gitarist die zijn handen ook over de keyboardtoetsen laat glijden en twee man op de afdeling blazers, waarvan er een doorgaat voor levende saxofoonstandaard en een voor geflipte adhd-blazer. Het past perfect in en bij elkaar.
De Constellation Canadezen doen langzaam een vlammetje aanwakkeren met een gitaarmelodietje dat steeds intenser wordt, drums begeleiden de melodie subtiel, met finesse. Het trompetgeluid zwelt langzaam aan, zakt even weg om vervolgens weer met een lange zucht adem tot leven te komen. De saxofoon haakt aan en geeft een extra dimensie aan de neergezette sfeer. Lange intro’s die uitmonden in een zee van blazersgeweld. ‘Fredericia’, de opener van Do Make Say Think’s nieuwe album, brandt met een fragiele gitaarmelodie langzaam een gaatje in je ziel. Groovy percussie begeleidt de melodie naar verschillende toonhoogten. Altijd weer dat heerlijke trompetgeluid om de climax te bereiken.
Sfeer en intensiteit, de toverwoorden van vanavond worden keer op keer weer overtroffen. De topper van het tweede album Goodbye Enemy Airship The Landlord Is Dead, ‘Goodbye Enemy Airship’, wordt droog aangekondigd door de bassist. Droog is de uitvoering allerminst. De vijftien minuten durende weg naar de orgasmische ontknoping is voorzien van meesterlijk trompetspel en sierlijke saxofoonklanken. Wanneer de kale adhd-trompettist een tuba ter hande neemt en zich halverwege in het publiek mengt is de begoocheling compleet. Zoals deze muzikant zijn instrument verwent, misschien zelfs bijna verkracht, maakt een overweldigende indruk. Als meest beweeglijke van het stel stuitert hij over het podium om de sfeer en intensiteit van het optreden te verdubbelen.
De blazers geven het postrock geheel een organische sfeer die zo lekker klinkt dat je het geluid in wil pakken, er patent op aan wil vragen om ze vervolgens per reep te verkopen in de snoepwinkel op de hoek. Smakelijk, intens en van hoge kwaliteit was deze avond in de Effenaar. Do Make Say Think geeft Constellation ook live weer wat extra kleur.
http://www.kindamuzik.net/live/do-make-say-think/do-make-say-think-berg-sans-nipple/4323/
Meer Do Make Say Think op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/do-make-say-think
Deel dit artikel: