Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
In een halfvol Paradiso is Casey Spooner prima bij stem, geholpen door een fikse bak effecten. Zijn band speelt live; de zo belangrijke synthesizermelodie komt van een bandje. Alsof het ertoe doet wat effect of live is en wat niet.
Op een scherm verschijnen filmpjes – soms simultaan met de muziek, even zo vaak niet. Een trio danseressen doet aan modern ballet – soms aansluitend op de muziek, even zo vaak niet. Wat je ermee aanmoet? Wat doet het ertoe?
De cape gaat uit en Spooner staat erbij in een hardloopbroekje van bedenkelijke kortheid. Een zwart T-shirt plakt rond zijn bolle buikje, het halflange haar hangt vettig over de oren. Rijp voor plaatsvervangende schaamte of fashion school dropout statement?
De hoogtijdagen van de electroclash zijn over. Justice, The Field, Eulberg en Trentemøller zijn nu heet. Maar wat heeft Fischerspooner daarmee te maken? Alsof het ooit om de muziek ging? Performace is everything voor Fischerspooner.
Fischerspooner lijkt ongelofelijk, maar gaandeweg de show keert Spooner de bewijslast om. Opeens vraag je je af waarom je geneigd bent bijvoorbeeld de veertiger Reznor van Nine Inch Nails oprecht te noemen, al kraamt hij teksten uit van tienerpoezieniveau en kijkt hij daarbij getormenteerd alsof bij elk woord een kies getrokken wordt? Briljant acteur, authentiek, of toch misbaar en dweepziekte? En hoe zit dat met Spooners grote gebaren, dat moet toch ongeloofwaardige lachwekkende kitsch zijn? Of zijn ze beiden topacteurs en beide oprecht? Tegelijk? Beiden entertainment, beiden Kunst en beiden pop? Tegelijk?
Spooners beste truc van de avond is het verdwijnen van het podium – onwillekeurig de verwachting wekkend op een grootste rentree – om vervolgens in nauwelijks andere outfit weer centre stage te verschijnen. Je dacht dát, maar hij doet het niet en dus sta je op het verkeerde been; drukt Spooner je met de neus op de feiten dat verwachting, goed, slecht en fout, of hoog en laag in entertainment, Kunst en pop tussen je eigen oren zit, maar lang niet helder te duiden valt. Hem maakt het niets uit. Alsof het ertoe doet ook.
Of niet en je hebt een uur naar een iets te dikke playbackende man in een te kort broekje en weinig verheffend ballet gekeken. En misschien gedanst op zwakke electroclashdeuntjes en die ene hit (‘Emerge’) die vijf jaar geleden hip was. Alsof het ertoe doet. Andy Warhol steekt in het hiernamaals vast zijn duimen omhoog.
Foto's door Rob Walbers.
http://www.kindamuzik.net/live/fischerspooner/fischerspooner/15771/
Meer Fischerspooner op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/fischerspooner
Deel dit artikel: