Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Net zoals de gelijknamige mythische figuur uit de zestiende eeuw, heeft de band Faust zijn wortels in Duitsland. Vanaf het begin van de jaren zeventig hertekenden ze samen met landgenoten Can en Neu! de mondiale muzikale kaart. Als één van de grondleggers van de op termijn wereldwijd vermaarde krautrock experimenteerden ook zij met ritmes, minimalisme, gevonden geluiden en industrieel lawaai. Na een viertal platen werd het in 1975 echter stil rond de band.
In het midden van vorig decennium blies Faust zich nieuw leven in en volgden nieuwe concerten en dito platenwerk. Daarbij ging de band ook samenwerkingen met de nieuwe lichting bands niet uit de weg, zoals bijvoorbeeld Derbe Respect, Alder, wat hen met de industriële hiphoppers van Dälek in de studio bracht.
Anno 2006 staat de band er nog steeds, zij het wel dat hij intussen meerdere personeelswissels gekend heeft. In Luchtbal is keyboardspeler Hans-Joachim Irmler het enige stichtende lid dat de band op een korte Europese tournee vergezelt.
Het schaars verlichte podium lijkt op een bouwwerf. Achteraan staat een stelling en links van de band een groot hek waarop een plakkaat bevestigd is met een half leesbare tekst in het Duits. Luchtbal baadt volledig in de industriële sfeer. Links op het podium beginnen twee muzikanten geluiden voort te brengen. Stilaan hervormen deze geluiden zich tot een ritme waarin Lars Paukstat de eerste vormen van percussie aanbrengt. Gaandeweg komen de andere leden het podium opgewandeld om elk hun steentje bij te dragen aan de ritmiek. Zo ontwikkelt Faust een imposant ritme, en het nummer klokt af op ruim een uur, waarin de nodige nuances in percussie en klanken de structuur organisch sturen.
Midden in deze constructie kondigt een mondharmonica een intermezzo aan dat toch wel vreemd aandoet: plots rijst er uit de grondvesten van het schijnbaar eeuwige ritme een door Paukstat gezongen rock-’n-roll nummer op. Na een paar minuten verdwijnt het ook weer plotsklaps.
Tijdens een tweede structuur neemt Michael Stoll een staande bas ter hand waarvan hij het geluid afwisselt met een fluitje. De andere ingrediënten blijven dezelfde en op die manier ontvouwt zich weerom een meeslepende groove waar alle leden zich naar schikken. Paukstat schreeuwt zo nu en dan in de micro en de nodige feedback zorgt ervoor dat dit element op zich ook weer een repetitief karakter krijgt en zo de muziek mee stuurt.
Percussie is belangrijk voor Faust en Paukstat bewijst dat dit op verschillende manieren vormgegeven kan worden. Eerder was hij al met kettingen in de weer, maar voor de laatste episode plaatst hij zich vooraan op het podium, waar een massieve metalen balk op schragen geplaatst is.
Na er een tijdje met wat stalen buizen op geklopt te hebben, komt er zelfs een slijpschijf aan te pas, waarmee hij als een volleerd metaalbewerker aan de slag gaat. De vuurgensters bereiken zelfs de eerste rijen van het publiek. Faust levert op die manier een oerdegelijke show af waarin ze zich als de ontbrekende schakel tussen landgenoten Can en Einstürzende Neubauten profileren. Hun grote schare volgelingen heeft het nog steeds bij het rechte eind: Faust is nog steeds baanbrekend!
http://www.kindamuzik.net/live/faust/faust/12525/
Meer Faust op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/faust
Deel dit artikel: