Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Een half jaar geleden stond Foo Fighters nog op Lowlands. Toen nodigde lachebek en zanger/gitarist Dave Grohl het publiek uit om nog wat na te feesten in hun hotel, en noemde en passant het kamernummer erbij. Nu kondigt Grohl halverwege de show aan dat hij een liedje in het Nederlands gaat zingen. De uitverkochte Heineken Music Hall schreeuwt het uit. “Maar niet vandaag,” voegt de gekortwiekte frontman er snel aan toe. Hij grijnst van oor tot oor en laat een loeiharde boer. Het zijn onder andere dit soort geintjes die ervoor zorgen dat een optreden van Foo Fighters iedere keer weer fris overkomt, ondanks dat de vier Amerikanen net als alle andere rockgiganten dezelfde show afdraaien.
Niet dat er veel aan die show mankeert. Vanaf de oerschreeuw tijdens de opener ‘In Your Honor’ zien we een band in topvorm. Foo Fighters beschikt over een heel arsenaal aan volvette uptempo rocknummers met fantastische meezingrefreinen, een aantal fraaie ballads en een hele rij hits die stuk voor stuk voorbij komen. Ook visueel is alles perfect voor elkaar. De lichtshow, laserstralen, videowall en het keurig verzorgde decor ondersteunen de band perfect, zonder dat ze de aandacht van de muziek afleiden. Foo Fighters zet een professionele en enthousiaste rockshow neer.
Op het decor en de verlichting na is de setlist het enige verschil met het optreden een half jaar geleden in Biddinghuizen. Waar ze tijdens een festivalset al hun energie in een uurtje moeten proppen, smeert het kwartet het nu uit over ruim anderhalf uur. Hierdoor zakt het venijn af en toe wat weg. ‘Stacked Actors’ wordt bijvoorbeeld onderbroken voor een gitaarduel tussen Chris Schifflet en Grohl. Daarna mag topdrummer Taylor Hawkins nog een heuse drumsolo weggeven, waarna het nummer wordt hervat. De dip wordt nog iets groter als vervolgens een trage versie van ‘Big Me’ wordt gespeeld. Tijdens de toegift ruilen Hawkins en Grohl van plek. Dave Grohl op de drums bezig zien is geweldig (zelfs bij een relatief saai rocknummer als ‘Cold Day in the Sun’ hakt hij met grote gretigheid op de vellen in), maar tot een echte afsluitende explosie komt het niet.
Het zijn slechts kleine smetjes op een verder prima optreden. Dit is stadionrock zoals het hoort: veel enthousiasme (al beginnen de opruiende schreeuwen van Grohl op den duur hun doel te missen), een goede show, maar vooral veel, heel veel uitstekende nummers. Misschien niet allemaal even diepgaand, maar wel effectief. Het pleit voor Foo Fighters dat de nadruk nog altijd op de muziek ligt, de band zichzelf blijft en zich niet verliest in Grote Gebaren. Daar kunnen veel bands een voorbeeld aan nemen.
http://www.kindamuzik.net/live/foo-fighters/foo-fighters/11822/
Meer Foo Fighters op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/foo-fighters
Deel dit artikel: