Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Nieuwe paden bewandelen; Excepter en Gang Gang Dance zijn er volop mee bezig. Het Kunstencentrum in Hasselt had beide groepen gestrikt om een avontuurlijke avond vol vreemde muziek neer te zetten en dat deden ze dan ook, soms met verve, soms warrig maar vooral en altijd vernieuwend.
Rijkelijk te laat begon het Portugese Gaugala Drop aan hun experimentele elektronische set. Een wirwar van soms letterlijk afschrikwekkende noisetronica, de schelle piep die halverwege opeens oprispt laat de halve zaal schrikken alsof ze het slechte geweten van een zelfmoordterrorist in zich hebben. Het blijft helaas een beetje bij doelloos gefröbel en het halve uurtje is dan ook genoeg voor het Portugees duo.
Tijd voor Excepter, een groep muzikanten met als voornaamste lid John Fell Ryan, voormalig gitarist bij het freefolk-supercollectief No-Neck Blues Band. Hij positioneert zich met zijn gitaar om zijn hals aan de zijkant, de hoofdrollen zijn weggelegd voor ‘danseres’ en ‘zangeres/vocaliste’ Caitlin Cook (strakke spandexbroek om een retemager kontje, dun, geblondeerd vlashaar, type no wave junkie) en een voor Excepters doen normaal uitziende jongeman in een typische Florida outfit compleet met passend hoedje, dansend als een blanke hiphopprankster. Excepters dodendisco komt langzaam op gang, gevoed door een stationair pompende drumcomputer en de huilende vocale uitspattingen van Cook die het lekker makkelijk voor het grootste deel bij een noot houdt terwijl Calder Martin, de hiphoppende vakantieganger, iets genuanceerder te werk gaat. Het lijkt op een New Yorkse versie van tribal, de rituelen van een NY citizen. De sfeer wordt vooral bepaald door improvisatie en die loopt niet altijd even vlekkeloos. Na een wervelend middenstuk is de koek sneller op dan gedacht en na nog wat rituele naschokjes is het de beurt aan Gang Gang Dance om te laten zien hoe het wel moet.
Dat doen ze met verve, minder hippie, meer rock, minder chaos en meer extatisch kippenvel. De stem van Liz Bougatsos brengt verloren Cocteau Twins-tijden aan de oppervlakte, zij het in een experimentele versie, de grenzen van het liedje worden continu gezocht. Liz Fraser brak metersdikke ijspegels met haar stembanden, Bougatsos is nog niet zo ver maar het scheelt maar weinig. De onvermurwbare basis van Gang Gang Dance wordt verzorgd door Josh Diamonds loeistrakke drumwerk. Er wordt vooral geput uit het laatste album, God’s Money, en live klinkt dat nog beter. De gitaarmuren die worden opgetrokken in combinatie met spookachtige synthesizermelodieën bezorgen ondergetekende geregeld kippenvel. Gang Gang Dance zorgt daarmee voor een hoogtepunt dat de gehele avond toch nog goedmaakt. Maar laten we eerlijk zijn, wil je vooruitgaan dan moet je durven en Excepter toonden zich vanavond ware avonturiers. Werden bands als Cabaret Voltaire in hun begindagen niet meer dan eens bedolven onder boegeroep en bierglazen? Dat was vanavond niet eens nodig.
met dank aan Ronny Wertelaers // users.pandora.be/wertelaers.ronny
http://www.kindamuzik.net/live/gang-gang-dance/gang-gang-dance-excepter-gaugala-drop/9478/
Meer Gang Gang Dance op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/gang-gang-dance
Deel dit artikel: