Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Op deze warme dodenherdenkingsdag is het eigenlijk veel beter toeven op een terras, maar toch kies ik ervoor om naar Tilburg af te reizen.
Doordat een vrachtwagen een klapband heeft gehad zie ik enkel de laatste drie nummers van In Quest. Een beetje magertjes dus voor een eerlijke recensie. De vijfkoppige band kiest voor technische death metal, maar vergeet in die drie laatste nummers daadwerkelijk tot een uitbarsting te komen. Volgende keer in de herkansing.
Ondanks de griep van zanger/bassist Jason Netherton komt de volledige set van Misery Index [foto onder] over als een terroristische aanval. De geluidsman sputtert in eerste instantie nog tegen, waardoor we vooral op een double bass show worden getrakteerd. Gelukkig trekt later het gitaargeluid bij en worden we compleet ingepakt door de mix van death metal en grindcore.
Als er nog een nieuwe Rocky-film komt en Sylvester Stallone kan niet meer, dan maakt houthakker Adam Jarvis zeker een kans om de rol over te nemen qua uiterlijk. Met zijn houthakkersarmen slaat hij zijn drumkit volledig aan gort. Venijn zit er zeker in dit baasje. Net als in het songmateriaal van Misery Index overigens. Door de griep van Jason houdt de band het bij een set van dertig minuten, maar daarin blijft het hypersnelle werk van Retaliate, Dissent en aankomende mutant Discordia constant overtuigen.
Fear Factory [foto boven] start met twee nieuwere nummers. De metalriffs zijn slap en overtuigen duidelijk niet. Tel daar bij op dat zanger Burton C. Bell niet geweldig bij stem is, waardoor dit optreden een lange zit gaat worden. Ligt het aan het ontbreken van de verbannen Dino Cazares of is de rek gewoon uit de band? Misschien wel beide, want enkel bij de oudjes ‘Demanufacture’, ‘Replica’, ‘Self Bias Resistor’ en ‘Martyr’ begint het bloed pas te koken. Het nieuwe werk steekt daar maar flets tegen af.
Het overgrote deel van het metalpubliek heeft daar maling aan en de band wordt dan ook de gehele set enthousiast ontvangen. Ben ik doof? Ben ik een oude zeikerd aan het worden of heb ik gewoon gelijk dat hier een band staat te spelen waar de ruwe randjes vanaf zijn? Laten we wel wezen: de heftigste publiekreactie krijgen de heren toch voor elkaar als de nummers van Demanufacture worden ingezet. Geen wonder, want dit is ook de sterkste plaat van Fear Factory.
Na een set van bijna anderhalf uur wordt er afgesloten met een ballad met enkel cleane vocalen van Burton C. Bell. Het optreden gaat uit als een nachtkaars en zo is het eigenlijk ook gestart. Vier prima nummers is echt te weinig in een set van zes kwartier. De angstmachine is geen angstmachine meer en is anno 2006 voorbijgestreefd door duizenden andere bands, waaronder opener Misery Index. Hopelijk bestuderen de lieden van Fear Factory de nieuweling van hen, Discordia, eens goed zodat ze de energie weer oppikken van Demanufacture.
http://www.kindamuzik.net/live/fear-factory/fear-factory-misery-index-in-quest/12747/
Meer Fear Factory op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/fear-factory
Deel dit artikel: