Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Dat Eels-zanger E. niet helemaal goed is, behoor je te weten. Dat hoort net als taal en rekenen bij de basisvorming. Maar goed, voor het geval je nog niet zover bent, heeft E. een prachtig kort filmpje in elkaar geplakt waarin razendsnel alle info over zijn band voorbij komt denderen. Het gigantische doek dat voor het podium van de grote zaal van de Groningse Oosterpoort hangt, dient als filmdoek. Wat leren wij uit deze snelcursus? 1) Eels kende meer dan twintig niet-permanente bandleden; 2) Het enige permanente bandlid is E.; 3) E. is geen ster in interviews en het enige goede antwoord op alle vragen is 'ROCK'; 4) De band kan een stevig potje rocken tijdens live shows; 5) De dood van R&B-sterretje Aaliyah is erger dan die van Elvis Presley, Kurt Cobain en Hank Williams samen.
Maar van dat rocken komt vanavond niet veel terecht: achter het doek komt, naast de driekoppige band, een klein strijkorkest tevoorschijn. E., gestoken in het oudste pak dat hij maar kon vinden en lopend met een stok, rookt een sigaar. Ondanks het rookverbod. Lef? Jazeker, maar eerder omdat de eerste vijf nummer van vanavond van zijn nieuwe langspeler Blinking Lights and Other Revelations komen. Een plaat waar E. op een rustige en ironische manier de strijd aangaat met zijn demonen. Nou ja, strijd, hij heeft zich er al bij neer gelegd. Voor de 42-jarige E., die in het echte leven Mark Oliver Everett heet, is muziek een soort zelftherapie. Zijn beide ouders zijn al hemelwaarts en zijn psychisch gestoorde zus maakte eind jaren negentig een einde aan haar leven. Grappig bedoeld of niet, er valt vaak te lachen om zijn liedjes. E. zelf is ook goed gemutst en breekt een nummer vroegtijdig af als mensen zijn naam beginnen te schreeuwen. “Kom op, laat het er maar uit. Dat is gezond…”. Hij heeft gevoel voor humor, ook al gaan de liedjes over zelfmoord en zijn ietwat vreemde familie.
Wat volgt is een intieme show waar zowel nieuwe als oude nummers, die in een nieuw jasje zijn gestoken, passeren. E. klinkt optimistisch. De nummers mogen dan wel ingetogen klinken, het nieuwe repertoire behoort tot het meest opgetogen wat hij in jaren heeft geschreven. Heeft hij dan eindelijk rust is zijn hoofd?
Aangezien het tempo erg laag ligt, is de spanning er na anderhalf uur wel uit. Ondanks het stevige ‘Dog Faced Boy’. Maar dat mag de pret niet drukken. Het publiek schreeuwt net zo lang tot E. voor de derde keer het podium opkomt voor een toegift. En die stok? Die was voor de show. En het was een geweldige.
fotografie: Peer van der Schoor
http://www.kindamuzik.net/live/eels/eels/9671/
Meer Eels op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/eels
Deel dit artikel: