Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Fleetwood Mac is voor het eerst in vijftien jaar in Nederland. In het verleden kreeg je met Stevie Nicks, Christine McVie en Lindsey Buckingham drie supersterren voor de prijs van één. Dat is met het vertrek van McVie iets minder geworden, maar Nicks en Buckingham staan, gesteund door de vaste ritmesectie John McVie en Mick Fleetwood, nog altijd garant voor een prima avond muziek.
De band komt echter wat moeizaam op gang. Vooral de eerste helft van het optreden is vrij braaf. Liedjes als 'Monday Morning,' 'Storms' en 'Never Going Back Again' komen timide over en verzuipen in het grote Ahoy. Daar komt nog bij dat er veel tijd wordt genomen tussen de nummers. Of er wordt van instrument gewisseld, of er wordt een al dan niet relevante introductie gedaan. Daarnaast is het de vraag hoeveel bezoekers zitten te wachten op solohits als 'Go Insane' (Buckingham) of 'Stand Back' (Nicks).
Er zijn ook hoogtepunten. De van Tusk bekende albumtrack 'I Know I'm Not Wrong' is live een feest, Nicks' 'Gold Dust Woman' is geweldig en haar 'Gypsy' knapt in de live-uitvoering op; geen synthesizers zoals op cd, maar mooie, spaarzame gitaarbegeleiding van Buckingham. Ook zijn 'Big Love' komt in een akoestische uitvoering beter uit de verf.
De tweede helft van het concert is ijzersterk. Het begint met een uitvoering van het stokoude 'Oh Well', waar Fleetwood Mac zich manifesteert als een harde bluesrockband en het beest in drummer Mick Fleetwood ontwaakt. Aanvankelijk staat een wat oudere man in de zaal als enige luchtgitaar te spelen, als een nummer verder Buckingham 'I'm So Afraid' van een fenomenale gitaarsolo voorziet, is half Ahoy de schaamte voorbij en doet met hem mee. Het spelen van 'Go Your Own Way' alleen is vervolgens al genoeg om het dak er definitief af te spelen.
Toch blijft de afwezigheid van Christine McVie een gemis en worden slechts twee van haar bijdragen aan de Fleetwood Mac-catalogus gespeeld: het vrij onbekende 'Say You Love' en het ultra-optimistische en als toegift gespeelde 'Don't Stop.' Aangezien klassiekers als 'You Make Loving Fun,' 'Everywhere' en 'Little Lies' niet op het programma staan, krijgen de toeschouwers zo wel een selectief beeld van het oeuvre.
Na afloop, op weg naar de metro, praat een man met z'n volwassen dochter.
"En? Hoe vond je het?"
'Nou, ik weet niet. Ik vond het wel goed, maar niet 'wow'.'
Wel goed, niet 'wow'. Prima samenvatting.
http://www.kindamuzik.net/live/fleetwood-mac/fleetwood-mac-3621/19292/
Meer Fleetwood Mac op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/fleetwood-mac
Deel dit artikel: