Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
'Beng beng, biddy biddy beng'. Dat kan maar één ding betekenen: Eek-A-Mouse is in the house. Om precies te zijn: in Nighttown aan de Rotterdamse West-Kruiskade, waar de grondlegger van de 'singjay'-stijl het eerste van een serie Nederlandse optredens geeft. Ondanks dat het eerste paasdag is en even verderop (in Den Haag) de populaire Duitse reggaester Gentleman met zijn Far East Band eveneens de liefhebbers van het Jamaicaanse cultuurgoed bedient, is Nighttown gezellig vol met publiek dat qua samenstelling een afspiegeling is van de veelkeurigheid van de Maasstad.
Omdat de eind jaren vijftig als Ripton Joseph Hilton in Kingston geboren Eek-A-Mouse niet te boek staat als vertegenwoordiger van de nauw met het Rastafari-geloof verbonden rootsreggae, zijn de dreadlocks vanavond in de minderheid. Het vlak voor het podium geplaatste kraampje met rastasnuisterijen en Bob Marley-shirts valt dan ook een beetje uit de toon: de belangstelling bij het publiek voor de uitgestalde koopwaar houdt niet echt over. Helemaal als ruim een half uur na de officiële aanvangstijd Eek-A-Mouse het podium betreedt.
Sinds hij in 1981 een grote hit scoorde met 'Wa-Do-Dem', nog immer zijn lijflied, heeft de Jamaicaanse zanger/toaster over de hele wereld fans verworven, niet in het minst dankzij zijn extravagante kostuums die hem een imago als muzikale clown bezorgden. Eeks combinatie van zingen en dj-en, vol staaltjes vocale acrobatiek, kwam precies op het moment dat Jamaica en de rest van de internationale reggaegemeenschap wel wat vrolijkeheid kon gebruiken. Zijn doorbraak in 1981 op het Reggae Sunsplash-festival, vlak na Marley's overlijden, markeerde zo de overgang van het spirituele rootsreggae-tijdperk naar de meer op zinnelijk genot gerichte dancehall-stijl. Van een omarming door een breed internationaal publiek is het echter nooit gekomen, ondanks een rolletje in de film 'New Jack Swing' en een kortstondige verbintenis met het vooraanstaande Island-label. Zo halverwege de jaren negentig leek Eek-A-Mouse – de naam verwijst naar een verleden als gokker bij de paardenraces – zelfs helemaal van de aardbodem verdwenen. Maar hij kwam terug en zijn album Eek-A-Speeka uit 2004 werd door de muziekpers uitgeroepen tot zijn beste plaat in jaren.
En dus dingt Eek weer volop naar de gunsten van het publiek. Met kopstemmetjes en natuurlijk zijn kenmerkende 'beng beng'-scatzang. Begeleid door een strakke maar weinig inventief spelende vijfkoppige begeleidingsband (gitaar, bas, toetsen, drums en percussie), windt de breedgeschouderde reggaeveteraan, met hemd half uit de broek, het publiek moeiteloos om zijn vinger. Om tussen de bedrijven door te vragen naar de gemoedsgesteldheid van de aanwezigen en daar de nodige vrolijke paaswensen aan vast te plakken. Het wekt dan ook geen verbazing dat het publiek, opgezweept door Nighttowns vaste reggae-mc Frans 'Chuck D' Pinas, Eek-A-Mouse tot twee keer toe uit de coulissen terug het podium opjoelt. Een showman van het zuiverste water, die echter wel een beetje in een vast stramien is blijven steken. In hippisch jargon: een 'one trick pony'. Eek-A-Mouse beheerst dat kunstje echter nog steeds uitstekend.
http://www.kindamuzik.net/live/eek-a-mouse/eek-a-mouse-8772/12613/
Meer Eek-A-Mouse op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/eek-a-mouse
Deel dit artikel: