Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Eind jaren tachtig was Gloria Estefan in Nederland net zo populair als Madonna. Op het hoogtepunt van haar roem, begin 1990, gooide een bijna fataal auto-ongeluk roet in het eten. In de jaren erna raakte de muziek ondergeschikt aan privéleven en werd het steeds stiller rond de zangeres. Tot Mylo drie jaar geleden met de mash-up ('Doctor Pressure') kwam en ze met een nieuw album (90 Milas) ook in Nederland boven aan de albumlijsten prijkte.
Toch heeft dat nieuwe werk geen hits opgeleverd en kun je je zoveel jaar na de grote successen afvragen in hoeverre Estefan nog relevant is en wat je van haar liveoptreden mag verwachten. Tussen de bezoekers van Ahoy in ieder geval veel mensen uit Latijns-Amerika (al dan niet met een Cubaanse vlag), verliefde stelletjes en redelijk wat nichten. Was Gloria Estefan camp? Of is ze dat nu? Na de 'Macarena' en 'YMCA' van de dj en een publiek-opjuttende roadie op het podium is de verleiding groot om toch maar naar huis te gaan.
Maar dan valt het doek en staat de diva zelf op het podium, in een stijlvolle rode jurk. Met achter Estefan de 14-koppige Miami Sound Machine, achtergrondzangers en vier dansers. Nederland heeft haar in die twaalf jaar sinds de vorige shows in Ahoy blijkbaar gemist; het regent bloemen, teddyberen... en een grote mannenonderbroek. De liefde is wederzijds; tijdens en vooral tussen de nummers maakt de zangeres het gezellig met de eerste rijen en heeft ze individueel contact met de fans.
Na de uptempo aftrap gaat het gas er al snel af voor een medley met de meeste ballads. Flashbacks naar de klassenavonden op de middelbare school, langzaam slijpen met het mooiste meisje van de klas. Bij het Spaanstalige werk scrollt op de videoschermen de Engelse vertaling voorbij. Zie daar ook wat ze in de 'stille periode' heeft gedaan; de carrières van andere latinosterren van de grond krijgen. Zoals die van Shakira (met de vertaling van 'Wherever, Whenever') en Jennifer Lopez, zo blijkt als 'Let's Get Loud' door Ahoy schalt.
Halverwege mag dochter Emily Marie (13 jaar) met een stalen gezicht even een paar scheurende hardrockgitaarsolo's weggeven in Alice Coopers School's Out en op het drumstel rammen, totdat haar moeder verkleed en wel terugkeert. Ondanks de medleyvorm van de ballads, zakt het tempo in de tweede helft van de show wat in. Toch is het aardig om het gevoel voor locatie te zien; bij 'Reach' (ooit de soundtrack voor de Spelen in Atlanta) komen na Ankie van Grunsven alle Nederlandse medaillewinnaars van Beijing voorbij op de videoschermen.
In de finale gaan weer alle registers open en zit niemand meer op de stoelen tijdens 'Oye Mi Canto' en 'Conga'. Nog één keer omkleden, voor 'Dr. Beat' en dan een echt spontaan moment; Estefan die met de halverwege invallende toetsenist een fan blij maakt met een aangevraagd liedje. Madonna vult tegenwoordig grotere stadions, maar Gloria is vast een leuker mens.
http://www.kindamuzik.net/live/gloria-estefan/gloria-estefan/17423/
Meer Gloria Estefan op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/gloria-estefan
Deel dit artikel: