Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Jim Zinc, in een vroeger leven nog muzikant bij Sophia, zou normaal zijn band uit Chicago meebrengen. Maar vanavond moet hij het alleen doen, onder de noemer The Zincs, af en toe bijgestaan door een vooraf opgenomen ritmesectie. Deze Britse singer-songwriter blijkt een begenadigd gitarist met een mooie, diepe stem en een handvol lang niet slechte nummers op zijn naam. Maar echt lang blijven ze niet hangen, en ze sporen ook niet aan om meteen naar de platenwinkel te hollen. Janet Bean van Freakwater, die nu ook in Chicago woont alwaar ze op luie zondagen vaak samenspelen, vervoegt hem voor het slotakkoord. Hun stemmen, zijn lage bas en haar hoge heldere stem, klinken bijzonder mooi samen. Wanneer ook Catherine Irwin het podium betreedt, krijgen we alvast een voorsmaakje van wat volgt.
Voor de niet-kenners: Freakwater is een damesduo uit Louisville, Kentucky die onvervalste country uit hun beider akoustische gitaren toveren, aangevuld met close harmony, en dit reeds sinds 1989. Blonde Janet neemt de sopraanpartij voor haar rekening, de donkere Catherine zorgt voor de nodige warme klanken. Ze zijn op tournee naar aanleiding van hun laatste album, Thinking of You. Tijdens hun vorige doortochten in België wisten ze ons telkens aangenaam te verrassen met hun oer-Amerikaanse countrynummers met een knipoog, maar dit keer stellen ze toch enigszins teleur.
Aan hun gitaarspel en hun stemmen ligt het zeker niet, die klinken immers fantastisch, maar hun nummerkeuze valt tegen. Er wordt resoluut de kaart van de countryblues getrokken, in het begin nog leuk, het is namelijk zondagavond. We horen een knappe versie van June Carters ‘Ring of Fire’, waarin de samenzang iets extra toevoegt aan deze klassieker, en een soort van hedendaagse traditional over Kentucky: Come on back to Kentucky / come on back we’re you belong, / come on back home.
Het trage ritme begint na een tijdje echter te vervelen. Ook de bijdrage van de violist van The Handsome Family, die meespeelt vanaf het vierde nummer, biedt geen geweldige meerwaarde, noch die van Jim Zinc op Spaanse gitaar. De nummers op zich zijn wel okee maar ze klinken allemaal onderling inwisselbaar en een beetje koel en ingeslapen, hoewel zij dit laatste zelf misschien wijten aan de rustige houding van het publiek, iets wat ze duidelijk niet gewoon zijn.
Een toeschouwer in Londen zei hen dat ze tegenwoordig zo afgeborsteld klinken, en dit is eigenlijk wel zo. De gedrevenheid en de ironische knipoog van weleer zijn helaas ver te zoeken. Of misschien is mijn leven niet triestig genoeg om de blues te smaken...
http://www.kindamuzik.net/live/freakwater/freakwater-the-zincs/11722/
Meer Freakwater op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/freakwater
Deel dit artikel: